Niets in zicht

Dit boek verscheen voor het eerst in Duitsland in 1954. Het werd in 2018 opnieuw uitgebracht en in 2019 vertaald naar het Nederlands.
Het boek gaat over de belevenissen van een Amerikaanse officier en van een Duitse marinier, die tijdens WOII samen in een rubberbootje op de Atlantische Oceaan dobberen.
De Amerikaan is een piloot die met zijn vliegtuig in zee is gestort na het bombarderen van een Duitse onderzeeboot. De Duister was een bemanningslid van de U-Boot.
Beiden zijn nu sterk van elkaar afhankelijk.

Bij aanvang van het boek lezen we dat de Duitse marinier de etterende arm van de Amerikaan heeft geamputeerd. Beide hoofdpersonages krijgen in het boek nicknames: zo wordt de Amerikaan ‘eenarm’ genoemd en de Duitser ‘de andere’.
Hun hoop op redding drijft dag na dag voorbij. Hun dagindeling bestaat uit zuinig omspringen met het weinige rantsoen dat er is: Scho-Ka-Kola (chocolade) whiskey, sigaretten en kauwgom; slapen en filosoferen.
Eenarm heeft door zijn ontstoken armwonde vaak koortsaanvallen en zit geregeld te ijlen.
Beiden mannen zijn met hun gedachten bij hun familie, bij hun naasten, m.a.w. op het thuisfront.
Samen overdenken ze hun leven en filosoferen ze over hun bestaan.
Welk nut heeft de oorlog gehad? Welk nut heeft hun (korte) leven gehad?
Deze en vele andere vragen passeren de revue.
Tussen het dobberen over zee, zijn er verschillende flashbacks over o.a. hun jeugd, hun thuis, hun liefdes …
In het boek worden we ook vergast op interessante wist-je-datjes; zoals de indeling van sterren in sterrenbeelden; wat is dorst; de samenstelling van zeewater, …
Eigenlijk is het niets meer of minder dan een aanklacht tegen de nutteloosheid van oorlog en wat het doet met een mensenleven.
In het niet onbelangrijke nawoord van de hand van Guus Luijters komen we meer te weten over de totstandkoming van het boek. Er zijn o.a. verwijzingen naar Samuel Beckett en zijn “Wachten op Godot” en naar “Moby Dick” van Robert Melville. Hij geeft ook inzicht in en verwijst naar bepaalde thema’s in het boekje.
Rehn wist op een erg fijne en subtiele wijze beide soldaten te typeren en een stem te geven over de zinloosheid van een oorlog.
Zijn schrijfstijl is helder, beschrijvend en vlot.
Voor de leuke schrijfstijl, het concept en de aanklacht, geef ik dit boek graag 4 sterren

Een boek over twee mannen, door de oorlog vijanden van elkaar, maar door het noodlot verbonden aan elkaar in een poging te overleven. Dat is precies waar het boek over gaat, over het leven , de herinneringen, hoop en of alles wat ze gedaan hebben wel de moeite waard was.

In het boek maken we dus kennis met een Amerikaan en Duitser. Alles afspelend in de Tweede Wereld Oorlog. De Amerikaan wordt ” eenarm” genoemd vanwege zijn verwonding. Het verhaal heeft twee van soort verhaallijnen. De ene verteld het heden, beide mannen dobberend op de grote zee, in afwachting en hoop op redding. De andere verhaallijn is vol met flashbacks van hun verleden.

Twee mannen in de oorlog tot elkaar veroordeeld, waabij de de oorlog er dan niet meer toe doet…

Het “heden” verhaal is zeer levendig beschreven, de zee, zon, lucht, je ziet het als een film voorbij komen, nog even en je zit zelf in de rubberboot..en heb je dorst, honger en blijf je hopen…

Een boeiend verhaal, dat zeker de moeite waard is om te lezen.