Mildred Pierce

Het is een miniserie die traag op gang komt maar wel boeit. Je wordt meegesleept in het verhaal en eigenlijk gebeurt er niet zoveel bijzonders behalve een paar momenten die je even doen verbazen. De relatie tussen moeder en dochter is zeer apart en heel de serie door wordt je nieuwsgierigheid geprikkeld hoe dit zo is geworden. Deze vraag wordt echter niet beantwoord dus je kan je eigen fantasie gebruiken.

Mildred Pierce is een huisvrouw uit Glendale, Californië wier leven overhoop wordt gegooid tijdens de Grote Depressie. Haar echtgenoot, een mislukte makelaar, verlaat haar voor zijn minnares waardoor Mildred achterblijft met 2 dochters en geen centen, behalve het beetje dat ze verdient met het bakken van taarten voor de buurtbewoners. Door een gebrek aan alternatieven wordt ze verplicht om te werken als serveerster – een job waarvoor ze zich zodanig schaamt dat ze het zelfs niet durft te vertellen aan haar dochters. Naarmate de serie vordert, neemt Mildred haar leven steeds meer in handen. Ze wordt een zakenvrouw en krijgt haar eigen keten van restaurants. Dat is het verhaal aan de oppervlakte. Daaronder echter zit een veel donkerder, primitiever laagje: het verhaal van de haat-liefde relatie tussen een moeder en haar dochter. Vernietigend en vol verraad.

Veda, de oudste dochter, is een verwaand, snobistisch kind dat neerkijkt op alles en iedereen, maar het meest van al nog op haar eigen moeder. Het kind is een vat vol onhebbelijkheden, en als kijker voel je van bij het begin ergernis over haar persoon. Het is deze moeder-dochter relatie en vooral de uitwerking ervan in de serie die de wenkbrauwen doen fronsen. De relatie overvalt je. Je hebt er het raden naar waarom het kind zo onuitstaanbaar is (geworden) en nog meer waarom Mildred als moeder zoiets verdraagt. Soms lijkt het wel alsof Veda als een kwaadaardig, buitenaards wezen gedropt werd in het huis van de familie Pierce. Zelfingenomen, hooghartig, kleinerend en zelfgenoegzaam en dat al op zeer jonge leeftijd. Wanneer Veda te weten komt dat haar moeder als serveerster werkt, zegt ze de voor haar typerende woorden: 'One might think peasants had taken over the house'.

Dat klinkt spannender dan het is. ‘Mildred Pierce’ komt heel erg traag op gang, waardoor de verveling snel toeslaat. Het eerste ‘Nu-gaat-het-gebeuren’ moment komt er eigenlijk pas dik aan het einde van aflevering 2 en dan zijn we al bijna in de helft van het verhaal, want de serie telt maar 5 afleveringen. Bovendien krijg je –in de volle vijf uur dat de serie duurt- nooit het antwoord op de vraag: Hoe is dit kind zo geworden? De relatie tussen moeder en kind is van het begin af aan ongeloofwaardig en blijft dat ook. En dat is toch wel heel erg jammer.

Sterke cast, mooie opnames.

Als pluspunt zou ik zeggen: voordelige koop.

HBO series/films hebben altijd dat beetje extra. Alles klopt in de tijd waarin de film zich afspeelt. Kleding, omgeving enz...