Het landhuis aan het front De Tweede Wereldoorlog, een verlaten landgoed en een onmogelijke liefde...

De Tweede Wereldoorlog, een verlaten landgoed en een onmogelijke liefde…

Paul Bauer is inmiddels veertig en chirurg bij het Duitse leger, wanneer hij in de winter van 1941 opdracht krijgt om een veldhospitaal op te zetten in het landhuis van de Russische schrijver Tolstoj. Als vijftienjarig jongetje had Paul Tolstoj’s boek Oorlog en Vrede gelezen. Hij kon het dan ook bijna niet geloven dat hij nu precies op deze plek terecht was gekomen. Maar veel tijd om hierover na te denken krijgt hij niet, want al gauw stromen de zwaargewonde soldaten het landhuis binnen.

Wanneer de Duitsers het landhuis binnenvallen, blijkt het niet verlaten te zijn. Katerina Troebetzkaja probeert samen met haar personeel het huis intact te houden. Ze is dan ook niet van plan om te vertrekken, ondanks dat ze een grote hekel aan de Duitsers heeft. Toch bloeit er iets op tussen Paul en Katerina. Maar wanneer de oorlog steeds dichterbij komt, staan de twee voor een onmogelijke keuze.

Het landhuis aan het front is een mooie roman die leest alsof je een film kijkt. Het decor waarin het verhaal zich afspeelt, wordt tot in detail verteld. Wat echt heel goed naar voren komt, is de ijzige kou. Langzaam maar zeker verandert het landschap en wordt het bedekt onder een dikke laag sneeuw. En daarbij dalen de temperaturen tot dik onder de -40 graden. De Russen zijn wel bekend met deze kou en kunnen zich er goed op kleden. Het Duitse leger daarentegen heeft een groot tekort aan warme kleding en goede laarzen.

Toen ik in het boek begon, vond ik het behoorlijk lastig om alle personages uit elkaar te houden. Vanaf de eerste pagina’s maak je kennis met zo veel mannen, dat het in het begin echt lastig is om te weten wie wie ook alweer was. Ook kwam ik soms moeilijke woorden tegen waarvan ik de betekenis niet zo een twee drie kende. Toch was ik benieuwd naar het verhaal.

Dat bijna het hele verhaal geschreven is vanuit één persoon, in dit geval Paul Bauer, vond ik een groot pluspunt. Ik leefde op een gegeven moment helemaal met Paul mee. Hij is niet een echte soldaat, hij wilde ook niet doden maar juist levens redden. De romance die langzaam tussen hem en Katerina opbloeit, zorgt ervoor dat het boek een echte roman is geworden.

Echter, het verbaasde mij dat het verhaal halverwege het boek een enorme sprong in de toekomst neemt. Je zit dan plotseling in een briefwisseling tussen Katerina en Paul in het jaar 1967. Dit is ook het enige moment, samen met het slot, dat het verhaal vanuit Katerina geschreven is. Ik vond het erg jammer voor het verhaal dat deze briefwisseling ertussen zat. Het verklapte zoveel van wat nog komen moest, dat vond ik echt jammer. Want het verhaal had mij op dat moment echt in zijn greep en ik leefde echt met de hoofdpersonen mee. Het voelde voor mij alsof ik even stiekem alvast het laatste hoofdstuk van het boek had gelezen.

Het landhuis aan het front is zeer geschikt om te lezen in een leesclubje. Achter in het boek vind je een aantal interessante vragen waar je samen over na kunt denken en discussiëren. Leuk dat ook de briefwisseling als een van de vragen behandeld wordt. Ik ben eigenlijk ook heel benieuwd hoe anderen dit hebben ervaren.

Kijk op boekenblog indeboekenkast.com voor nog veel meer leuke recensies.

Als je van oorlogsromans houdt dan is dit zeker een aanrader!
Dit verhaal speelt zich af in de oorlogswinter in Rusland, grootdeels op het landgoed Jasnaja Poljana, waar Leo Tolstoj zijn boeken schreef. In 1941 zwaait Katerina Dmitrievna hier de scepter op het moment dat de Duitsers het vorderen en er een veldhospitaal opzetten. 

Paul Bauer is  een gevoelige man en begaafd chirurg, liefhebber van de boeken van Tolstoj, hij spreekt zelfs een beetje Russisch. 
Katerina had als kind een Duitse gouvernante. Ze is een pittige vrouw, voor de duvel niet bang. Paul en Katerina delen hun liefde voor literatuur en zijn aan elkaar gewaagd. En.. er bloeit iets op.. Liefde kent geen grenzen, ook niet die van oorlog. Maar het is natuurlijk een onmogelijke en geheime liefde. 

