Zie mij

Ik ben een echte thrillerlezer maar deze staat toch wel echt bovenaan mijn lijstje van beste thrillers van de afgelopen jaren. Kon 'm amper wegleggen en de ontknoping zag ik totaal niet aankomen. Fantastisch verhaal!

Zestien jaar was Angela toen ze plotseling verdween. Terwijl niemand wist waar ze was en wat er met haar was gebeurd, droeg tenminste één persoon een geheim met zich mee. Een geheim waarvoor je in de gevangenis kan belanden.

Één van Angela’s beste vrienden lijkt, veertien jaar later, de zaak eindelijk op te kunnen lossen. En dan blijkt de dader niet alleen een seriemoordenaar te zijn, Calvin James is ook het ex-vriendje van Angela’s beste vriendin, Geo. Een beste vriendin die het vreselijke geheim van haar ex al die tijd met zich heeft meegedragen, en daarvoor een gevangenisstraf van vijf jaar krijgt opgelegd.

“Haar hart stond stil. De kamer begon te draaien en haar knieën voelden plotseling week. Ze zocht steun bij de tafel. De vergaderruimte, een paar seconden geleden nog koel en fris, was opeens warm en benauwd. De rechercheur zag haar reactie en lachte spottend.” Jennifer Hillier

Kort voor de vrijlating van Geo, worden er opnieuw moorden gepleegd, die lijken op de manier waarop Angela om het leven is gebracht. Toeval? Of heeft de moordenaar gewacht tot Geo weer op vrije voeten is?

Zie mij van Jennifer Hillier is een boeiende thriller, waarin ook het hoofdpersonage een duister randje met zich meedraagt.

Al vanaf het begin van het boek is duidelijk dat Geo meer weet van de verdwijning van, en moord op, Angela. Je zou kunnen denken dat daarmee de angel uit het verhaal is gehaald, maar dat is zeker niet het geval. Door het verhaal heen, en via wisselingen tussen heden en verleden, leer je steeds meer over wat er is gebeurd. Hierdoor behoudt het boek een verwachtingsvolle spanning.

Jennifer Hillier vertelt het verhaal zowel vanuit Geo als vanuit Kaiser, die in het heden als rechercheur op de zaak zit. Dat Geo en Kaiser in het verleden beste vrienden waren, geeft een bijzondere, soms wat gespannen, dynamiek aan hun interacties. Geo is een gelaagd personage, waarvan niet meteen duidelijk is hoe ze echt in elkaar steekt. Wat ik erg leuk vind, is dat je er het grootste deel van het boek over doet om daar meer duidelijkheid over te krijgen.

Zie mij is niet de eerste thriller van Jennifer Hillier, maar wel de eerste die in het Nederlands is verschenen. Na het lezen van Zie mij kan ik alleen maar hopen dat het in ieder geval niet de laatste zal zijn. Meer Nederlandstalige boeken van haar hand zijn, wat mij betreft, van harte welkom. Zie mij geef ik 4 sterren.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com.

De Canadese schrijfster Jennifer Hillier is nog onbekend in Nederland, maar toch heeft ze al een aantal thrillers op haar naam staan. Misschien dat aan haar onbekendheid nu een eind gaat komen, want in juni 2020 verscheen Zie mij, haar eerste boek dat door Els van Son in het Nederlands vertaald is en waarvoor ze een jaar eerder de ITW-prijs voor de beste thriller gewonnen heeft. Ze debuteerde echter al in 2011 met Creep, het eerste deel van een serie met Sheila Tao. Ze is tevens columnist bij The Thrill Begins, een online platform voor beginnende thrillerauteurs.

Veertien jaar na haar verdwijning worden de lichamelijke resten van de toen zestienjarige Angela Wong gevonden. Ze was het eerste slachtoffer van de latere seriemoordenaar Calvin James. Zowel hij als zijn toenmalige vriendin Geo worden voor de moord berecht. Geo wordt vijf jaar later vrijgelaten, maar vlak daarvoor vindt de politie een aantal lichamen, waarvan één op dezelfde wijze is omgebracht als Angela. Het heeft er alle schijn van dat de moordenaar het op Geo gemunt heeft. Heeft ze destijds wel de waarheid verteld en wordt er nu wraak op haar genomen?

