Anak Beruntung (Gelukskind)

Als nazaat van zowel Michiel de Ruyter (vaderskant) als de Sultan van de Keraton van Solo (moederskant) leek het voorbestemd dat Noor de Ruyter de Wildt een bijzonder leven tegemoet zou zien.

Dat haar leven al op zeer jonge leeftijd intens zou worden beïnvloed door de gruwelen van de oorlog, kon echter niemand voorspellen. Ondanks alle gebeurtenissen waarop zij zelf geen enkele invloed heeft als kind, leeft zij een prachtig, gelukkig leven.

Zoals zij zelf zegt: een Gelukskind.

Niet alleen heeft zij met dit boek een prachtig naslagwerk voor kinderen, kleinkinderen en latere generaties gecreëerd, maar ook een mooi verhaal voor ieder die geïnteresseerd is in onze Indische geschiedenis.

Een absolute aanrader!

Anak Beruntung, Gelukskind, blijkt een meeslepende autobiografie én liefdesverhaal, bruisend van levenslust en optimisme. Het is toegankelijk geschreven, serieus met zelfreflectie en met humor. Een “pageturner” die je toch af en toe terzijde wilt leggen zodat je de volgende dag weer kunt verder genieten.

Het verhaal:
Een meisje wordt door haar moeder afgestaan en door haar tante liefdevol opgevoed. Ze kent haar echte vader niet, maakt als kleuter de na-oorlogse revolutie in Nederlands-Indië mee, komt met haar pleegouders naar Nederland en bouwt haar leven op. Vreemde wendingen in familie, liefde, kinderopvang, scholing en beroep lijken gedirigeerd door onbekende hand.
In de loop van decennia ontmoet zij toevallig mensen die elk over een puzzelstukje blijken te beschikken van een groot raadsel in haar leven.
Vol verbazing, levenslust, initiatief, lef en flexibiliteit maar ook situaties accepterend, buitelt het meisje door het leven.
Het verhaal geeft ook een beeld van de geschiedenis van het na-oorlogse Nederlands-Indië. Hoe mensen beschadigd werden door het tijdsgewricht van oorlog, revolutie en repatriëring met intense gevolgen voor hun omgeving.

De schrijfster:
Schrijfster blijkt over een scherp waarnemingsvermogen en sterk geheugen te beschikken. Ze schroomt niet haar eigen tekortkomingen te noemen. Personen die haar tekort deden of zelfs vernederden beschrijft ze vergevingsvol. Ze maakt duidelijk dat ze veel te danken heeft aan familieleden, vrienden en collega's en bovenal haar pleegmoeder.

Het wachten is nu op een filmmaker die dit boek naar het witte doek overbrengt.

Boeiende autobiografie, zeker voor bekenden van Noor Toeval bestaat dus echt niet...