In het begin kwam ik moeilijk in het boek, er zijn veel personages. Ook ben ik zelf niet zo weg van het grote aandeel oorlog in het boek. We lezen veel over medische handelingen die in oorlogen voorkomen. Wél heel interessant om een kijkje in deze kant van de oorlog te krijgen. Ook confronterend natuurlijk.  Halverwege wordt er een switch gemaakt door de schrijver wat voor mij een verademing was. 

Ik vind het een goed geschreven boek op zich, ik had alleen graag nog iets uitgebreider over de romance gelezen.

Dat je sterk in je schoenen moet staan t.a.v. de verhalen over oorlogsoperaties en kwetsuren Jammer dat er ook veel godslasterlijke taal in staat, dat doet af aan de geschiedenis

De Australische Steven Conte was bankmedewerker, ober, schoonmaker, taxichauffeur en model voordat hij schrijver werd. Voor zijn werk werd hij onderscheiden met de hoogste literaire prijs van Australië, de Prime Minister’s Literary Award. (bron: achterflap)
Paul Bauer is tijdens de oorlogswinter van 1941 legerarts in het Duitse leger. In eerste instantie zijn de Duitse troepen goed opgerukt in Rusland maar met de komst van de winter, komt het front vast te liggen. Paul Bauer komt met zijn kompanen aan op het landgoed wat eens toebehoorde aan Leo Tolstoj, de beroemde Russische auteur van o.a. Oorlog en Vrede. Dat is best bijzonder omdat het Russische leger tot dan toe alle huizen van waarde vernietigd had voordat de Duitsers arriveerden. Maar de bewaarders van Jasnaja Poljana, aangevoerd door Katarina Dmitrievna, konden dat niet over hun hart verkrijgen. Wel zijn alle kostbaarheden verdwenen of veilig opgeborgen. Katarina heeft de dagelijkse leiding over het landgoed en dat blijft zo, ook nu de Duisters er een veldhospitaal gaan vestigen. Katarina steekt haar aversie tegen de Duisters niet onder stoelen of banken maar op de een of andere manier komt ze, zolang ze meewerkt, er mee weg. De weken verstrijken. Paul heeft regelmatig contact met Katarina, hij is de enige officier die de Russische taal redelijk verstaat en ook een beetje spreekt. Katarina, die zich in eerste instantie hatelijk gedroeg tegenover alle Duitsers, wordt toeschietelijker naar Paul. Ze houden beiden van literatuur en hebben daar gesprekken over, eerst oppervlakkig, later diepgaander. Ze leren elkaar beter kennen en Katarina doet regelmatig een beroep op het gezonde verstand van Paul om de erbarmelijke toestand waarin de achtergebleven Russen verkeren, wat te verlichten. Maar dat brengt Paul in een lastig dilemma. Hij krijgt hiervoor geen toestemming van zijn direct leidinggevende, de Duisters zijn zelf ver door hun voorraden heen en kunnen niets missen voor de in hun ogen minderwaardige Russen. In eerste instantie is het front nog ver weg maar naarmate de winter vordert en alles en iedereen in zijn ijzige greep heeft, komt het steeds dichter bij Jasnaja Poljana. Het wordt tijd om keuzes te maken, onmogelijke keuzes, voor zowel Paul als Katarina.
Het landhuis aan het front is een indringende roman die je laat nadenken over de scheidslijn tussen goed en kwaad. Wie bepaalt wat goed is en wat fout? In deze oorlogssituatie zijn alleen maar verliezers. In eerste plaats natuurlijk de Russische bevolking die door hun soldaten aan hun lot worden overgelaten en zich moeten overleveren aan de Duitse bezetters. Niet genoeg te eten, extreme koude, niet voldoende medische ondersteuning, ongewenste intimiteiten, een enorme waslijst van zorgen. Maar de Duitsers zijn evengoed slachtoffers. Jongens nog, die na een training van een week als slachtvee naar het front worden gestuurd. Zonder fatsoenlijke kleding om hen te beschermen tegen het ijzige klimaat. Worden ze aan het front niet meteen afgeslacht dan zijn ze óf afhankelijk van het militaire veldhospitaal voor gruwelijke amputaties óf ze worden er dusdanig opgelapt dat ze weer terug kunnen naar het front. Wat is beter zou je je kunnen afvragen. En als het tij keert, de Duitsers gevangen worden genomen – of erger- en de Russen de dominante rol weer overnemen, wat dan, oog om oog, tand om tand? Of zijn de Russen beter in staat tot menselijkheid? En weer wat is goed en wat is fout?
Een verhaal dus dat je niet loslaat. De auteur brengt de hierboven beschreven problematiek in een verhaal over Paul en Katarina, twee tegenpolen die elkaar onder de verkeerde omstandigheden hebben leren kennen. Aan de omstandigheden kunnen ze niets veranderen, wel aan hun mindset.
Ik heb al veel gelezen over de Tweede Wereldoorlog en zeker ook over de opmars van de Duisters in Rusland en later hun smadelijke aftocht. Toch is de auteur erin geslaagd me te verrassen met een wat andere kijk op de situatie, ik bleef het hele boek geboeid lezen.

