Harmen

Bij het zien van de mooie cover van Harmen van Henk van Holland krijg je een vermoeden dat je een thriller gaat lezen, maar schijn bedriegt. Er is wel iemand overleden, maar het verhaal valt alles behalve onder thrillers. Het bloed komt namelijk niet aan bod. De titel maakt nieuwsgierig, je wilt weten wie Harmen is en wat zijn achtergrond is.
Harmen van Henk van Holland gaat over Harmen die zijn vader heeft verloren. Hij vraagt zich af of het een ongeluk, zelfmoord of een moord is. In een nogal sinistere droom krijgt hij door dat zijn vader onder verdachte omstandigheden is overleden. Harmen probeert dan ook helderheid te krijgen door onderzoek te doen naar de dood van zijn vader. Bij zijn onderzoek komt er van alles boven water wat misschien beter verstopt had kunnen blijven. Het blijkt namelijk een stinkende beerput te zijn. Diverse personen blijken zo hun motieven te hebben. En dan blijkt zijn vader bij het openen van zijn testament ook nog een verrassing te hebben waar niet iedereen even blij mee is.
In het voorwoord in Harmen van Henk van Holland vertelt de auteur waar hij het verhaal op heeft gebaseerd. Wat eerst zijn bedoeling was en waarom hij daar niet voor gekozen heeft. Je begrijpt hem meteen en moet lachen om de reden waarom hij dat links heeft laten liggen. Aan het eind, in Verantwoording, vertelt de auteur hoe hij de hoofdstuktitels heeft gekozen. Het blijkt dat hij ze niet zomaar heeft gekozen, maar echt heeft nagedacht voordat hij een hoofdstuk een titel gaf. Je gaat daardoor weer anders naar de hoofdstuktitels kijken.
Harmen van Henk van Holland is opgedeeld in vijf bedrijven. Elk bedrijf heeft een aantal hoofdstukken die mooi op elkaar aansluiten. Langzaamaan kom je steeds meer te weten over de diverse personen. Sommige personen blijken een dubbelleven te leven. Op een gegeven moment krijg je een vermoeden dat het geen ongeluk of zelfmoord was, maar een moord omdat een bepaalde persoon daar zo zijn motieven voor heeft. Maar dan blijken er meerdere personen te zijn die zo hun motieven hebben. De vraag is of men er ooit achter komt wat er precies is gebeurd. Het verhaal zit boordevol verrassende wendingen die je niet ziet aankomen. Het enige wat op een gegeven moment niet echt een verrassing is, is wie er met wie een verhouding blijkt te hebben, maar dat is op zich niet erg omdat het verhaal, zoals gezegd, genoeg verrassende wendingen heeft die je niet ziet aankomen. Het eind is een verrassing die je niet ziet aankomen. Het is een open eind, maar ook weer niet zo open dat je hoopt dat er een volgend deel komt omdat de auteur in het nawoord vertelt hoe het verder is gegaan met diverse personen. Voor mannen kunnen sommige stukjes (deels) herkenbaar zijn zoals bijvoorbeeld hun eerste keer met een vrouw.
Door de vlotte en beeldende schrijfstijl van Henk van Holland leest Harmen vlotter weg dan je in eerste instantie denkt als je aan het boek begint. Meteen vanaf de eerste bladzijde wordt je meegezogen in het verhaal en laat je pas los als je het boek uit hebt. Geregeld wordt je heen en weer geslingerd in de tijd, maar dat is niet storend omdat je heel snel door hebt of je in het verleden of heden van het verhaal bent.
Kortom; Harmen van Henk van Holland zit ijzersterk in elkaar. Een verhaal dat laat zien hoe ver sommige mensen gaan voor hun ambities, tot waar ze toe in staat zijn. Het verhaal laat zien hoe gewiekst veel mensen zijn.