Een veilige haven 2 - Ver van huis Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Een veilige haven 2 - Ver van huis

Ver van huis - Ellie Dean

Engeland, 1940. Verpleegster Polly Brown wordt overgeplaatst naar het ziekenhuis van Cliffehaven, waardoor ze bij haar man Jack kan zijn die in een militair hospitaal in de buurt ligt. Hun 5-jarige dochtertje Alice stuurt ze naar hun familie in Canada, waar het meisje veilig zal zijn, en zelf huurt ze een kamer in het Beach View House van Peggy Reilly.
Jacks herstel gaat niet zoals gehoopt, en het is de vraag of hij ooit het ziekenhuis zal verlaten. En dan krijgt Polly een telegram dat het schip waarmee Alice naar Canada zou varen tot zinken is gebracht door de nazi's. Zal de oorlog haar in één klap beroven van alles wat haar dierbaar is?

Ver van huis is het tweede deel in de serie Een veilige haven en prima zelfstandig te lezen. Voor liefhebbers van romans die zich afspelen in oorlogstijd, is het goed om te weten dat deel drie dit najaar al wordt verwacht.

Ver van huis is, net als Een nieuw begin, een fijne historische roman die laat zien hoe de oorlog van invloed was op de gewone burgers en hun dagelijkse leven.

Het boek leest prettig, de schrijfstijl is vlot en beeldend. De gedetailleerde beschrijvingen zorgen ervoor dat de personages tot leven komen en je meeleeft met alle ups en downs van Polly, hospita Peggy, haar dochters Anne en Cissy en kamergenote Danuta.

Een verhaal over pijn en verdriet, maar ook over moed, saamhorigheid, vriendschap en vastberadenheid!

Mooi boek, nog 2 hoofdstukken en dan moet ik alweer afscheid nemen van Peggy en haar familie.
Hopelijk komt er snel een derde deel.

3.5 van de 5 sterren

Het tweede deel in de Cliffehaven-serie volgt een nieuw personage, Polly. Ook de personages uit het eerste boek (en hints daarnaartoe) komen aan bod. Polly is een verpleegster. Nadat ze te horen kreeg dat haar man zwaargewond in een ziekenhuis in Cliffehaven was beland, besloot ze ernaartoe te gaan. Ze wilde in de buurt zijn en haar man sturen. Hun dochtertje gaat overigens mee met de familie van Polly. Zij maken de overtocht naar Canada, in de hoop daar veilig te zijn. Alleen wordt Polly al gauw geconfronteerd met de horror van de oorlog en lijkt ze haar gezin te gaan verliezen.

De plot was op zich interessant en leunde mooi aan bij het eerste boek. Het had een andere insteek maar toch nog dezelfde sfeer. Op zich ideaal voor lezers die houden van series die op hetzelfde tempo en met dezelfde sfeer verderzetten, maar er mist een nieuw element dat deel twee interessant(er) maakt. Nu blijf je als lezer op een bepaalde honger zitten en worden bepaalde aspecten van het verhaal voorspelbaar.
Het is fijn dat verschillende personages over meerdere boeken hun evolutie doormaken. Dit zorgt ervoor dat de lezer verder wil gaan met de serie. De aandacht wordt op sommige momenten van de hoofdpersoon naar een nevenfiguur gelegd. Iets dat zeer aangenaam wegleest en er ook voor zorgt dat de setting meer dimensie krijgt.
Over het algemeen was de setting in het eerste deel iets uitgebreider. In dit tweede deel miste soms wat elementen om aan te geven dat het verhaal plaatvind in oorlogstijd. Zo waren er de bombardementen in het eerste deel die prachtig omschreven werden. Terwijl in dit tweede deel heel eenvoudig om wordt gegaan met de bombardementen: de schuilkelder in en klaar. Dit is jammer omdat het net zo'n belangrijke rol speelt voor het verhaal en het leven van de personages.
De personages zijn allemaal relatief volle karakter die elk een unieke persoonlijkheid hebben verkregen. Hun verhalen gaan deels in elkaar over, maar hebben elk toch een bepaalde eigenheid. Vooral het verhaal van de Poolse verpleegster voegt een meerwaarde toe aan boek twee. Het toont dat in WOII er nog dagdagelijkse tegenvallers waren die losstonden van de oorlog zelf. Hierdoor wordt het verhaal voor lezers ook herkenbaar. Dit helpt de geloofwaardigheid van het verhaal sterk.

Over het algemeen een fijn boek om te lezen, maar ik vond het eerste boek net wat sterker. Bij dit tweede boek miste ik vooral wat meer drama. Het personage van Polly lag mij als lezer ook wat minder.

