De Getijden-serie 1 - Het verdronken land Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. De Getijden-serie, #1

Geschreven bij Het verdronken land

Het verdronken land heeft een lange opbouw wat niet helemaal nodig was. Wanneer Vina in het paleis komt te werken komt er al iets meer vorm in het verhaal. Wanneer er chaos ontstaat omdat de koning dood is gaat het verhaal heel snel en krijgt de lezer een overdaad aan informatie. Na deze informatie is het verhaal ineens heel snel afgelopen. Door het einde blijft de vraag hoe dit nu verder gaat toch in het hoofd rondspoken. Ik kijk zeker uit naar het tweede deel van deze serie!

Geschreven bij Het verdronken land

Samenvatting
Het verhaal gaat over Vina en door het steeds langzaam verder oprukkende water, begint elke dag met een ‘volkstelling’ waarvoor ze zich naar een platform midden op een verhoging op het eiland moet verplaatsen. Ze heeft een hekel aan het tellen omdat er steeds minder mensen overblijven. Ze is en voelt zich nutteloos, ze mist een arm, is misvormd en kan daardoor geen nuttige werkzaamheden doen en wordt ook door zichzelf bestempeld als het laagste van het laagste. Daarnaast is het ieder voor zichzelf, het kan tenslotte je laatste dag zijn. Hoewel ze stiekem gek is op Tiam de enige jongen van haar leeftijd, wordt er van iedereen en dus ook van Vina verwacht dat er geen gevoelens voor een ander ‘getolereerd’ worden.
Er is ook nog een kasteel op het eiland en daar wonen koning Wallow, zijn dochter Ster de prinses en hun schildwachten, als het water hoog staat is alleen de toren van het kasteel het enige dat niet overloopt en nog hoger is dan hun platvorm. Dan na een hele tijd zijn de koning en zijn dochter bij het platform te vinden en de koning praat met Tiam, dan ziet hij Vina en vraagt hoe oud ze is, helaas krijgt ze het idee dat hij van haar walgt.

Quote: ‘Ze is … Ik denk niet … kijk nou naar haar.’

Dan blijkt dat de koning erg ziek is en een paar maatregelen wil nemen. Voor ze er erg in heeft wordt ze toegelaten in het kasteel om gezelschapsdame van de prinses te worden. Haar leven wordt anders en ze krijgt te maken met geheimen waar de anderen niets van weten, mede omdat zij in tegenstelling tot de anderen heeft leren lezen van haar vader.

Mijn mening
Het is een boek over de uitzichtloosheid van een volk dat op een eiland leeft dat langzaam verdwijnt en dat maakt dat je het gevoel krijgt dat erg angst, gelatenheid, boosheid en strijd de boventoon voeren. Het leest ook erg spannend naarmate het boek vordert. Alleen aan het einde voel ik een groot gemis, net of het verhaal niet eindigt maar er nog een vervolg komt.

Conclusie
Het is een fantasievol boek geschreven voor en over 16 tot 18-jarigen. Door het ‘ik’ verhaal, verteld vanuit Vina is het goed inleven in de gedachtegang van een tiener en is het een ware young adult fantasy. En het is zeker origineel en fantasievol.

Geschreven bij Het verdronken land

Wat heb je aan gevoelens, als elke dag de laatste kan zijn?

496 bewoners zijn er nog op het eiland Getijden, en elke dag kunnen het er zomaar minder worden. De zee en haar gevaarlijke bewoners maken steeds weer nieuwe slachtoffers.

Vina moet extra hard knokken om te overleven. Met maar één hand en een beschadigd lichaam, heeft ze een behoorlijke achterstand in de harde wereld waarin ze opgroeit. Vina heeft geen echte vrienden op het eiland, maar soms wordt ze beschermd door Tiam. De jongen die haar dagen een klein beetje weet op te fleuren. Maar echte gevoelens zijn onmogelijk op Getijden.

“ ‘Hoi Vina.’ Net zoals een stukje van de opstelling wegspoelt bij elk getij, raak ik een stukje van mezelf kwijt iedere keer als ik zijn stem hoor. ‘Hai, Tiam,’ zeg ik, terwijl ik naar de zanderige vloer staar.” Cyn Balog

Het uitzichtloze leven van Vina lijkt te verbeteren wanneer ze in het paleis kan gaan werken. Maar helaas brengt haar werk voor prinses Ster, weer nieuwe problemen met zich mee. Zeker wanneer Vina ontdekt welke geheimen het paleis verborgen houdt.

In Het verdronken land vertelt Cyn Balog het verhaal van een, door het opkomende water, bedreigde leefgemeenschap, waar alles is gericht op overleven.

