De Ademdief

Fijn fantasy boek wat makkelijk leest. Super dat het verhaal zich op Nederlandse bodem af speelt en dat Terschelling een grote rol vervult in het boek.

De adem benemen van je vijand is een hele mooie invalshoek op fantasy gebied in dit boek. Net als de andere krachten die hoofdpersonen bevatten.

Fijn boek, aanrader!

Wat een fantastisch boek! Je vliegt door de lekker korte hoofdstukken heen. Zo kan je iedere keer een klein stukje lezen, wat absoluut meer en meer word dan gepland. Je wilt meer weten van beide personages doordat het uit beide perspectieven geschreven word. Zowel de jager als de vluchters.

Het verhaal van de ademdief gaat over 2 zussen die op de vlucht zijn voor mannen die “jagers” heten. Al snel wordt duidelijk wat zij elkaar aan kunnen doen. Het gaat over de strijd tussen jager en prooi en dat speelt zich onder andere af op het mooie eiland Terschelling. De een, Thalia beschrijft haar strijd en haar geschiedenis vanuit haar oogpunt en ook hoe ze Quin, de andere hoofdpersoon ontmoet. Ze ontdekt dat haar gevaarlijke leven nog enkele verrassingen voor haar in petto heeft. Quinn heeft weinig tijd maar dit houdt hem niet tegen om de strijd aan te gaan.
Er is ruim de tijd genomen voor uitleg en Miranda neemt de lezer aan de hand mee naar een wereld die zich naast of onder ons afspeelt. Toch duizelde het soms wel van alle zaken die besproken worden. Het is een wereld dat gaat over Aspirators, Ignoriti, Activators en meer figuren die je bijna mythisch zou kunnen noemen.
Het leest als een sprookje, een modern sprookje waarin naast de magische aspecten gelukkig ook ruimte is voor romantiek en humor.
Miranda gebruikt zinnen die je ook aan het nadenken zetten. En die blijven na het lezen lang hangen.

“vooroordelen zijn gevaarlijk, weet je dat? Het vertroebelt je vermogen om logisch na te denken.”

Ik zou bijna hopen dat er een serie van komt want de beelden in dit boek die, veroorzaakt door de beschrijvingen van Miranda voor mijn netvlies kwamen waren zo mooi en bijzonder en soms zo heerlijk. En dat gewoon in ons eigen land.
Gelukkig dat het een serie is en dat we nog geen afscheid hoeven te nemen van deze personages. Een mooi en spannend epiloog maakt dit verhaal helemaal af…..denk ik.

Miranda Peters- De Ademdief

Thalia is met haar jongere zusje Livia, op de vlucht voor Jagers. Sinds ze hun ouders kwijt zijn geraakt (door dezelfde Jagers) staan ze er alleen voor. Ze moeten steeds weer verhuizen, kunnen nergens lang blijven. De zusjes hebben een bijzondere stamboom. Thalia is een zeer sterke ademdief. Ze kan de adem van mensen stelen. Maar ze kan ze ook genezen, met haar adem. Ze wil het goede doen. De Jagers hebben daar geen boodschap aan. Alle ademdieven moeten dood, alle magie moet de wereld uit. Alleen zo kunnen zij een vloek verbreken, die al generaties lang, op hun schouders drukt. Alleen zo kunnen ze het leven krijgen wat ze verdienen. Quinn is er heilig van overtuigd, dat hij aan de goede kant staat.

Elk verhaal heeft twee kanten. Als lezer sta je aan de kant van Thalia, totdat je, net als zij de Jager Quinn ontmoet. Thalia is in de war. Dat is goed te begrijpen. Ze zijn gezworen vijanden. Is het een groot complot, om haar in de val te lokken? Wat is er toch aan de hand…. Hetzelfde geld voor Quinn, hij gaat achter de zusjes aan, omdat hij dat moet. Als zij elkaar ontmoeten, staat hun wereld op het punt om voorgoed te veranderen.

Het brengt je als lezer, naar de haven van Terschelling. Eenmaal op het eiland, krijg je het gevoel dat je er afgesloten bent van dé rest van de wereld. Het voelt veilig, geborgen. Thalia leert steeds meer over zichzelf en haar familie. Maar zijn ze ooit, wel ergens veilig?

De magie, die in dit boek wordt beschreven, is echt prachtig en zeer origineel. Het is zenuwslopend spannend en de magische wereld is echt heel mooi neergezet.

