Marching Powder

Geschreven bij Marching Powder

Bolivianen geven aan alle samenwerkingsvormen tussen mensen hun geheel eigen draai. Zoals ze van hun land een gezellige rotzooi hebben gemaakt met staatsgrepen, relletjes en allerlei wonderlijke presidenten, wetten en regels, hebben ze dat ook met hun gevangenissen gedaan. Rusty Young beschrijft hoe Thomas McFadden eerst vermalen dreigt te worden door de Boliviaanse justitie en dan tot zijn stomme verbazing in een gevangenis terechtkomt waar de corruptie totaal is, maar hij tevens in staat is een bestaan op te bouwen door het geven van rondleidingen aan rugzaktoeristen. Hoe belachelijk het ook klinkt in een gevangenis waar je zwaar moet betalen om een cel te kunnen overnemen van een vrijgelatene, hij verlaat als een beter mens de bajes. Het verhaal lijkt ongeloofwaardig, maar als je zelf in Bolivia hebt gewoond, weet je dat het volkomen realistisch is.

Geschreven bij Marching Powder

Mocht je van plan zijn drugs te smokkelen naar Bolivia, lees dan eerst dit boek. En voor alle anderen: er gaat een compleet andere wereld voor je open als je dit waargebeurde verhaal leest. Als je denkt: nu zit het de hoofdpersoon even tegen, dan kan het altijd nog slechter. Leest als een trein. Tuurlijk is het zijn eigen schuld, maar waar in de wereld moet je betalen voor je cel? Ben benieuwd hoe het hem nu vergaat. Veel leesplezier met dit boek!

Geschreven bij Marching Powder

Tijdens mijn recente reis door Bolivia hoorde ik van een stadgids in La Paz over de gevangenis van San Pedro. Wat die stadgids over die gevangenis, die in een stadsdeel van La Paz ligt, vertelde was te bizar voor woorden. Ongeloofwaardig. Hij vertelde dat een rugzaktoerist die voor zijn plezier drie tot vier maanden in deze gevangenis verbleven had er een boek over geschreven had. Dat boek is Marching Powder van Rusty Young. Het powder van de titel is uiteraard cocaïne. Ik was voldoende geprikkeld om zodra ik terug thuis was, dit boek op te zoeken want ik wilde dit gewoon lezen, wilde weten of wat die stadsgids verteld had, echt zo was of dat hij overdreven had.

Rusty Young is een rugzaktoerist uit Australië. In zijn Lonely Planet had hij gezien dat een toeristische toer in de gevangenis van La Paz aangeprezen werd. Hij was voldoende avontuurlijk om het effectief te doen. En hij is er een beetje blijven plakken. Normaal is een rondleiding tijdens de dag, maar als je voldoende betaalt, lees smeergeld, kan je er ook overnachten. Nadat hij zowat drie maanden aan een stuk de bewakers heeft omgekocht, wordt hij op een bepaald moment door een van de bewakers die hij nota bene omgekocht heeft, beschuldigd van ... het omkopen van bewakers. Eigenlijk gaat het de bewakers vooral om de tapes die hij gemaakt heeft van Thomas McFadden, een drugssmokkelaar uit Engeland die er de rondleidingen geeft, die Rusty Young alles over de gevangenis verteld heeft. Rusty wordt het land uitgezet, maar keert al snel terug om een laatste maand in de gevangenis door te brengen omdat hij nog niet alle materiaal had om dit boek te schrijven.

Marching Powder vertelt het verhaal van Thomas McFadden, een man die voordat hij gepakt werd, al zeven jaar als drugssmokkelaar werkte en daarmee goed zijn geld verdiende. Alhoewel ook hij de nodige mensen omgekocht had, werd hij toch gepakt en na twee weken in een aparte cel waar hij ternauwernood overleefde, komt hij in San Pedro terecht. Het verhaal van Thomas McFadden is er een uit de duizend, drugssmokkelaar die gepakt wordt, in een niet-Westers land in een stinkende vieze cel komt en moet zien te overleven. Denk aan Midnight Express van Billy Hayes of Bangkok Hilton van Sandra Gregory. Toch is dit boek anders omdat in San Pedro je met geld alles kan kopen, terwijl dit in die andere verhalen niet zo is.
Wanneer Thomas McFadden de gevangenis is moet, moet hij een service fee betalen, noem het een entreesom, om de gevangenis in te mogen. Hij krijgt daarvoor netjes een bewijs want als hij de gevangenis na het uitzitten van zijn straf terug verlaat, krijgt hij dat geld terug. Dat is dus al bizar, betalen om in de gevangenis te mogen. Als je het niet kan betalen, moet je een lening aangaan en het gaat hier helemaal niet over veel geld, maar voor arme Bolivianen is iedere Bolivianos (zoals de munteenheid noemt) er een.
Wanneer je dan eindelijk de gevangenis in komt, moet je een cel kopen. Je gaat als het ware bladeren in een boek bij de makelaar. Afhankelijk van het budget, kan je een vijfsterrencel of een nulsterrencel kopen. Er zit een heel gamma tussen. De eerste dag had Thomas McFadden geen geld en moest hij buiten slapen, in de kou en tussen zwaarverslaafden die labiel en crimineel waren. Gelukkig werd hij daarna tijdelijk opgenomen door een andere gevangene anders had hij het niet overleefd. Hij stond daarmee weer wel in schuld bij die gevangene. Verder moeten alle bewakers continue betaald worden. Ze noemen het daar geen smeergeld, maar eerder een manier om iemand te helpen. Bijvoorbeeld: wanneer je een bewaker enkele Bolivianos geeft voor de studie van zijn kind, heb je nadien kans dat die bewaker je vriendeljker behandeld of zelf dingen voor je meebrengt of af en toe eens de andere kant op kijkt. Zolang je echter geen geld hebt, kan er niets.
Thomas McFadden had geen geld want hij had alles uitgegeven om een hoge douanebeambte om te kopen. Wat hij wel nog had was een beetje

Heel goed boek, de kaft aan de voorkant laat een klein beetje los maar goed, een kleinigheidje hou je toch. Voor de prijs mag je niet klagen!