Het verhaal wordt langzaam, maar zorgvuldig, opgebouwd, en toont de rauwe troosteloosheid van het leven op Getijden. Een troosteloosheid die mij een wat unheimisch gevoel bezorgde. Hierdoor had ik even het idee dat het boek mijn niet helemaal lag. Totdat ik me realiseerde dat dat gevoel juist werd veroorzaakt door de treffende manier waarop Cyn Balog haar verhaal vertelt. Vanaf dat moment liet ik mij moeiteloos meevoeren door de emoties, die door het verhaal werden opgeroepen.

De bewoners van Getijden lijken, door de uitzichtloze situatie waarin ze zich bevinden, een beetje te schommelen tussen berusting, verzet en vechtlust. De hardheid van het leven op Getijden is voelbaar op iedere bladzijde.

De door het leven getekende Vina staat in schril contrast met de naïeve prinses Ster. Dit wordt nog eens extra benadrukt door de verschillende manier waarop beide meisjes zijn opgegroeid. Hierdoor zal je, hoogst waarschijnlijk, niet voor beide meisjes evenveel sympathie voelen. Wel accentueert ook dit, de treurigheid van de barre leefomstandigheden.

Met Het verdronken land neemt Cyn Balog de lezer mee naar een wereld waar je over wil lezen, maar zeker niet wil wonen. Alhoewel het einde wat mij betreft iets te snel kwam, heeft de mooie en pijnlijke rauwheid van dit verhaal mij geraakt. Ik geef het vier sterren.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com

De auteur heeft me meegenomen naar een wereld die hoofdzakelijk draait om water. Land is een kostbaar goed, hoogte is dat ook.
Het platform dat boven de zee uitkomt is zowel een toevluchtsoord als ook een machtsmiddel, de kille sfeer op het eiland voert de boventoon en het is zaak je positie op dat platform te behouden.

De enige mensen die redelijk veilig zijn, is de koninklijke familie die in het kasteel woont. De hoogste plek van het eiland.

Het verhaal boeide me vanaf de eerste bladzijde. De kilte van de mensen is zo goed overgebracht, dat ieder sprankje hoop meteen van de pagina afknalt.

Ik kan niet wachten op het vervolg!

Geschreven bij Het verdronken land

Cyn Balog is een van de nieuwste auteurs van Dutch Venture Publishing. Het verdronken land is de eerste titel dat werd vertaald. Het is een dystopisch verhaal dat om de Getijden draait en heeft een pittig randje. De schrijfster zet lezers al meteen aan het denken en hoewel sommige uitspraken in het boek even gerelativeerd moeten worden, zit het heel goed in elkaar. Knap dat Balog tot het einde nog even voor zich heeft gehouden wie het hoofdpersonage daadwerkelijk is, al kunnen lezers al wel het een en ander vermoeden door de speldenprikjes die in het boek zijn opgedoken. Naast een sterke boodschap en een opmerkelijk thema zit er ook een mooie dosis spanning in. Ondanks dat er veel wordt verteld en dus diepgang heeft, blijft dit verhaal tot het einde boeiend genoeg. Het hoofdpersonage haalt haar doel, alleen is het einde een beetje aan de droevige kant en dat maakt het toch weer realistischer. Zeer zeker de moeite waard.

Geschreven bij Het verdronken land

Vina leeft in een harde wereld. Liefde en genegenheid komen nauwelijks nog voor op het eiland Getijden. Er gaan namelijk zo vaak mensen dood, dat niemand nog liefde durft te voelen voor een ander. Dit is ook de reden dat Vina verward en verwonderd reageert als iemand wel een keer iets positiefs tegen haar zegt. Ze is ook gewend om uitgescholden en gepest te worden vanwege haar verminkte lichaam. Extra bijzonder is het dus dat juist zij wél meerdere keren haar leven op het spel zet voor mensen waar ze om geeft. Ze probeert zelfs uit te zoeken wat liefde is.

Vina maakt een grote ontwikkeling door in het verhaal. Ze is vrij onzeker en angstig, maar zet zich over deze angst heen en doet dingen die niemand voor mogelijk had gehouden. Tegelijkertijd respecteert ze keuzes van anderen, ook als dit duidelijk niet meteen de slimste keuzes zijn. Ik vond Vina daardoor een prettige hoofdpersoon. Via haar wordt het verhaal ook goed overgebracht. Mooi vond ik het dat Vina als enige op het eiland kon lezen en daardoor dingen kon uitzoeken over het verleden. Slim als ze is, zet ze deze kennis heel handig in om haar doel te bereiken.

