Paperback Songs - Neil Diamond (Songbook) Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Eén van de succesvolste zanger/songschrijvers in de jaren
zeventig, een decennium waarin dit type artiest de belangrijke rol vervult die beatgroepen in de
wat minder individualistische jaren zestig toebedeeld krijgen. Neil Diamond wordt geboren in
Brooklyn. Zoals Carole King en Barry Mann leeft hij jarenlang in de schaduw van de showbusiness,
en schrijft songs in hitfabrieken voor anderen, terwijl het met zijn eigen carrière niet erg wil
vlotten. Jeff Barry en Ellie Greenwich halen hem uit het Brill-gebouw en brengen hem in contact
met Bert Berns, de man achter Bang Records, voor welk label Neil in '65 gaat zingen. De eerste hit
heet Solitary Man, en wordt gevolgd door een serie van vijf platen, die alle in de Amerikaanse Top
20 terechtkomen, en waarvan Cherry Cherry de eerste is. Diamonds composities worden ook
opgenomen door The Monkees (I'm A Believer), Elvis Presley en Deep Purple (Kentucky Woman)
en Lulu (The Boat That I Row). Tot op dat moment is Diamond, ook al zit hij niet meer in het Brill
Building te schrijven, doorgegaan met het maken van commerciële popsongs. Ook als hij onder
contract komt bij het label Uni gaat hij hiermee onverdroten verder. Terwijl zijn critici meer
gecharmeerd zijn van een nummer als het mooie autobiografische Brooklyn Road, scoort hij zijn
eerste Amerikaanse nummer één-hit in '72 met Song Sung Blue. Hiermee is zijn definitieve
doorbraak een feit. Vervolgens wordt hij voor vier miljoen dollar binnengehaald bij Cbs door Clive
Davis, die in hem de nieuwe Andy Williams ziet, de man die op gezette tijden de
platenmaatschappij in de gelegenheid stelt hem een platina plaat te overhandigen. En Diamond
past uitstekend in de rol die hij moet spelen: die van de wat verlegen en introverte
componist/performer, de romantische huisvriend van jonggehuwde vrouwen die wegdromen bij
de clichés die hij hun toefluistert. In dat oeuvre vormt Hot August Night, waarop enkele van zijn
beste composities in een live-uitvoering verzameld zijn, een hoogtepunt. Commercieel gezien is
Neil Diamond dan al jaren een man die niet meer 'stuk' kan. Het is de combinatie van goed
klinkende songs en een lekker imago die alles wat hij zingt over de goudgrens tilt. Ook in de jaren
tachtig gaat hij onverdroten voort. Achtereenvolgens scoort hij met Love On The Rocks ('80), Hello
Again (uit de film The Jazz Singer waarin Diamond de hoofdrol vervult), America, Yesterday's Songs
('81) en Heartlight ('82). Hoewel hij in de zomer van '83 drie aanbiedingen voor filmrollen in zijn
zak heeft, beantwoordt hij aan de roep van zijn publiek en begeeft zich weer op de bühne. In '84
geeft hij in een bomvol Ahoy' een door zijn Nederlandse fans dolenthousiast ontvangen concert,
waarna de stabiliserende Primitive verschijnt. Op Headed For The Future maakt Diamond gebruik
van verschillende songschrijvers, o.a. Burt Bacharach, Carole Bayer Sager en Stevie Wonder.
Slechts één nummer is zelfgeschreven: The Story Of My Life. Heel wat minder lui is de dan
inmiddels achtenveertigjarige Diamond op The Best Years Of Our Lives, waarop hij maar liefst tien
van de elf composities zelf voor zijn rekening neemt, terwijl hij voorts Tracy Chapmans Baby Can I
Hold You covert. Ter promotie van The Best Years Of Our Lives geeft hij in '89 ook een concert in
Nederland.

Bron: OOR Popencyclopedie