De vrouwen van Vardo Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij De vrouwen van Vardo

Het verhaal speelt zich af op Vardø, een klein eiland voor de kust van Noorwegen, waar in 1617, in de nacht voor kerst een storm losbarstte terwijl alle mannen aan het vissen waren. Met deze historische gebeurtenissen als uitgangspunt, begint Kiran Millwood Hargrave’s roman, waar de jonge vrouw Maren Magnusdatter, net een zeil aan het repareren is wanneer de storm als een vingerknip binnenkomt. Veertig mannen worden verzwolgen door de zee. Het is een beklemmend en ongemakkelijk begin, maar zet de toon voor de rest van het verhaal. Vardø is voortaan een vrouweneiland. Het besef moet nog binnenkomen.
♥
Maren is empathisch, maar ook praktisch ingesteld. Ze is één van de eerste van de vrouwen van het kleine eiland die zich herpakt en de wanorde probeert te herstellen. De lichamen van de mannen moeten aan land worden gebracht, er moet vuur worden gemaakt en gegeten. De lichamen worden als offers neergelegd in de smalle zwarte baai. De grond is voorlopig te hard om ze te kunnen begraven.
♥
Ook in de maanden na de storm komt de verantwoordelijkheid voor haar moeder, Sámi-schoonzus Diina en haar neefje op haar schouders. Ze neemt samen met een paar andere vrouwen, waaronder haar vriendin Kirsten het 'mannenwerk' op, om te gaan vissen als het dorp geen eten meer heeft. Een grote schande, maar de monden moeten worden gevoed.
♥
Een tweede lijn in het verhaal gaat over Ursa. Haar vader is eigenaar van het schip waarop de Schotse Absalon Cornet, naar het noorden zal reizen. De jonge Ursa is uitgehuwelijkt aan Cornet en begint aan een grimmige reis, met een man die ze nauwelijks kent en die geen oog heeft voor haar onervarenheid en onwetendheid.
♥
Als het ijs verdwijnt en de dagen lengen kunnen de mannen eindelijk worden begraven. De vrouwengemeenschap herstelt zich langzaam. Iedereen gebruikt zijn vaardigheden om te overleven op het eiland, maar niet iedereen doet actief mee. Sommige eilandbewoonsters schuilen liever in de kerkbanken, om te roddelen over de andere vrouwen. En dan vertelt de (leen)pastoor de vrouwen dat er een nieuwe toezichthouder komt, om het dorp te besturen. Het wordt al snel duidelijk dat hij met een duister doel is gekomen.
♥
Aangekomen in Vardø vindt Ursa iets dat ze nog nooit eerder heeft gezien: onafhankelijke en daadkrachtige vrouwen, waaronder ook enkele Samen. Maar Absalom ziet alleen een plek die onaangetast is door God en overspoeld wordt met een machtig en verschrikkelijk kwaad, een plek die hij koste wat het kost moet uitroeien.
♥
Terwijl de beproevingen beginnen en het geloof diepe kloven slaat, verandert er iets in het dorp. De roep van de walvis klinkt door in het gebed van de vrouwen en probeert ze te waarschuwen voor opnieuw een angstaanjagend en groot gevaar.
♥
De vrouwen van Vardø is geen vriendelijk verhaal. Het verloop is donker, koud en traag, maar het klopt helemaal bij de sfeerimpressie van het natuurlijke en rustieke vissersleven van die tijd. Persoonlijk vind ik het een boeiend en geloofwaardig geschreven verhaal, met interessante historische feiten over de heksenvervolging. Ik genoot van het omslag, de schrijfstijl, de sterke karakters, de toewijding en vrouwelijkheid.

Geschreven bij De vrouwen van Vardo

Enorm spannend en meeslepend boek. Vaak ook wel tenenkrommend aangezien we nu in 2021 leven maar dit boek zich afspeelt in de 16e eeuw. Er werd toen heel anders gedacht over de rechten van vrouwen.

Geschreven bij De vrouwen van Vardo

‘Op 24 december 1617, vlak bij de kust van het eiland Vardø, in de meest noordoostelijke punt van Noorwegen, kwam een storm zo plotseling op dat ooggetuigen zeiden dat het leek alsof de storm tevoorschijn werd getoverd Binnen een paar minuten kwamen veertig mannen om het leven. Voor deze toch al zo afgelegen en dunbevolkte plek was dit een rampzalige gebeurtenis’.