Een artikel over de vrouw van een seriemoordenaar die uit de gevangenis werd ontslagen en haar leven opnieuw uitvond, vormde voor Hillier de inspiratie voor Zie mij. Dit, en de Pacific Northwest, een regio in het noordwesten van Noord-Amerika, zijn de enige elementen in het boek die aan de werkelijkheid ontleend zijn. De rest is fictie. Afgezien daarvan geeft een deel van het verhaal wel een beeld van hoe het er in een vrouwengevangenis aan toe kan gaan. Dat ligt, ondanks dat er ook het een en ander aan haar fantasie ontsproten is, voor een groot deel aan de research die de auteur hiernaar gedaan heeft. Hoe Geo de gevangenis ervaren heeft, komt daardoor behoorlijk realistisch over.

Het verhaal begint met een summiere weergave van het proces tegen Geo en deze start is zonder meer aardig en zorgt er eveneens voor dat de lezer meteen al een aantal vragen heeft. Deze vragen worden gedurende de plot steeds meer beantwoord en komt er ook duidelijkheid van zich tijdens Geo’s tienerjaren precies heeft afgespeeld. Hillier doet dit door verhalenderwijs veelvuldig gebruik te maken van flashbacks, die vervolgens tot gevolg hebben dat het mysterie van destijds stukje voor stukje verhelderd wordt en de lezer uiteindelijk te weten komt wat er daadwerkelijk gebeurd is. Hierdoor ontstaat er een lichte spanningsboog, want je wordt immers wel nieuwsgierig gemaakt.

De personages die ertoe doen en het verhaal maken, en dat zijn er niet zo heel erg veel, zijn redelijk goed uitgewerkt. De lezer krijgt ruim voldoende over ze te weten om zich een goed beeld over hen te kunnen vormen. Dan merk je ook dat ieder van hen, dus Geo, Angela en Calvin, zijn duistere kant heeft. Wellicht dat dat er de reden van is dat hun achtergrond in zekere zin wel boeiend is. Dat geldt in principe ook wel voor het verhaal zelf, vooral omdat het je van begin tot eind immers wel bezighoudt. Desondanks bevat het ook wel een aantal licht voorspelbare situaties, waaronder één in de ontknoping. Die zijn echter dusdanig dat het geen enkele invloed heeft op de beleving ervan.

Hoewel het verhaal een afgerond geheel is, blijft de lezer na afloop nog wel met een aantal onduidelijkheden zitten. Hillier komt aan het eind van de plot namelijk met enkele kleine wendingen waarop geen antwoord gegeven wordt en ofschoon Zie mij een alleszins acceptabel Nederlandstalig debuut is, laat dit wel een onbevredigend gevoel achter.

(Dit boek heb ik eerder voor Hebban gerecenseerd.)

Het boek 'Zie mij' is zeker een page turner en belooft ook de nodige spanning en verknipte personages. Vooral de personages maken dit boek, want bijna allemaal zijn ze beschadigd, niet sympathiek en vooral erg duister. Een band opbouwen of sympathie krijgen voor een persoon zit er dan ook niet in maar dat is in dit geval een pluspunt. Gaande weg het boek krijg je wel meer een inkijkje in de karakters en groeien ze in het verhaal.
Dat het verhaal begint met het heden en terugblikt naar het verleden, om daar de oplossing te vinden, is goed gedaan. Verschillende plotwendingen proberen de lezer steeds op een verkeerd been te zetten maar toch zit er een bekend schrijverspatroon in en daardoor zal de doorgewinterde thrillerlezer voorbij de helft door hebben wie de dader nu echt is. Het wordt daardoor minder spannend en lees je het op de automatische piloot uit. Toch zullen er genoeg lezers niet zo doorgewinterd zijn en er deze zomer een heerlijk spannend vakantieboek aan hebben.

Cadeautje voor mezelf

Geschreven bij Zie mij

Ik heb dit boek praktisch in 1 x uitgelezen. Vanaf het begin tot het einde is het meeslepend, boeiend en kun je alleen nog maar nieuwsgierig zijn naar het verdere verloop. Hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer je te weten komt over wat er precies gebeurd is, door wie en waarom en hoewel de gebeurtenissen achteraf gezien soms best voorspelbaar zijn werd ik toch steeds verrast en geprikkeld om verder te lezen. Boeiende personages, boeiende verhaallijnen en een boeiende schrijfstijl waardoor ik helemaal in het verhaal zat en toch ook wel empathie voelde met de 2 slechte personages. Eva Damen heeft het verhaal goed overgebracht met haar stem en manier voor "voorlezen".