Danse macabre Wspomnienia polskiej dziewczyny z czasu rewolucji rosyjskiej (1914/24)

Irena Rochas urodzila sie Aniela Tarnowicz w Warszawie w 1906 roku i byla najmlodszym dzieckiem w duzej, tradycyjnej polskiej rodzinie wyzszej klasy sredniej. Wybuch w 1914 roku I wojny swiatowej zastal Irene i jej rodzine w Moskwie, a pozniejszy wybuch rewolucji bolszewickiej uniemozliwil im powrot do ojczyzny przez nastepne cztery lata. Pomimo nieprzerwanej serii tragicznych wydarzen w rodzinie -- ktore wydarzyly sie po powrocie do Polski -- Irena tkwila w swej determinacji zrobienia kariery teatralnej. Wprawdzie danse macabre jest tancem smierci, ostatnim walcem, do ktorego wszyscy jestesmy zaproszeni. Ale Danse Macabre Ireny -- ze swym interesujacym, empatycznym tonem i wywierajaca glebokie wrazenie obrazowoscia -- jest mniej nastawiony na przezywanie nieuchronnosci smierci, a bardziej na afirmacje bogactwa zycia. Narracja Ireny zaczyna sie w Warszawie, kiedy rok 1914 zbliza sie zlowrogo... Irena ma szesc lat. Siedzi na parapecie okna, w mieszkaniu na koncu ulicy Miedzianej i jest juz ciemno...