Bühne 8

De reuzenrad op de cover van Bühne 8 doet denken aan die van Londen, maar het blijkt die van Düsseldorf te zijn. Hoe het ook zij, de cover is schitterend en past bij dit deel van de Bühne-serie.

Ook dit deel staat, net als de vorige delen, boordevol verhalen, gedichten, essays, een selfie en een locatie. Daarnaast promoot Uitgeverij Aspekt een paar van hun schitterende boeken die ze uitgeven.

Een aantal verhalen raken je, zetten je aan het denken, waarvan er eentje je zelfs op het verkeerde been blijkt te zetten. Een oude piano van Reindert Brongers geeft precies weer hoe het in de zorg gaat, waar het aan ontbreekt en wat dat voor de mensen en hun familie betekent. Het is een verhaal dat je raakt, aan het denken zet en waarvan je hoopt dat de mensen in de regering dit verhaal ook gaan lezen en dat ze er wat mee gaan doen.

Het waargebeurde verhaal Orkaan Luis: 1995 van Maria Janssen laat zien wat een orkaan kan doen, hoe aangrijpend dat is, dat dat niet zomaar een Nederlandse storm is, maar vele malen erger. Het dubbele gevoel dat ze heeft aan het eind is heel erg begrijpelijk.

Een ander verhaal dat je aan het denken zet is het verhaal Boten van Wieke Mulier. Een verhaal over mensen die zich gediscrimineerd voelen, geplaagd worden. Het verhaal laat zien dat het niet alleen een bepaalde groep is die dagelijks gediscrimineerd, geplaagd wordt, maar dat er nog zovele andere groepen mensen zijn die dagelijks gediscrimineerd, geplaagd worden.

Hans van Willigeburg vertelt op een humorvolle manier in Een avondje kennis delen wat hij op een bepaalde avond allemaal meemaakt voor een reportageserie en wat voor soort mensen hij ontmoet. Tegen het eind krijg je met hem te doen, maar of je nu ook echt met hem te doen moet hebben is nog maar de vraag. Daarnaast heeft hij ook nog een, op het eerste oog, nietszeggend, maar tegelijkertijd ook weer, alleszeggend gedicht over zijn buurt geschreven. Een gedicht die voor velen herkenbaar kan zijn omdat ze de omgeving kennen van hun eigen buurt.

De gedichten van Maarten Barok komen uit het leven, ze zijn breekbaar, maar ook melancholisch. Het Selfie, dit keer door Mathilde Renes, die terug kijkt op twintig jaar getekend dagboek, maakt nieuwsgierig voor als je haar niet kent. In Locatie neemt Reindert Brongers je mee naar De zijdefabriek van David van Mollem. Na het lezen van de locatie wil je even een sprong terug in de tijd maken om met eigen ogen te aanschouwen hoe het vroeger was. Aan het eind maak je, net als in de vorige delen, kennis met de auteurs, je komt meer over ze te weten. De foto's maken het boek compleet.

Kortom; ook Bühne 8 staat, net als zijn voorgangers, boordevol verhalen, gedichten, essays, mooie foto's, een jubilerende selfie en een schitterende locatie waarvan het jammer is dat die er niet meer is.