Het kind van de Storm

Recensie van het boek:
Het kind van de storm
Auteur: Dries Gillaert
Wijze van lezen: paperback verkregen via FB site Boekentoer van Attie Dotinga
Genre: psychologische familietragedie
Mooi voor mij herkenbaar gedicht:
Zoveel ik zie zoveel om me heen
Pijnlijke ogen in mijn diepste binnenste zit een steen
Dankzij werelddauw word ik de drukte in gezogen hart klopt in de borst
Een mengelmoes van emoties overvalt me lichaam verstijft, gepaard gaand met het begin van de vorst
Stap maar in de rollercoaster is er gedachten ontspringen in mijn hoofd word ik eindelijk geloofd om wie ik ben?
Ben ik het waard dat ieder individu zich achter mij schaart? Gevoelloos deemster ik weg met mijn geitenwollen sokken aan
Ik klauter over de heg aanschouw de maan ik voel wat ik voel niets en tegelijk zoveel
Een doel toe gaan de poorten een struikelblok een drempel
Een nieuwe deur wordt geopend niets is alles wat ik zeg
Ik ben ik het ikje van mijn leven
Het verhaal:
Alice Verspecht vertelt haar levensverhaal in de winter van haar leven.
Een wonderlijk, sprookjesachtig, gruwelijk, beklemmende, huiveringwekkende beschrijving van de wereld waarin Alice opgroeide.
Zoals zij het door haar ogen zag en het waarnam met haar tumultueuze fijngevoelige brein.
Mijn mening:
Auteur Dries Gillaert kan toveren met woorden om zo de gedachten van een hooggevoelig meisje en later vrouw op een bijzonder mooie manier neer te schrijven.
Je wordt deelgenoot van diverse mysteries rondom niet alledaagse gezinsleden. Je gaat mee op een reis door de krochten van hun geest. Je bouwt een band op met ze. Je verafschuwt diegene die kwaad willen. Het zei uit onbegrip of moedwillig.
Je wilt het verhaal vatten het begrijpen. Dit verhaal lees je niet ‘even ‘ tussendoor. Voir dit boek moet je de tijd nemen om de woorden en het verhaal te snappen.
Dan is het een indringend, emotioneel, indrukwekkend, rauw eerlijk en toch ook sprookjesachtig verhaal. De plot is overweldigend, verdrietig, verschrikkelijk maar ook antwoord gevend op alle vragen die je als lezer hebt. De schrijfstijl van de auteur voert je gemakkelijk van de ene situatie in de andere. Doet je lachen om woordspelingen met namen en woorden. Ook kwam het voor mij dichtbij. Met name de gedachten en belevingswereld van de hoofdpersonen. Vertoonden gelijkenissen met mijn gedachtewereld. Pijnlijk maar ook een gevoel van ik ben niet alleen.
Andersdenkenden zijn niet minder dan mensen die er wel in slagen om te leven op een gelukkige gemakkelijke manier. Iedereen hoort erbij.
Mijn conclusie:
Ik geef 5 sterren.
Door het ontroerende, prachtige, sprookjesachtige, achtbaan van emoties inkijkje in het leven van hooggevoelige mensen. Ook knap dat autisme een plek krijgt in dit verhaal en voor buitenstaanders duidelijker minder ongrijpbaar wordt gemaakt.
Bedankt dat ik je boek mocht lezen Dries Gillaert. Het was zeer herkenbaar soms kwam het heel dichtbij. Graag lees ik meer boeken van jou.

Dries schreef dit boek met passie. Zijn rijke woordkeuze werd voor mij woordKUNST. Leven met autisme is geen ziekte, het is volgens mij een gave. Trots Dries te kennen. Het kind van de storm is een mengeling van sprookje, fantasie en werkelijkheid. Soms grappige naamkeuzes. Ik heb er van genoten.

Het boek neemt je mee in het verwarrende brein van mevr Verspecht die je meeneemt naar de jeugd van Remi en Alice. Eerst probeerde ik nog om met mijn logica verklaringen te vinden voor alles wat er gebeurde. Maar ik besefte toen dat de hoofdpersonen een eigen logica hadden en een eigen kijk op de wereld.

