Drakenzieler 2 Sluimergeest sluimergeest

Sluimergeest is het tweede deel in de drakenzielerreeks. Zoals vaker in een tweede deel, ligt het tempo van het boek wat lager, waardoor er veel ruimte is voor karakterontwikkeling. Zo weet Cocky de karakters die ons na boek 1 al na aan het hart liggen, nog echter en levender te maken, evenals de problemen waarmee ze kampen. De mix van problemen, gaand van alledaags tot alles behalve alledaags geven het boek een mooie gelaagdheid. Op een gegeven moment komt de spanning er met een rotvaart in en vanaf dat moment kun je het boek eigenlijk niet meer wegleggen! Smaakt ook boek 2 naar meer? Absoluut!

Deel 1 was niet zo goed bevallen.
Maar deel 2 was echt geweldig!

Het start precies waar je in deel 1 eindigde.
Na alles wil Fenna wennen aan haar nieuwe zelf. Ze wil rust om even tot zichzelf te komen.
Ondertussen doet Gille een bijzondere ontdekking en sluit hij overeenkomsten met een aantal bijzondere personages.

Deel 2 zat veel strakker in elkaar voor mijn gevoel. Ik heb dit deel met meer plezier gelezen dan deel 1.
Ik vond vooral de groei van Fenna en Gille het leukste om te volgen. Hoe Fenna haar angst omzet naar kracht en hoe Gille op zijn eigen manier kracht tot zich neemt en versterkt.
En daarbij ook een beetje krankzinnig word.

Ook leuk dat andere personages wat meer uitgediept werken zoals Meester Vorric en Eames. Vooral het verhaal van Meester Vorric zorgt ervoor dat je hem in een ander daglicht ziet.

En dan natuurlijk de draken! Geweldig om de verschillen te zien tussen de draken die al geïntroduceerd zijn. Mijn favoriet blijft Aureolus. En ik heb op een aantal momenten enorm moeten lachen of mijn adem in gehouden van spanning!.

Met dit deel heeft Cocky van Dijk mij zeker weten te overtuigen en ik ben dan ook fan van deze serie :).

Zoals altijd wanneer je een tweede deel ruim na het eerste deel pas kunt lezen is het weer even inkomen. Maar de manier van schrijven van deze auteur neemt je al snel weer mee in de vertrouwde wereld van hoofdpersoon Fenna. Herinneringen over deel 1 komen terug en al snel lees je alsof je gisteren nog het eerste deel uitlas. Ondanks dat had ik graag een namenlijst met een beknopte persoonsbeschrijving gezien, dan begin je toch wat meer opgefrist van geheugen in een volgend deel. 
Sluimergeest start met een trieste proloog om je vervolgens vanaf het eerste hoofdstuk meteen in spanning mee te nemen in het verhaal. Cocky van Dijk heeft een zeer prettige schrijfstijl en haar boeken lezen heerlijk weg! Dit boek heeft het hele verhaal wel een lichte spanning erin zitten, met soms een uitschieter naar meer. Het einde is vervolgens niet te stoppen, je moet het gewoon uitlezen! Het plot is fenomenaal, betreurend en vol van trouwe vriendschap en liefde, alles totaal onvoorzien, dat maakt dit boek krachtig! Vervolgens kun je dus aan het vreselijke wachten op deel drie gaan beginnen, maar tegen die tijd zal het zeker genieten worden om alle drie de delen achter elkaar te kunnen gaan (her)lezen. 

"Angst voor pijn en de onderwerping is vele malen groter dan de pijn zelf, hoe betrekkelijk ook." ~ p67.

Wat een geweldig vervolg! En het werd ook echt steeds spannender... Je voelt de krachten opstapelen tijdens het lezen, en zonder dat je het door hebt zit je zelf bijna in de Schemerwereld!

"Wel ironisch dat ze hier het veiligst dacht te zijn voor haar omgeving, terwijl ze door zijn toedoen juist in deze situatie was beland." ~ p167.