Geschreven bij Het landhuis aan het front

Het verhaal speelt zich af in de Russische Oorlogswinter van 1941.

De Duitse legerarts Paul Bauer opereert liever dan dat hij vecht. Hij krijgt als opdracht om een veldhospitaal op te zetten in het oude landhuis van Leo Tolstoj.

Katerina probeert het landhuis te beheren en draaiende te houden. Ze is dan ook allesbehalve blij als de Duitsers het landhuis overnemen. Bij alles wat de Duitsers doen laat Katerina merken dat ze het er niet mee eens is, maar op de een of andere manier komt ze er toch steeds weer mee weg.

Onverwachts bloeit er toch iets op tussen Paul en Katerina….

Het front is nog ver weg maar naarmate de winter vordert en alles en iedereen in zijn ijzige greep heeft, komt het toch steeds dichterbij.
Hierdoor komen Paul en Katerina voor een onmogelijke keuze te staan.

De cover vind ik erg mooi, winters mooi met een vleugje mysterie.
Zowel de cover als de flaptekst spraken me erg aan, hoewel ik niet van oorlogsverhalen hou.

Ik heb dit boek mogen lezen voor de Haper Collins Boekenclub Romans, en hierdoor heb ik ook echt doorgezet om het verhaal uit te lezen, maar het koste me wel moeite.

Als je van oorlogsverhalen en de geschiedenis van Leo Tolstoj houdt is dit zeker een boek voor jou.

Liefde in een onmogelijke tijd
Dit is het eerste boek dat ik lees vanuit een Duitser. Dit was dan ook even wennen, maar erg interessant. Paul is echter een Duitser die het nut van deze oorlog niet in ziet en ook niet geloofd dat de Duitsers deze oorlog gaan winnen, waardoor het gemakkelijk is om een connectie met hem te voelen.

De barre omstandigheden in deze koude oorlog worden erg goed weergegeven, op een aantal delen is het ook van belang dat je een vrij sterke maag hebt. De wonden of ziektes van de patiënten worden uitvoerig beschreven, iets wat ik interessant vind, maar waarbij ik mij kan voorstellen dat niet iedereen hier op zit te wachten.

Het liefde gehalte in het boek is, zoals te verwachten, niet heel hoog. Paul is met name bezig met de oorlog en zijn patiënten en hier lees je dan ook erg veel over. Aan de ene kant was dit zeker interessant, vooral omdat ik weinig boeken lees die zich afspelen in Rusland, maar aan de andere kant hoop je toch op wat meer beelden van de relatie ontwikkelingen tussen Paul en Katerina. Dit is ook de reden dat ik het boek geen vijf sterren kan geven, de relatie opbouw was in mijn ogen namelijk lang niet zo mooi en interessant als ik had gehoopt.

Katerina leer je als zeer sterke Russische dame kennen en je voelt direct een soort van respect voor haar. Ze is absoluut niet bang voor de Duitsers en 'staat haar mannetje'. Paul weet hier goed mee om te gaan en is een schappelijke vent. Ze groeien naar elkaar toe door de gezamenlijke interesse in literatuur en in het bijzonder in Leo Tolstoj. Veel van hun gesprekken gaan hier over. Als lezer, die niks van Leo Tolstoj heeft gelezen, soms vermoeiend. Het heeft hele interessante delen en het is leuk om te lezen hoe Paul en Katerina hun hersenspinsels met elkaar delen, echter weet ik dus helaas niks over de boeken van Tolstoj en vind ik het daarom jammer dat ik niet mee kan denken wanneer zij het over de details hebben.

