Opstandig hoogbegaafd Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Opstandig hoogbegaafd

Een verrassend boek, authentiek en heel oprecht, recht uit het hart. Zonder schroom of terughoudendheid beschrijft Abel Abelson zijn leven als hoogbegaafde: de pijn en trauma's, van zijn kindertijd tot nu, maar ook de echt liefdevolle, en heel verrassende liefdesrelatie die hij uiteindelijk gevonden heeft, of die hem gevonden heeft. Dit zal geen enkele HB onberoerd laten. Een absolute aanrader...

Geschreven bij Opstandig hoogbegaafd

Zelf er maar pas geleden achter gekomen dat ik hoogbegaafd ben en kwam zodoende ook dit boekje tegen.
Dit boek greep me meteen aan en ik heb het zo'n beetje in één ruk uitgelezen, zeer indrukwekkend en zo herkenbaar.
Het heeft een diepe indruk bij me achter gelaten en me constant tot tranen geroerd, dit boek zal me dan ook altijd bij blijven en verbonden zijn aan mijn coming out als hoogbegaafde.

Dit zou verplichte kost moeten zijn voor alle mensen in het onderwijs en hulpverlening!
En natuurlijk voor iedereen die zelf hoogbegaafd is.
Ik moet wel waarschuwen dat het een vrij donker en somber boek kan zijn omdat het zo heftig is, geen leuk en luchtig boekje dus maar voor mij is het van onschatbare waarde geweest.

Geschreven bij Opstandig hoogbegaafd

Hoewel ik begrijp dat het verhaal de beleving van de psychische strijd van de auteur is, en me best goed kan inleven, merkte ik dat ik me, naarmate ik verder in het boek kwam, steeds meer begon te ergeren. De onnavolgbare, vergezochte vergelijkingen en metaforen, het slachtofferschap, het vingerwijzen, het respectloze, het generaliserende, het polariserende. Het ‘iedereen is gek, behalve ik’... Niet oké.

Dit is trouwens niet per se het verhaal van een HB’er. Het kan net zo goed over iets anders gaan, adhd ofzo.

Kudo’s voor het openhartige, maar voor de rest niet mijn ding. Niet bijster goed geschreven ook.

Geschreven bij Opstandig hoogbegaafd

Een persoonlijk relaas had nog niet eerder zo'n universele betekenis. Tot tranen geroerd, verbijsterd en verheugd tegelijk. Ik weet nog steeds niet hoe het praktisch verder moet. Maar wel dat ik - en velen - anders verder moeten, losgemaakt van wat zich als - in deze coronatijd bewezen - een krankzinnige leefstijl heeft ontpopt. De bonobo wist dat al, maar de chimpansee tikte verbolgen tegen het voorhoofd. Dat is het enige probleem aan dit prachtige boek: het is fysiek/geologisch niet mogelijk je als bonobo te onttrekken aan de vernietigende gevolgen voor de gedeelde habitat door leefstijl van de chimpansee: een virus maakt geen onderscheid tussen de ene apensoort of de andere.

Geschreven bij Opstandig hoogbegaafd

Dit boek geeft herkenning. Het geworstel met het leven in een maatschappij die niet past. Zoveel beter kan. Er zijn er meer zoals ik en we zijn niet dom of gek. Maar staan gewoon anders in het leven. Mooi geschreven.

Geschreven bij Opstandig hoogbegaafd

Een zeer persoonlijk verhaal.over de ontworsteling aan zijn jeugd en maatschappelijke dogma's. Mijns inziens niet persé een levensverhaal van een hoogbegaafde. Met name in het begin wel herkenning maar daarna veel minder. In het midden heb ik mij door zijn zware beleving heen moeten lezen en viel mij het gebrek aan respect voor anderen, niet hoogbegaafden ofwel chimpansees tegen. Ik had er veel meer van verwacht. En nog taalfouten ook. De schrijver is Vlaams en dat maakt het soms wat lastiger lezen. Hij gebruikt onnodig moeilijke woorden. Bewondering voor zijn oprechtheid.

How to handle Neurotypicals van dezelfde schrijver vond ik heel tof om te lezen. Dit boek heb ik halverwege met ergernis weggelegd.

Ondanks een aantal treffende inzichten en prachtige zen-bezweringen over o.a. de illusie van het IK, lukt het de schrijver niet om zijn superioriteitscomplex en slachtofferschap te maskeren. Typeringen als "infantiel", "chimpansees" en "verloren geesten", afgewisseld met passages van 'openhartig' zelfbeklag, laten doorschemeren hoe hij werkelijk over neurotypicals denkt. Die subtiele erupties van passieve agressie spijkert Abelson intellectueel hermetisch dicht met eindeloze vergelijkingen over panda's, lakeien, bonobo's en noem maar op, om te bewijzen dat een hoogbegaafde niet beter is, maar "anders". Toen hij daarna begon te dwepen met zijn hoogbegaafde partner was ik er helemaal klaar mee.

Vanwaar die behoefte van de schrijver om de verschillen tussen neurodivergents en neurotypicals steeds opnieuw te benadrukken om ze vervolgens weer teniet te doen?

Geschreven bij Opstandig hoogbegaafd

Slechte vertaling of hele beroerde schrijfstijl. Leest niet fijn. Spijt van mijn aankoop.