Mary Copeland 2 Victoriaanse detective

Bij het zien van de schitterende cover van Mary Copeland 2 van Robert Jan Swiers weten diegenen die het eerste deel hebben gelezen meteen over wie het gaat. Voor diegenen die het eerste deel niet hebben gelezen is het voor te stellen dat ze nieuwsgierig zijn naar wie de persoon op de cover is. Het is mooi dat ze alleen de kleur achter de fotolijst en de vlekken, diegenen die bekend zijn met de serie weten wat voor vlekken het zijn, veranderd hebben en niet de portretfoto zelf waardoor het herkenbare van de serie duidelijk is. De titel spreekt voor zichzelf, je weet meteen dat de hoofdpersoon weer vier avonturen gaat beleven.
Mary Copeland 2 van Robert Jan Swiers is in principe los te lezen, maar toch is het beter om eerst het eerste deel te lezen mocht je dat nog niet gelezen hebben, want soms wordt er teruggeblikt op stukjes uit het vorige deel waardoor je in dit deel met vragen komt te zitten als je niet eerst het eerste deel hebt gelezen. Gezien het open einde van dit deel, is het sowieso verstandig om de serie op volgorde te lezen.
Net als het vorige deel is ook dit deel beeldend en vlot geschreven waardoor de verhalen vlot weglezen. Waar het in het vorige deel nogal voorspelbaar is, is het in dit deel beduidend minder voorspelbaar, zitten er meer verrassende wendingen in die je niet ziet aankomen. Net als in het vorige deel krijgt Mary Copeland ook in dit deel weer met de meest verschrikkelijke kant van de maatschappij te maken, met gebeurtenissen die het daglicht niet kunnen verdragen, de een nog schokkender dan de ander. Ondanks dat de verhalen in Mary Copeland 2 van Robert Jan Swiers fictief zijn, zijn het verhalen die helaas zomaar echt gebeurd zouden kunnen zijn. Tijdens het lezen heb je ook dat gevoel dat het allemaal echt is gebeurd. De vier verhalen in dit deel hebben allen gemeen dat ze laten zien dat criminele praktijken ook in de hoogste kringen niet geschuwd wordt. Ze laten ook zien dat bepaalde criminele praktijken zoals de zaak rond een bordeel van alle tijden zijn. Uiteraard hoop je dat er ooit gezegd kan worden dat dat iets is van het verleden, dat dat niet meer voorkomt.
Aan alles is te merken dat Robert Jan Swiers weet waar hij over schrijft in Mary Copeland 2, hij heeft zich goed verdiept in het Londen en Nice van in de tijd dat de verhalen zich afspelen. Het boek moet je dan ook zeker, net als het vorige deel, in het tijdsbeeld plaatsen, dat wat toen gebruikelijk was, nu niet meer is zoals bijvoorbeeld iemand die de gaslantaarns op straat aandeed. De verhalen geven hiermee een mooi tijdsbeeld weer waarvan je van sommige dingen blij bent dat dat vandaag de dag anders is zoals bijvoorbeeld dat vrouwen mogen stemmen, maar andere dingen stiekem ook wel mist omdat het een romantisch beeld geeft zoals bijvoorbeeld de gaslantaarns.
De auteur heeft zich niet alleen goed in de tijd ingeleefd, maar ook in de gevoelens van de diverse personen. Door zijn beschrijvingen van de gevoelens van de diverse personen voel je die ook. Het is aan te raden om een doos met tissues bij de hand te houden, want er zitten niet alleen genoeg momenten in dat je boos wordt op sommige personen zoals bijvoorbeeld op een aantal anarchisten, je schokken zoals bijvoorbeeld het verhaal over een bordeel, soms doet laten lachen zoals bijvoorbeeld op wat Mary tegen haar oom zegt in het mortuarium waardoor de sfeer weer even luchtig wordt, maar ook een aantal emotionele momenten zoals het stukje met een puppy waarbij je tegelijkertijd boos bent op iemand anders. Je ziet in dit deel dat het team van Mary Copeland meer naar elkaar toe groeit en meer van elkaar leert. Je krijgt steeds meer bewondering voor de hoofdpersoon, dat ze haar eigen gevoelens ondergeschikt kan maken aan wat ze te zien krijgt. De verhalen laten hiermee zien dat haar beroep, ook vandaag de dag, niet voor iedereen is weggelegd.