Ik was meteen fan van een bijzondere eekhoorn, een leuk mysterieus dier, die van waarde is in het verhaal. Hij komt zomaar het verhaal binnengewandeld. Er zit veel humor in, maar ook veel angst en verdriet. Je gevoel wordt heen en weer gesleurd. Met een vleugje romantiek, wat ik erg goed vond. Deze mix van emoties zit goed in elkaar.

Het verhaal bouwt zich op, naar een zinderend einde. Een einde met een behoorlijke cliffhanger. Het is echt een open einde!!!!!

Wees gerust…. het gaat weer een serie worden! Wanneer komt de volgende? Ik geef het 5*****.

Ben echt dolenthousiast over deze geweldige nieuwe wereld. Ik wil meer. Ik heb het bíjna in een adem uitgelezen!

Miranda Peters weet zich in haar personages van De Ademdief feilloos te verplaatsen, een verhaal waarin de strijd tussen de Aspirati en de Jagers van Artames centraal staan. Ze heeft het verhaal vanuit twee perspectieven geschreven, en zoals we inmiddels weten, hebben deze personages meestal een opmerkelijke gave of ze zijn op een bepaalde manier erg talentvol. Ondanks dat dit boek een magisch tintje heeft, is de auteur gewoon in Nederland gebleven, dus de omgevingen die werden beschreven zijn herkenbaar. De thema’s loyaliteit, familie, en vechten voor wat je waard zijn voeren de boventoon. Een wending, een snufje spanning, en een fascinerende insteek zijn enkele ingrediënten die dit boek te bieden heeft. Peters heeft haar feedback zeer serieus genomen, en dat is te merken. Lezers kunnen niet anders tot de laatste bladzijde doorlezen.

Ik had nog nooit eerder een boek van Miranda Peters gelezen, maar toen ik de cover van dit boek zag en de achterflap las, was ik meteen nieuwsgierig en besloot ik te kijken of deze schrijfster iets voor mij was. En ja hoor! Het verhaal is minstens zo gaaf als de cover. De personages en de relaties tussen hen worden goed neergezet en zijn levensecht. Vooral de band tussen hoofdpersoon Thalia en haar zusje vond ik erg goed geschreven. De worldbuilding in dit verhaal is echt super goed met veel aandacht voor historische details. Het magiesysteem in dit boek is heerlijk origineel en heel tof. En de schrijfstijl van Peters is lekker vlot en ze weet de spanning er goed in te houden. Ik ben fan! Als je op zoek bent naar een spannende YA urban fantasy met toffe personages, unieke magie en fantastische worldbuilding dan moet je deze zeker weten een kans geven!

Geschreven bij Aspiratarserie 1 - De Ademdief

Wat een prachtig boek, in 1 adem uitgelezen. Wat een fantasie maar ook een super omschrijving van mijn lievelingseiland Terschelling. Ik had het gevoel dat ik zelf door de duinen rende! Dikke aanrader.

Ondanks dat ik vaak niet van het zoetsappige ben, sprak de flaptekst van De Ademdief me zeker aan. De cover is trouwens ook prachtig en ik had mezelf voorgenomen wat dieper in Dutch Venture Publishing te duiken, vanwege mijn Jen Minkman fandom. Na het succes van Het Verdronken Land zit ook De Ademdief precies in mijn straatje. Samenvattend vond ik het leuk om te lezen, al was niet alles even verrassend. De schrijfstijl is prettig, het verhaal is spannend en het boek leest lekker weg. Het is ook niet een heel dik boek, dus perfect als en een readingslump voelt aankomen.

Waar ik een beetje van schrok is hoe hard en vuil Jagers over Ademdieven praten, helemaal omdat je als lezer nog niets gelezen hebt over dat Ademdieven echt iets fout doen. Daarom voelt het een beetje misplaatst en is het lastig het verhaal vanuit twee perspectieven mee te maken. De motivatie van de Jagers had voor mij dus wel ietsje uitgediept mogen worden. Daarnaast: het is niet de schuld van de huidige Ademdieven dat de vloek er is, dus waarom haten de Jagers de vloek niet? En ik snap niet waarom ze nooit getuigen achterlaten, helemaal omdat ze overal spionnen hebben. Als een groot deel van Nederland/de wereld er toch van op de hoogte is, dan maakt het toch niet uit dat er getuigen zijn? Dan moeten Jagers zelf toch ook zien dat zij de slechteriken zijn?

Disclaimer: ik ben geen fan van visioenen en ook in dit boek vond ik het niet per se iets toevoegen. Dat had denk ik ook wel op een andere manier opgelost kunnen worden die wat aannemelijker is. Ik ben er ook nog niet helemaal over uit wat ik van het 'onzichtbare lijntje' vind. Dat voelt ook een beetje makkelijk.