Geschreven bij Een veilige haven 2 - Ver van huis

Spannend, hartverwarmend - een echte pageturner.

Geschreven bij Een veilige haven 2 - Ver van huis

deel 2 van Cliffhaven van Ellie Dean. Dit is echt een aanrader: het leest lekker vlot weg en er gebeurt heel veel. In tijden van de oorlog. Veel personen zitten er nog in van deel 1, dus het is aan te raden om eerst deel 1 te lezen. Ik vind het een prachtig mooi verhaal.

Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.

Ik heb het eerste deel van ‘Een veilige haven’ met veel plezier gelezen en keek dan ook echt uit naar dit tweede deel. En ik merkte dat ik al snel weer in het verhaal zat. Ik moest heel even schakelen voordat ik weer precies wist wie wie was, maar dat kwam ook vooral doordat het eerste stuk zich niet in Cliffehaven afspeelde. Dus ik kon de link even niet leggen bij de personages, maar dat is ook logisch, het waren nieuwe personages.

De schrijfstijl was net als bij het eerste deel weer erg aangenaam. Ellie Dean weet spanning in het verhaal te brengen, waardoor je steeds nieuwsgierig blijft hoe het verhaal verder gaat. Ook schrijft Dean erg beeldend, waardoor de personages tot leven komen en je echt met hun mee kunt leven. Natuurlijk kenden we Peggy al van ‘Een nieuw begin’ echter is dit tweede deel ook goed losstaand te lezen. De belangrijkste informatie die er toe doet vanuit het eerste deel wordt opnieuw benoemd, waardoor je geen belangrijke feiten mist als je het eerste deel niet zou hebben gelezen. Maar als je van historische romans over de tweede wereldoorlog houdt, kan ik je alleen maar aan raden bij het eerste deel te beginnen. Want beide delen zijn met gevoel geschreven.

Ellie Dean geeft een goed beeld hoe de oorlog van invloed was op de gewone burger, en hoe zij noodgedwongen moesten dealen met alle maatregelen en regels. En je leest hoe ze ondanks alles toch het beste proberen te maken van deze moeilijke tijd. Je leest over jonge vrouwen en mannen die hun uitjes missen en proberen, ondanks de oorlog, toch hun dromen na te jagen. Maar dat er zelfs tijdens de oorlog nog mensen zijn die deze dromen willen vernietigen. Dit blijft denk ik echt iets wat altijd voor zal komen.

Als je net als mij geniet van dit soort romans, kan ik je geruststellen. We hoeven niet al te lang te wachten op het derde deel in ‘Een veilige haven’-serie, want op 12 oktober verschijnt ‘Geef nooit op‘.