Hoewel ik de ontwikkeling van Vina het interessantst vond, is dit ook gewoon een heel spannend boek vol avontuur. Niet alleen het water is een gevaar voor de bewoners, maar ook datgene dat erin leeft. En onderschat de mensen op het eiland zelf niet. Vina moet alles op alles zetten om zichzelf en een aantal anderen te redden.

Het einde was anders dan ik verwacht had. Ik had eigenlijk op iets anders gehoopt. Het is een open einde, dat nog veel vragen achterlaat. Ook mist er nog iets belangrijks in de slotscène. Dit betekent waarschijnlijk dat er nog een vervolg komt op dit boek. Ik ben dus benieuwd hoe dit verder gaat.

Ik vond dit een spannend en origineel boek. De wereld waarin Vina leeft is keihard, maar ze probeert er toch het beste van te maken. Ik vond haar dus een goede keus als hoofdpersoon. De bijpersonages komen overigens iets minder goed uit de verf. Vina vertelt vooral over hun daden en denkt niet echt na over hun beweegredenen. Dit is natuurlijk ook niet gangbaar op een eiland waar gevoelens altijd onderdrukt worden. Misschien verandert dit nog in een volgend deel. Ik heb in ieder geval wel van het verhaal genoten.

Geschreven bij Het verdronken land

Toen ik hoorde dat dit boek eraan kwam, was ik meteen heel enthousiast. Het klonk namelijk heel erg spannend en origineel. Eenmaal begonnen, moet je toch hopen, dat je verwachtingen uitkomen. En dat deden ze! Ik ben meteen fan van deze auteur.Het verhaal gaat over Vina, ze probeert in leven te blijven op het eiland Getijden. Ze mist een groot stuk van haar arm, hierdoor zien de mensen haar als een minderwaardig persoon. Ze is nergens goed voor, zo voelt ze zich. Het eiland is levensgevaarlijk. Het wordt geteisterd door getijden. Ze moeten proberen te overleven bij hoogwater, wat erg moeilijk is, als er maar weinig ruimte is, boven het wateroppervlak. In het water leven verschrikkelijke wezens. Ze overleeft, door haar vriendschap met Tiam. Hjj is sterk, knap en lijkt de hele wereld aan te kunnen. Maar hun wereld is klein. En het begint steeds kleiner te worden. Het water begint te winnen. De toekomst ziet er niet goed uit. Ze hebben een koning en een prinses op dit krappe eiland. Deze leven in een paleis/toren. De gewone bevolking, mag daar niet komen. Zij moeten bij elke vloed, de golven en het water trotseren. Overleven. De koning is ziek. Heeft geen mannelijke opvolger. De prinses probeert vrienden te worden met Vina. Eenmaal in het paleis komt Vina achter een groot geheim. Dit zet haar kleine, gevaarlijke wereld op zijn kop. Kan ze haar vrienden en de mensen op het eiland redden?Het voelt aan, als een race tegen de klok. De elementen, geven niet op, nooit niet. Ze blijven vechten tegen het water en het onrecht dat hun is aangedaan. Maar kunnen ze deze cyclus stoppen, voordat er geen mens meer over is?Er zijn nagelbijtende spannende momenten. Het water is overal. Of toch niet? Water is niet te stoppen, dat is zeker waar. Het is een dystopisch verhaal, zeer origineel. Het raakt je in je hart, laat je niet meer los. Je wilt deze mensen helpen. Maar ik zou er zelf niet overleven. Dit is echt een gruwelijk vooruitzicht. Laten we hopen, dat we droge voeten blijven houden.Het is een verhaal over: vriendschap, vertouwen, bedrog, overleven en liefde. Je gevoelens gaan op en neer. Net zoals de golven op de vaak onstuimige zee. De titel is ook echt goed gekozen. De hele sfeer is best duister en negatief. Er is geen tijd voor leuke dingen, de tijd dringt en is kostbaar.De enge wezens zoals krabbelaars, geven het verhaal een horror tintje. Het is een survivao of the fittest. Of de slimste. Het is net hoe je het bekijkt.Ik hoop op nog meer boeken van deze auteur. En ik hoop zeker op een vervolg. Deze waterwereld wil ik verder verkennen?! Zijn er nig meer mensen, die zo moeten leven? Ik ben zo benieuwd. Dus please, laat er meer komen. Ik heb dit boek geezen tijdens een storm, dat gaf een extra dimensie aan het verhaal. De hele sfeer kroop zo nog meer onder mijn huid. Ik geef het 5sterren*****