Sluimergeest is het tweede deel uit de Drakenzieler triologie. Na het spectaculaire einde van het eerste deel, probeert iedereen zijn leven weer op te pakken. Fenna is dankbaar voor de nieuwe start, maar alles voelt anders. Kan ze met Arlen gewoon de draad weer oppakken? Durft ze ooit de schemerwereld nog in? En Gille, wat is zijn toekomst nu? In 1 bladzijde zit je gelijk weer in het verhaal, en ben je weer terug op de Drakenburcht. Het wordt zelfs nog spannender dan het eerste deel! Ook word het verhaal iets breder neergezet, doordat wat meer personages worden uitgelicht. Zo krijg je meer van o.a. Gilles, Meester Vorric en Eames te lezen, waarbij Eames toch absoluut mijn favoriet is, hoewel een bepaalde draak toch ook echt de aandacht trekt! Cocky weet de lezer ook nu weer te verrassen met de wending die het verhaal neemt, en ik vond het verhaal van Gille echt gaaf. Dat zwarte randje geeft het verhaal net dat beetje meer.

"Hij wist dondersgoed waar hij naar toe wilde, wat hij wilde bereiken, alleen het 'hoe' was nog niet helemaal helder." ~ p231.

Ondanks dat ik echt fan ben geworden van deze trilogie, kom ik ook met dit tweede deel niet boven de 4 sterren. Ik kan er niet precies de vinger op leggen, maar er zitten gevoelsmatig hier en daar nog wat harde randjes in het verhaal die wat meer gepolijst moeten worden voor de "dikke 5 sterren". Neemt niet weg dat het een geweldig boek is waar ik echt met volle teugen van heb genoten! En ik ben zó blij dat het laatste deel ook al klaar ligt om gelezen te worden, want dit is echt een serie die je in 1 ruk door wilt lezen.

Pas op, er zitten spoilers in als je deel 1 nog niet hebt gelezen.

In dit tweede deel van Drakenzieler volg je Fenna na haar terugkeer vanuit de Schemerwereld en haar strubbelingen met haar veranderde uiterlijk en krachten. Ze heeft het er moeilijk mee dat ze zelfs haar geliefde Arlan van zich vervreemd. Tevens zie je hoe Gille, de enige overlevende van de Kring, zich redt in de wildernis en hoe hij langzaam de krachten ontdekt die hij heeft geërfd van zijn Meester.
Het eerste deel van het verhaal over de strubbelingen van Fenna en de ontdekkingen en groei van Gille zijn mooi weergegeven. Je leeft met beide personages mee en ziet ze groeien. Je wint sympathie voor Fenna en krijgt steeds meer een hekel aan Gille. Verder krijgen de bijfiguren meer aandacht in dit deel dan in deel 1. Waardoor de wereld van de Drakenburcht meer tot leven komt. Dit verhaal is complexer dan deel 1 en langzaam wordt er naar een spannende climax toegewerkt.
Een welverdiende 4 sterren. Ik kijk uit naar het volgende deel en ik vraag mij af welke kant de schrijfster uit wilt.

Ook dit deel trekt je gelijk in het verhaal mee.Deel 2,tevens het dikste deel,beschrijft de verhaallijn van elk katakter apart.De karakters krijgen elk een eigen deel in het boek en smelten toch tot 1 geheel samen.
Echt een aanrader.Het vraagt naar meer!!!

Ik heb dit boek meteen gekocht toen het uit kwam en heb het in een stuk uitgelezen.
Waarom? Omdat de schrijfwijze van Cocky van Dijk je gewoon heel erg meesleept zoals ze altijd extra info over de scene geeft en dan toch niet te veel. Dit is een heel dun randje en de schrijfster weet deze heel goed te bewandelen in haar boeken.
Daarnaast heb je al bij veel van dit soort boeken dat je al snel kunt voorspellen wat er aan zit te komen en hoewel ik dit een paar keer had in dit boek heeft de schrijfster heel goed het vermogen om iets anders te laten gebeuren en je compleet te verrassen.

Dit boek is net zo mooi geschreven als het eerste boek. Ik heb er weer ontzettend van genoten. Het boek wegleggen was weer lastig. Ik kan niet wachten tot deel 3.

"Fenna probeert haar leven weer op te pakken en dat gaat met vallen en opstaan. Ze moet wennen aan de nieuwe staat van haar lichaam. Net nu ze denkt dat ze het geluk weer heeft gevonden, dreigt haar alles door de vingers te glippen. Ze raakt haar zicht kwijt en Arlans liefde, die ze het meest koestert. Ze heeft zichzelf niet meer onder controle, haar krachten slaan op hol. En dan knalt alles uit elkaar.

