Bühne no. 9 - 2018

Bij het zien van de schitterende cover van Bühne 9 krijg je het gevoel dat je, net in de vorige delen, een cultureel boek gaat lezen. De titel behoeft inmiddels geen uitleg meer. Net als in vorige delen hebben diverse auteurs een plaatsje op... of in dit geval in de Bühne gekregen waar ze hun verhaal, gedicht, essay en over hun favoriete loctie vertellen. Zoals van Bühne gewend, is ook dit deel een mooie mix aan ondere andere verhalen, essays, een herinnering en een eerbetoon aan iemand.

Noud Bles neemt je mee naar Jalta, de plaats waar een schitterend standbeeld staat van iemand die hij bewonderd en eindigt met een heel mooi gedicht. Bert van Galen heeft de hand weten te leggen op een nooit gepubliceerd interview met Armando. Het is een mooi interview die gelukkig toch niet verloren is gegaan.

Hélène Jolles neemt je mee naar het Parijs in mei '68. Je verlangt haast even een dagje terug naar de tijd dat men nog niet met computers en smartphones in de weer is, maar nog echt praatte met elkaar, meer bewust was van de omgeving waar hij was en luisterde naar de hoorspelen op de radio. Het niet altijd bereikbaar zijn had zo zijn nadelen, maar zeker ook zijn voordelen.

Ezra de Haan heeft een essay geschreven over de zeeslag bij Navarino. Hij vertelt hoe dat indertijd ging en wat voor invloed de toen moderne technologie op de zeeslag had. Je ziet de vooruitgang ook al was niet iedereen er even blij mee.

De korte verhalen hebben verrassende wendingen en een verrassend plot. Het zijn verhalen waarbij je iets van kan leren, ook al was dat waarschijnlijk niet een bewuste opzet van de auteurs. Bij een van de verhalen krijg je op het eerste gezicht, door de foto die erbij geplaatst is, een heel ander beeld van de hoofdpersoon dan waar het in het verhaal om draait.

In De Verhalenvernietiger van Reinold Weimann kan je lezen over hoe een auteur eerst geliefd was, kon zakken naar een gehaat persoon door zijn uitspraken en velen hem, zelfs na zijn dood, nooit vergeven hebben. Wat dat voor gevolgen had voor hem.

Dorian d'Oliveira heeft onderzoek gedaan naar een persoon die door velen is vergeten terwijl zij toch tot nu toe een van de belangrijkste scenarioschrijfsters was. Maar door haar keuzes in de Tweede Wereldoorlog is zij in de vergetelheid geraakt en kan je haar bijna nergens meer vinden. Dorian d'Oliveira brengt daar in deze Bühne verandering in.

Kortom; Ook deze Bühne is, net als de vorige delen, een aanrader om te lezen. Je maakt kennis met auteurs die je misschien nog niet kent en waardoor je door het lezen van deze Bühne meer van wilt lezen. Het is een mooie mix aan onder andere korte verhalen, essays, een selfie, een eerbetoon aan een beroemd persoon en een gedicht.

Voor in dit nummer in de rubriek Poëzie het gedicht Metropolis van Perry Pierik.

Ezra de Haan - pseudoniem van de radiomaker/literair journalist en schrijver Peter de Rijk - schreef een essay over de laatste grote zeeslag bij Navarino met zeilschepen in 1827 voor de kust van Griekenland.
Jan Kleefstra schreef een poëtisch stuk over de betekenis van landschap in ons aardse bestaan. Van een andere orde is een essay over Thomas Bernhard van Reinold Wiedemann.

Lees bovendien twee korte verhalen van Myrthe Meester: Thymos - een vergeten drift en O, restjes mens!
Voor deze Bühne verrast Ruud Alers met zijn korte herhaal Een haak aan het plafond. Supense is bij Alers nooit ver weg.
U zult weer kunnen genieten van twee korte verhalen van Jan de Rooy, geen onbekende voor de lezers van Bühne.

Dorian d'Oliveira (pseudoniem), brengt de Duitse expressionistische film tot leven. Een van de belangrijkste films in die periode was Metropolis, een sciencefictionfilm. Terecht gaat het in zijn essay over Thea von Harbou, die samen met Fritz Lang het script ervoor schreef. Thea Gabriele von Harbou was een Duitse actrice en auteur van Pruisische adellijke afkomst. Ze schreef diverse romans waarvan een aantal verfilmd werd.
De rubriek #Selfie is deze keer ook van Dorian d'Oliveira.

Hélène Jolles beschrijft in Parijs, mei 1968, de wereld van toen een indrukwekkende herinnering aan de algemene staking die de Parijse studentenrevolte genoemd werd. Ze woonde in die periode in Parijs en was pas getrouwd.

Noud Bles levert een bijdrage met een historisch verhaal over Mozart dat deels leunt op feiten.
In de rubriek Locatie schrijft Noud Bles over Tsjechovs geuren en kleuren in Jalta, alsmede een fragment uit een gedicht: De Zwarte Zee.

Piet Jan Verstraete schreef een essay over Otto Weininger, een memorabele én discutabele filosoof in het fin de siècle Oostenrijk, die op zijn 23e in Wenen zelfmoord pleegde in de sterfkamer van Beethoven. Gevoel voor drama kan Weininger niet worden ontzegd.
Een primeur komt van de radiomaker/journalist Bert van Galen. Hij wist de hand te leggen op een nooit eerder gepubliceerd interview met Armando. Deze kunstschilder, beeldhouwer, dichter, schrijver en violist overleed in de zomer van 2018 in Potsdam.
Bart Haers en Peter Leemeijer komen respectievelijk met een stevig essay en een kort verhaal.

Dit veelzijdig nummer met prachtige illustraties heeft me enorm geboeid.
Lees over wat het verleden voor ons heeft betekend en nog steeds betekent.
Een aanrader!