Schitterende dieren

Geschreven bij Schitterende dieren

Komt wat traag opgang, maar dan goed. Vertaling kon beter.

Hoewel de Britse auteur Lawrence Osborne momenteel in Bangkok woont, heeft hij sinds hij afstudeerde een reizend bestaan geleid en heeft daardoor over de hele wereld gewoond. Het is dan ook niet zo vreemd dat zijn boeken zich in diverse culturen afspelen en dat zijn verhalen over reizigers gaan. Hij debuteerde in 1986 met de roman Ania Malina en Schitterende dieren is zijn eerste roman die in het Nederlands is vertaald. Dit Nederlandse debuut verscheen begin 2018. Daarnaast is hij de derde auteur die toestemming heeft gekregen een Philip Marlowe-detective te schrijven.

Het is zomer en op het Griekse eiland Hydra ontmoet Naomi, dochter van een rijke kunstenaar, de Amerikaanse Samantha, die van veel eenvoudiger komaf is. Het klikt tussen hen en vanaf die dag trekken ze met elkaar op. Tijdens een wandeling treffen ze de Syrische vluchteling Faoud aan. Naomi wil hem helpen een nieuw leven op te bouwen en krijgt Sam zover met haar mee te doen. Dan worden er twee moorden gepleegd, Faoud verdwijnt en een oude Britse man arriveert op het eiland om onderzoek te doen. Lukt het hem om de mysteries op te lossen?

Osborne is een schrijver die bekendstaat om zijn sfeerrijke beschrijvingen van de omgeving waarin zijn verhalen zich afspelen. Schitterende dieren is daar een uitstekend voorbeeld van, want al meteen vanaf het begin waant de lezer zich, net als de personages in dit verhaal, op het kleine eiland Hydra. Soms wekt de auteur zelfs de indruk dat het een toeristische rondleiding is, zo gedetailleerd als het is. In feite is dit niet zo vreemd, omdat hij ook reisboeken geschreven heeft. Dat het verhaal deze suggestie oproept, verhoogt zonder meer het realiteitsgehalte van het boek.

Het verhaal, dat uit vier delen bestaat, beschrijft in de eerste twee delen vooral hoe Naomi en Sam met hun tijd omgaan, waaruit overigens duidelijk valt op te maken dat ze zich vooral vervelen. Die tijd vullen ze met wandelingen, zwemmen en terrasbezoek. Kortom, iets dat veel vakantiegangers doen, maar in dit geval is het wat decadenter vanwege de rijkdom van vooral de ouders van Naomi. Interessant wordt het wanneer Faoud in beeld komt. Dan wordt het leven van de twee jonge vrouwen wat actiever en hebben ze een doel voor ogen. Soms gaat dit gepaard met een aantal plotwendingen en een lichte spanning. Vanaf de eerste regels is overigens al overduidelijk voelbaar dat er iets minder prettigs staat te gebeuren. Dat wekt de nieuwsgierigheid van de lezer op.

Tot het zover is, zal de lezer geduld moeten hebben. Op het begin van het tweede deel na gebeurt er tot deel drie in wezen niet zo heel erg veel. Het verhaal kabbelt rustig voort. Het is nergens saai of vervelend, maar veel actie is er zeker niet. Vanaf het moment dat de slachtoffers worden gevonden, neemt het verhaal een andere wending aan en ligt het tempo een stukje hoger. Vanaf het moment dat de oude man op het eiland verschijnt en met zijn onderzoek start, gaat de snelheid zelfs nog meer omhoog, en daarbij ook de spanning.

Over het algemeen is Schitterende dieren een boek dat gemakkelijk leest. Toch is het soms wel noodzakelijk de aandacht er bij te blijven houden, dat komt vooral omdat de overgang van perspectief niet altijd meteen helder is, van het ene op het andere moment kan een ander personage ‘aan het woord zijn’. Toch went dat gauw genoeg en kan de lezer genieten van de vaak mooie vergelijkingen en prachtige zinnen. De ontknoping is niet zoals de lezer deze verwacht en is daarom toch wel wat onbevredigend. Er blijven namelijk nog wel enkele vragen onbeantwoord. Dit zal waarschijnlijk een bewuste keuze van de auteur zijn opdat de lezer zijn eigen interpretatie aan dat einde geeft. Desondanks is dit een prima Nederlands debuut en mag gehoopt worden op een vertaling van zijn eerdere boeken.