PMC Henry & June (From The Unexpurgated Diary Of Anais Nin)

Geschreven bij Henry and June

''Henry and June'' is een verzameling van dagboek gedeelten van Anaïs Nin, omgetoverd in een leesbare roman. Het verhaal gaat over de driehoeksverhouding tussen Anaïs, Henry Miller en zijn partner June. Anaïs wordt verliefd op beide, maar als June tijdelijk Henry verlaat, beginnen Anaïs en Henry een stormachtige affaire, terwijl Anaïs' man Hugo probeert het niet te zien.

Dit boek heeft veel nadelen EN veel voordelen. Ik vond het taalgebruik erg poëtisch, wat soms op je zenuwen werkt en soms heerlijk is om je in te laten vallen. Het is een meeslepend verhaal en de liefdesrelatie van Anaïs en Henry is fantastisch beschreven. Toch merkte ik al snel dat ik sommige dingen niet geloofde wat ze schreef, wat later werd bevestigd door haar opbiechting dat ze graag overdrijft. Dat was een beetje jammer. Wat ook jammer was dat Anaïs soms hopeloos slecht zelfinzicht heeft en erg ouderwetse ideëen, maar voor die tijd was ze erg modern. Een boek voor liefhebbers van Nin, maar anders zou ik het niet aanraden.

Geschreven bij Henry and June

De schrijfstijl van Anais Nin vind ik vreselijk. Breedsprakig, een hoop psychologisch bedoelde onzin, veel gezeur over hoe geweldig ze eigenlijk niet is en hoe anderen haar op handen dragen. Ze leeft in een droomwereld waarin zijzelf en de mensen om haar heen het centrum van de wereld, de literatuur en de psychoanalyse zijn. Anais Nin wil de waarheid beschrijven, ze wil echt zijn. Ik vind haar manier van schrijven juist ongelooflijk gekunsteld.

Ondanks al deze minpunten heeft het boek me altijd gefascineerd. Heb het meerdere malen uitgelezen, al zat ik soms haast te knarsetanden van ergernis.

De schrijfstijl van Anais Nin vind ik vreselijk. Breedsprakig, een hoop psychologisch bedoelde onzin, veel gezeur over hoe geweldig ze eigenlijk niet is en hoe anderen haar op handen dragen. Ze leeft in een droomwereld waarin zijzelf en de mensen om haar heen het centrum van de wereld, de literatuur en de psychoanalyse zijn. Anais Nin wil de waarheid beschrijven, ze wil echt zijn. Ik vind haar manier van schrijven juist ongelooflijk gekunsteld.

Ondanks al deze minpunten heeft het boek me altijd gefascineerd. Heb het meerdere malen uitgelezen, al zat ik soms haast te knarsetanden van ergernis.