Geschreven bij Een veilige haven 2 - Ver van huis

Ver van huis is het tweede deel uit de serie Een veilige haven. Eerder verscheen daarin Een nieuw begin. De delen zijn los van elkaar te lezen maar het geeft absoluut meerwaarde om de delen op volgorde te lezen.
In dit tweede deel keren we terug naar het pension van Peggy Riley. Enkele van haar eerdere gasten zijn verhuisd en er is plaats voor nieuwe mensen. Het is oorlog in het Engeland van 1940. Het voedsel is er op de bon en bovendien schaars. De Duitsers zijn een nietsontziende luchtoorlog begonnen met dagelijkse bombardementen. Peggy, haar gezinsleden en haar gasten slapen meer niet dan wel in hun eigen bed. De overige nachten brengen ze in hun schuilhut door. Maar hun geestkracht blijft ongebroken en Peggy weet, met behulp van de oude mevrouw Finchy, een van de pensiongasten, toch steeds weer een redelijke maaltijd op tafel te zetten.
Een nieuwe pensiongast is Polly Brown. Ze is getrouwd met Adam en moeder van de vijfjarige Alice. Polly verhuist naar het kustdorpje Cliffehaven om dichter bij haar zwaargewonde man Adam te zijn. Ze stuurt Alice naar haar oom in Canada. Ook andere familieleden reizen met Alice mee. Polly neemt haar intrek bij Peggy en gaat werken in het ziekenhuis waar haar man ligt. Maar haar wereld stort in elkaar wanneer ze bericht krijgt dat de boot waarop Alice naar Canada vaart, getorpedeerd is. Vrijwel iedereen waaronder de voltallige familie van Polly, inclusief Alice, is overleden. Hoe moet Polly dit verwerken? Ze kan dit drama niet met haar man delen omdat zijn genezing niet naar wens verloopt, hij blijft zwak en Polly vreest meer dan eens voor zijn leven.
Een andere verhaallijn is die van Cecily, Cissy, de jongste dochter van Peggy en Jim. Cissy wil een ster worden en heeft daar letterlijk alles voor over. Tot haar grote geluk geven haar ouders toestemming voor haar droom door een contract te ondertekenen met de aimabele heer Witherspoon, de eigenaar van een theater. Daar zou ze in veilige handen zijn. Maar Cissy komt er al snel achter dat in de theaterwereld niets cadeau wordt gedaan. Ze had alles voor haar droom over maar komt bedrogen uit. En Witherspoon blijkt helemaal niet de persoon te zijn die ze dachten. Het blijkt een grote viezerik te zijn die de meisjes die bij hem in dienst zijn op een of andere manier in zijn macht heeft. Dat geldt ook voor Cissy. Hoe komt ze uit de penarie?
De derde persoon die volop in de spotlights staat in dit verhaal is Danuta, een Poolse jonge vrouw, de zus van Aleksej uit het eerste deel. Ze is gevlucht uit Warschau en niemand, ook Peggy niet, weet wat ze allemaal mee heeft gemaakt op haar vlucht. Langzaam maar zeker weten Peggy en mevrouw Finch het vertrouwen van Danuta te winnen en ook Polly draagt haar steentje daaraan bij. Danuta was operatiezuster in Warschau maar kan dan niet met bewijzen staven omdat ze al haar papieren kwijtgeraakt is tijdens haar vlucht. Ze krijgt tot haar frustratie geen kans op een baan in de verpleging maar vindt wel werk in de wasserij van het ziekenhuis.
De drie overige pensiongasten zijn drie verpleegsters die in datzelfde ziekenhuis werken. Ze spelen een marginale rol in het verhaal.
De echte hoofdpersoon in dit deel (overigens ook in het vorige deel) is Peggy Riley, de doortastende eigenaar van het pension. Ze zorgt voor al haar gasten met een tomeloze energie. Ze mist haar jongste kinderen die voor hun veiligheid naar het platteland gestuurd zijn maar gaat niet bij de pakken neerzitten. Ze bestiert haar gezin, haar hele huishouden inclusief pensiongasten, op een energieke maar ook empathische wijze. Ze heeft niet overal een oplossing voor maar is altijd bereid om te luisteren met een flinke pot thee in de aanslag. Dat maakt Ver van huis een mooie historische roman waarin niet alles een happy end krijgt, dat gebeurt in het dagelijkse leven immers ook niet. Maar je voelt wel de saamhorigheid van de Britten in die tijd om hun kopje in de strijd tegen Hitler niet te laten hangen, integendeel!

Net als het eerste deel wederom een heerlijk feelgood-verhaal van de hand van Ellie Dean. Het pension van Peggy en Jim staat opnieuw centraal, maar de overige personages uit het voorgaande deel komen er slechts zijdelings in voor. Aanvankelijk stelde me dat een beetje teleur, maar al snel zat ik weer helemaal in het verhaal. Knap gedaan van de auteur.

Dit gezegd hebbende, moet ik toch enkele dingen kwijt die me licht irriteerden of op zijn minst verbaasden:
*Volgens Ellie Dean sta je, als je wat bibberig bent, na een flinke slok cognac, weer stevig op je benen. Echt?
*'Hij zette grote bruine ogen op'. Hoe doe je dat, bruine ogen opzetten?
*In het ziekenhuis kijkt Polly naar de infuuszakken. Die waren er in die tijd nog niet, alleen flessen.
*'Ze hadden meteen een klik, zoals jongelui dat tegenwoordig noemden'. Geloof me, die uitdrukking kende men in die tijd niet. Net zo min als 'Ze zat er helemaal doorheen'.
*Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende personages, maar soms verandert het perspectief opeens in dat van de alwetende verteller, zoals hier:' Polly zag de traan niet die op de wimpers van de hoofdzuster glinsterde'.
*Er zijn ook wat onwaarschijnlijkheden. Polly is helemaal lyrisch over het eten van scones, terwijl ze nog maar net gehoord heeft dat haar dochtertje en de rest van haar familie is verdronken...Ik denk niet dat je in die situatie enthousiaste uitlatingen doet over een gebakje.
*Een agent zegt: 'Die akelige kleine homo gilde als een meisje'. Huh?
*'Papa en mama willen niet dat je huilt, want dat maakt ons verdrietig', laat de auteur de ouders van Alice zeggen. Dat lijkt mij wel érg onpedagogisch...
* En ochtendmisselijkheid bij vijf maanden zwangerschap? -
Misschien lijkt het allemaal onbelangrijk, en zoek ik spijkers op laag water, maar die dingen storen me als ik lees. Deels ligt het natuurlijk ook aan de vertaling.
Maar, nogmaals, het verhinderde niet dat ik het boek achter elkaar heb uitgelezen en het zeker een aanrader vind.