Katten/Cats

Katten zijn even elegant als ondoorgrondelijk. Hun ogen zijn als vensters op een andere, geheimzinnige wereld.

Vier jaar geleden belandde ik bij toeval op een plek die een uithoek van die geheimzinnige wereld leek te zijn. Tijdens een van mijn fietstochten door het noorden van Belgie kwam ik voorbij een verlaten houten huisje. Voor het toegangshek zat een groepje van tien katten. Ze keken me aan alsof ze iets van me verwachtten. Ik stapte van mijn fiets af om ze beter te bekijken. Het leek wel of ze wilden dat ik ze te eten gaf. Mijn nieuwgierigheid was zo groot dat ik over het hek kom en naar het huisje lipe. Toen ik er aan kwam bleken zich daar nog eens zo’n tien katten te bevinden. Verder leek het chaletje onbewoond. De katten waren met elkaar aan het spelen, sliepen, lagen op de vensterbank, een enekele kwam nieuwsgierig op me af gelopen, andere kropen in een hoekje en hielden me van een afstandje nauwlettend in de gaten.

Enkele dagen later kwam ik weer terug. Deze keer had ik eten bij me, wat ik op schoteltjes voor het huisje zette. Al snel werd deze ‘kolonie’ het doel van mijn fietstochten. De katten begonnen me te herkennen; van verre zag ik ze al naar het hek toe lopen om me te verwelkomen. In het voorjaar ontstond er een geboortegolf. Vijf of zes poezen wierpen hun kittens. De meeste van die pluizenballetjes overleefden het niet vanwege ziekte, inteelt of een te jonge moederpoes die niet wist hoe ze voor de kleintjes moest zorgen. In die weken fietste ik met lood in mijn benen naar het huisje om te zien welke kittens die dag weer overleden zouden zijn. Soms waren er ook volwassen katten verdwenene. Ik ontdekte dat het chaletje wel degelijk eigenaars had. Zij gebruikten het als buitenhuisje om hun vrije dagen door te brengen. Soms worden poezen door hun eigenaars over het hek gezet, zodat ze er vanaf zijn. Steeds meer raakte ik gefascineerd door de verschillende karakters van deze dieren. Allemaal, ook de kittens, hadden ze een heel eigen persoonlijkheid. De een was timide, de ander brutaal, weer een ander aanhalig. Ik besloot de katten te fotograferen, om zo te proberen hun speelsheid, onafhankelijkheid en schoonheid vast te leggen. Bij sommige katten duurde het een hele tijd voor ik hun vertrouwen had gewonnen, maar met veel geduld, slaagde ik er uiteindelijke in om ze allemaal te fotograferen. Dit boek is het resultaat van die belevenissen. In dit boek heb ik mijn liefde voor fotografie en voor katten verenigd door de bijzondere dieren die ik op die halve hectare Belgisch platteland vond, in al hun eigenzinnigheid in beeld te brengen.