Over deze storm en de verregaande consequenties ervan heeft Kiran Millwood Hargrave deze indrukwekkende roman geschreven.

Op de dag voor Kerstmis 1617, signaleren de inwoners van Vardø een school vissen die opgeschrikt is door een walvis. Dit buitenkansje kunnen ze niet laten liggen en de hele vloot vaart uit voor een goede visvangst. Dan steekt er ineens een allesverwoestende storm op, vrijwel uit het niets. Hij neemt alle vissers met zich mee en laat het dorp zonder mannen achter. De vrouwen, waaronder de twintigjarige Maren, zien het voor hun ogen gebeuren. Ze blijven achter in de winternacht die nog maanden zal duren. In eerste instantie zijn de vrouwen helemaal lamgeslagen, ze kunnen zich dit niet lang permitteren. Voor hun voedselvoorziening zijn ze afhankelijk geweest van de mannen. Als ze niet om willen komen van de honger, zullen ze in actie moeten komen. Van hun naaste omgeving kunnen ze niet veel hulp verwachten, de afstanden zijn groot en het land is dunbevolkt. Eén van de vrouwen, Kirsten, herpakt zich al snel. Hoewel ook zij haar man verloren heeft, neemt ze initiatief en gaat voor de kudde rendieren zorgen. Ze leert ook de andere vrouwen hoe ze voor het vuur moeten zorgen en andere mannentaken uit te voeren. Maren heeft haar verloofde, haar broer én haar vader verloren. Ze blijft achter met haar moeder en met Diinna, haar zwangere schoonzus. Diinna behoort tot het Samenvolk, oneerbiedig Lappen genoemd. De Samen hebben andere gewoonten en een ander geloof. Diinna wordt in het dorp geaccepteerd omdat ze met Erik getrouwd is. Ze wil graag de doden van hun de veiligheid en de beschutting bieden van het Samenvolk. Maren stemt daarin toe. De meeste overige doden worden via de Noorse gebruiken bewaard totdat de bodem genoeg ontdooid is om alle overleden mannen hun laatste rustplaats te geven. Als de lange winter voorbij is en er een nieuwe dominee gearriveerd is, wordt duidelijk dat ze zelf moeten gaan vissen. Dat is eigenlijk ongehoord en zeker ongepast want het is immers mannenwerk. Toch gaan in eerste instantie acht vrouwen waaronder Kirsten en Maren de zee op. Ze zijn succesvol en hun expedities worden uitgebreid. Dit blijft niet onopgemerkt in de regio Finnmark waartoe Vardø behoort. Een toezichthouder wordt naar het afgelegen Vardø gestuurd. Deze toezichthouder, Absalom Cornet, komt oorspronkelijk uit Schotland. Hij reist via Bergen naar Vardø. In Bergen trouwt hij snel met Ursula, meestal Ursa genoemd, een jong meisje dat aan hem uitgehuwelijkt wordt. Ursa weet niet wat ze in Vardø te wachten staat. Een bitterkoud klimaat, een houten huis dat maar half ingericht is en een provisiekamer met bevroren rendieren. Ze weet niets van het huishouden af en al helemaal niet in deze omstandigheden! Gelukkig trekt Maren zich haar lot aan, ze helpt Ursa en de twee meisjes worden dikke vriendinnen. Intussen pakken donkere wolken zich boven Vardø samen. De vrouwen die eens zo fier en onafhankelijk waren, worden nu tegen elkaar uitgespeeld. Absalom speelt daarbij een belangrijke rol, langzaam wordt duidelijk wat zijn opdracht precies inhoudt. Het net sluit zich om een aantal vermeende heksen en tovenaars.

Koning Christiaan de IV was streng luthers en wilde de positie van zijn kerk versterken en voor eens en altijd de invloed van de Samen verbannen uit de meest noordelijke gebieden uit zijn land. Hij vaardigde steeds strengere wetten uit die uiteindelijk leidden tot vervolgingen en afslachtingen die door de staat werden gesanctioneerd. Met dit in haar achterhoofd heeft de auteur deze roman geschreven.