Hoe meer Paul en Katerina vervolgens naar elkaar toe groeien, hoe ingewikkelde hun relatie wordt en hoe gevaarlijker het ook voor hen beiden wordt. Dit is het deel van de relatie die erg interessant is om te lezen. Op een gegeven moment wordt je verrast met brieven vanuit de toekomst, waarbij Paul en Katerina weer contact met

Geschreven bij Het landhuis aan het front

Landhuis aan het front - Steven Conte

In de ijskoude Russische oorlogswinter van 1941 stuit de Duitse legerarts Paul Bauer op het oude landhuis van Leo Tolstoj. Hij krijgt de opdracht er een veldhospitaal op te zetten voor de gewonden die van het front komen. Overtuigd van de oorlog is hij echter niet; hij opereert liever dan dat hij vecht.

Het landgoed is in handen van Katerina, die met haar personeel de boel draaiende probeert te houden. De Russische winter is meedogenloos en de Duitsers zijn niet bepaald welkom. En toch bloeit er, ondanks alle ontberingen, iets op tussen Paul en Katerina. Tot de oorlog steeds dichterbij komt, en de twee voor een onmogelijke keuze komen te staan.

Een mooi, warm liefdesverhaal dat zich afspeelt in een koude winterse setting.
Ik moest er wel even inkomen, want er komen aardig wat personages in voor en de hoofdstukken zijn behoorlijk lang. Dit maakte het lezen er in het begin niet makkelijker op, maar eenmaal opgeslokt door dit ontroerende en meeslepende verhaal was het moeilijk om het boek aan de kant te leggen.

Onder de erbarmelijke omstandigheden van kou en oorlog leer je de personages steeds beter kennen. De mooie sfeerbeschrijving zorgt ervoor dat je de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt helemaal voor je ziet.

Heel knap ook zoals het leven van Tolstoj als een rode draad door het verhaal verweven is en het zal de liefhebbers van ´Anna Karenina´ en ´Oorlog en vrede´ dan ook zeker aanspreken. Maar mocht je, net als ik deze boeken niet gelezen hebben, dan is dat geen probleem.

Halverwege het boek komt er een verrassende wending in de verhaallijn. Ik kan er niet teveel over verklappen, dit moet je gewoon al lezend zelf ervaren. Maar zelf vond ik het erg mooi gedaan en geeft het op deze manier het verhaal iets extra´s mee.

Een mooi boek om de komende winter te lezen. Lekker bij de kachel met een dekentje en een beker warme chocolademelk!

Geschreven bij Het landhuis aan het front

Ik werd nadat ik Anna Karenina en Anna K. heb gelezen vooral getriggerd dit boek te lezen omdat het afspeelt in het huis waar Leo Tolstoj, Anna Karenina heeft geschreven. Daarnaast sprak de flaptekst mij voor de rest ook nog aan en ik ben blij dat ik dit boek gelezen heb.

In dit boek, dat zich voornamelijk afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog, wordt de Duitse legerarts Paul Bauer gestationeerd in Rusland en komt hij terecht op het landgoed van Leo Tolstoj waar de Duitsers een veldhospitaal opzetten. Katerina is degene die het landhuis beheert en is op zijn zachts gezegd not amused met het bezoek van de Duitsers. Maar toch bloeit er iets op tussen Paul en Katerina…

Het verhaal bevat in het begin al best wat personages in een korte setting, ik moest soms even terug bladeren en kijken wie nou wie was. Echt een Anna Karenina vibe vond ik dat, geen idee of het bewust was, maar het bracht me wel helemaal in de sfeer voor dit boek. Het boek bevat veel medische scènes, maar het waren er niet teveel naar mijn mening. Ook is de kou een terugkerend ding in dit verhaal. Ik vind het mooi te ervaren hoe de literatuur een rol speelt in het leven van de personages. Gesprekken over hoogstaande literatuur terwijl de vijand steeds dichterbij komt, dit bood zeker wel een extra gelaagdheid aan dit boek!

Ik vond het erg leuk om de relatie tussen Paul & Katerina te zien ontwikkelen tijdens het lezen. Waar Paul gefascineerd lijkt door Katerina (hallo Anna Karenina vibe) en Katerina hem juist liever kwijt is dan rijk. De opbouw van het verhaal verandert ineens halverwege het boek en ik denk dat de auteur daar goed aangedaan heeft, zo zorgde hij ervoor dat er genoeg afwisseling kwam en het dus niet alleen maar medische scènes, literaire scènes en ontberingen in de kou werden. Ik dacht wel even, uhm wat gebeurt er nu, maar het was eigenlijk prima en een bewuste keuze denk ik.

Een goed boek met lange hoofdstukken en mooie scènes. Ik heb het met plezier gelezen.