Gille is de enige overlevende van de Kring. Vastbesloten zijn Meesters gedachtengoed uit te dragen en nieuw leven in te blazen, stuit hij op zijn Meesters dagboek. Bijgesloten zijn drie amuletten. Na bestudering blijkt dit een duistere erfenis te zijn waarin grote krachten verborgen liggen. Gille zint op wraak. Op Fenna, op de Drakenburcht…"

Bij een verhaal dat niet op zichzelf staat, is het altijd een uitdaging om niet te veel van het voorgaande deel te herhalen, maar ook zeker niet te weinig. Van Dijk heeft een goede balans gevonden. Het was niet nodig om het voorgaande deel erbij te pakken en evenmin had ik het gevoel dat dingen uitentreuren herhaald werden.

Al snel heb je het gevoel weer thuis te komen op de Drakenburcht en is het heerlijk om weer over de oude personages te lezen. Door alles wat Fenna heeft meegemaakt voert ze een strijd met zichzelf en probeert ze alles weer op een rijtje te krijgen. Tegelijkertijd komen er ook andere personages aan het woord. Ik vond dat een verademing, want hoewel ik begrijp waarom Fenna zich zo neerslachtig voelt en iedereen van zich af duwt, is het soms ook een beetje vermoeiend om te lezen.

De verhaallijn van Gille vond ik interessant, erg origineel. Het is knap dat Van Dijk sympathie weet op te wekken voor een personage dat al zo veel ellende heeft aangericht, en niet van plan is om daarmee te stoppen. Gilles standvastigheid en verlangen om zijn Meester op te volgen zijn fascinerend, maar tegelijkertijd riep het ook vragen op. De jongen wil ‘het gedachtegoed’ van zijn meester in stand houden. Wat dit precies inhoudt en waarom Gille zich hierachter schaart, blijft door het gehele boek heen een beetje een raadsel.
In de eerste instantie leek het alsof de Kring vanuit een religieus oogpunt handelde, maar dit aspect kwam niet erg naar voren in de stukken over Gille. Het is zeker niet zo dat de beweegredenen van de jongen onduidelijk zijn, want hij is alles kwijtgeraakt en wil wraak nemen. Toch was het denk ik een mooie toevoeging geweest als Gilles religie iets meer werd uitgediept.

Ondanks de aangename schrijfstijl van Van Dijk en de vlotte opeenvolging van gebeurtenissen was het niet zo dat ik het boek moeilijk kon wegleggen. Een echte pageturner zou ik het daarom niet noemen. Er zat voor mijn gevoel iets te weinig spanning in, tót het verhaal op zijn einde liep. Door een wending die ik niet had zien aankomen sleurde het verhaal me mee en heb ik de laatste hoofdstukken in een ruk uitgelezen. Hierdoor verdient dit verhaal toch zeker een kleine vier sterren.​

Uit dit boek blijkt maar weer dat wij op Nederlandse bodem ook uitstekende fantasy-schrijvers hebben. Na mijn goede ervaringen met het eerste deel van deze trilogie dit deel zo snel mogelijk na uitkomen besteld.
Mijn wachten werd beloond, na het even inkomen van het verhaal wat eerder aan mij ligt en niet aan het boek of de schrijfster kon ik het boek met moeite wegleggen. Het verhaal verspringt tussen meerdere mensen. Dit is soms verwarrend, maar aan de andere kant ook prettig omdat de personages daardoor ook meer diepte krijgen voor mijn gevoel. De opbouw van het boek is zeer goed, de hoofdpersonages groeien duidelijk en ook de spanning bouwt goed op. Er is een duidelijk afgerond stuk aan het einde van het boek, maar het is ook duidelijk dat het verhaal niet geheel afgerond is en er is een epiloog met een duidelijke inleiding naar een hopelijk net zo'n spannend vervolg.
Ondanks de bijna 400 bladzijdes het boek jammer genoeg veel te snel uit. Ik zou zeggen kom maar met het vervolg, ik kan niet wachten.