Mijn eigen logica loslatend en dus mijn eigen vertrouwde hokje, kwam ik in de wonderbaarlijke wereld terecht van onder ander autisme.
Het verhaal is erg authentiek geschreven en is een verrijking voor iedereen die wel eens een kijkje wil nemen in de wereld die onder andere, autisme heet. De vreselijke gebeurtenissen die plaatsvinden en de geheimen in een familie hebben dubbel zo veel impact. Een echt psychologisch drama, prachtig omschreven door de schrijver.

Het kind van storm vertelt het verhaal van Alice en haar broer Remi.
Beide kinderen hebben autisme, de één een iets ergere vorm dan de ander.
Wanneer Alice een oudere vrouw is, komt haar geheugen druppelgewijs terug.
En daarin ontdekt ze welke gruwel zij als kind heeft ondergaan....
Je ontdekt het allemaal door de fashbacks in verschillende stadia in haar leven...
Maar zijn ze ook allemaal realiteit?

Toen ik begon met het boek, had ik in het begin zin om deze dicht te slaan en niet meer te openen.
Ik kon geen vat hebben op het verhaal.
Maar toen ik toch verder zette, besefte ik dat dit verhaal anders is dan alle boeken die ik had gelezen.
Ik moest het verhaal loslaten en de personages niet als personen zien. Het mooie aan dit boek is, ondanks dat deze chaotisch lijkt te zijn, een mooie kijk geeft in personen met autisme. Hoe deze wordt ervaren maar hoe zij er zich bij voelen.
Dries Gilliaert is voor mij een echte woordengoochelaar. Hij kan iets zo mooi omschrijven, heeft zo'n mooie pen.
Je voelt de passie voor taal en het schrijven in zijn boek.
Ook kreeg ik het gevoel dat de schrijver zijn ziel is verweven in het boek.
Nooit gedacht dat ik na afloop van deze zware lectuur, deze zo warm omarm en zo'n positief gevoel ging overhouden.
Bedankt Dries Gilliaert. Ik hoop nog veel van jou te mogen lezen.

Dries goochelt met zinnen een turbulent psychologisch sprookje in elkaar. Met dit boek geeft hij zijn lezers een bijzondere kijk in de wereld van autisme. Je kruipt letterlijk in de personages hun hoofd, zoekt soms tevergeefs naar logica, tot je beseft dat dit de werkelijkheid is voor hen. Hun dagelijkse strijd met een veelheid aan impulsen die zich niet laten indelen of ordenen. Op het einde van het verhaal weet ik nog steeds niet zeker wat echt is in deze familietragedie en wat zich afspeelt in de fantasie van de personages.

Het boek neemt je mee in een gedachtewereld van mevr Verspecht. Ze vertelt een verhaal over de jeugd van Remi en Alice. In het begin probeerde ik greep te krijgen op het verhaal, maar bij deel 3 kwam ik tot de ontdekking dat ik het niet zou kunnen doen met de realiteit van het leven. Het boek beschrijft een andere realiteit: die van autisme. De hoofdpersonen heeft een eigen kijk op de wereld.

Na het loslaten van de bestaande realiteit kwam ik in de wonderbaarlijke wereld terecht van onder andere autisme. Dries weet dit knap te beschrijven.
Het verhaal is op een eigenzinnige en authentiek wijze geschreven. Voor een ieder die weinig weet van autisme is dit een geweldig mooi verhaal. De dramatische gebeurtenissen die plaatsvinden en de geheimen in een familie brengen je tot angstvallige gedachten en maken dat je trillend op je stoel komt te zitten. Een psychologisch familie drama, goed omschreven door de schrijver.
Ik heb met veel plezier het moeilijke verhaal gelezen. Ik wist niet dat het zo dramatisch zou worden. Door de prettige manier van schrijven, kort en bondig, werd ik verlokt naar meer. Achteraf ben ik blij dat ik het verhaal heb gelezen. Er is een nieuwe wereld voor mij opengegaan. Het eind vond ik zeer verdrietig. Ik geef Dries met dit boek vier sterren, omdat het begin voor mij erg ingewikkeld en moeilijk bleef. Hij verdient zeker vier sterren voor dit prachtige boek.

Het Kind van de Storm verslonden. Met gemengde gevoelens. Even in de hersenschaapjes van Dries gedrongen. Een lach, vreemde gevoelens en zelfs een slapeloze nacht, benieuwd naar het einde. Onverwachte plot.