Laten we het even over die romance hebben (je voelt het vast al aankomen). Beetje overdreven dat Quinn meteen voor Thalia valt. Dat was zo gehaast, maar uiteindelijk vind ik het wel gaaf dat de Jager zich een prooi voelt. Maar hoezo drinkt Quinn alcohol? Lijkt niet echt bij de levensstijl te passen. Over de Jagercultuur gesproken: ik maak me er zelf in mijn boeken ook schuldig aan, maar Latijnse en Etruskische namen vond ik niet heel origineel, maar ik vind wel dat goden een interessante rol spelen. Ik kijk er dan ook naar uit in een volgend deel daar meer over te weten te komen.

Aan de ene kant merkte ik niet bijzonder veel verschil tussen het lezen vanuit Thalia of vanuit Quinn. Ze hebben niet echt ander taalgebruik ofzo, maar aan de andere kant is Jur bijvoorbeeld wel echt een onderscheidend personage met zijn weddenschappen. Heel leuk en het maakt hem menselijk. De plottwist rondom Quin zag ik al wel aankomen, maar de twist van Mia had ik niet verwacht. Helaas was die wel minder interessant dan ik gehoopt had, want intrige is wat minder mijn ding.

Dan wil ik het niveau van fantasy nog even bespreken, want ondanks dat dit verhaal zich grotendeels in Nederland afspeelt, zat er toch flinke fantasy in en dat is knap. Waar de ring zich verborgen houdt, vind ik wel wonderbaarlijk en meer ga ik daar niet over spoilen. Het is niet heel origineel maar leuk genoeg dat dat me niet uitmaakt. Ook de manier van magie bedrijven is gaaf en dan weer wel verrassend origineel. Wederom kijk ik ernaar uit daar meer over te leren. Ik snap het plan van de magische tunnel alleen niet helemaal. Het voelt een beetje overbodig ingewikkeld, maar ik hoop dat er meer achter zit. Gideon vind ik een leuk personage maar hij verzorgt wel wat quickfixes.

Kortom: leuk om te lezen, helemaal als je wat minder kritisch bent dan ik haha. Het is niet een heel ingewikkeld verhaal en dat was eigenlijk precies waar ik aan toe was. Ik ga sowieso meer van Miranda Peters lezen!

De Ademdief is een magisch, avontuurlijk, intrigerend en spannend verhaal. Ook bevat De Ademdief verrassende wendingen. Alleen heeft het eerste gedeelte van het verhaal een laag leestemp, maar dit komt mede doordat de personages worden geïntroduceerd. Naarmate het verhaal steeds verder vordert krijgt het verhaal ook steeds meer tempo. Daarnaast heeft De Ademdief een open einde en kan ik niet wachter op het vervolg. --> Vanaf 8 september is de hele recensie te lezen op mijn blog: www.elinebooks.com

Vanaf de eerste pagina van het boek werd ik het verhaal ingezogen en wilde ik blijven lezen. Het eerste hoofdstuk begon al meteen goed. Thalia werd achtervolgd door een Jager. Meteen dus al actie! Dit eerste hoofdstuk is bepalend voor de rest van het boek en houdt je aandacht vast. De personages in het boek en dan met name Thalia en Quinn, worden heel goed uitgewerkt. Er wordt gelukkig veel aandacht besteed aan hun gevoelens en gedachten, waardoor je met beiden meevoelt. Vooral Thalia’s liefde voor haar zusje sprong er wat dat betreft uit. De innerlijke strijd die Quinn gedurende het hele boek met zichzelf voert, kwam heel goed over. Miranda wist de perfecte balans te vinden tussen actiescénes en rustmomenten, zonder dat het ook maar op enig moment saai werd. De vele details zorgen ervoor dat de lezer een goed beeld krijgt van de omgeving en ook aan uiterlijke kenmerken wordt aandacht besteed. De Ademdief zit vol verrassende wendingen en een erg goed en origineel plot.

Het was een goede keuze om het verhaal zowel door Thalia als Quinn te laten vertellen. Dit werd nergens verwarrend, maar zorgde er juist voor dat we hetzelfde verhaal van twee uiterste kanten konden lezen. Dat zorgde voor een dynamiek die heel prettig was. Daarbij genoot ik van de spanning tussen Thalia en Quinn die hierdoor alleen maar werd versterkt.

Het eind van sterk! Zo sterk dat ik Miranda bij deze smeek zo snel mogelijk door te schrijven aan het vervolg, want ik wil meer Thalia en Quinn!!

Mijn recensies zijn ook te lezen op mijn blog: lotsofbooklove.wordpress.com