Winter in het kattencafé Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Winter in het kattencafé

Door de fijne schrijfstijl van Melissa Daley vlieg je moeiteloos door het boek heen. Je leest vanuit het perspectief van Molly. Ik vond het weer vermakelijk om het verhaal vanuit de ogen van Molly te lezen. Op een begeven moment vergeet je zelfs dat je vanuit het perspectief van een kat aan het lezen bent!

Ik ben zo ontzettend blij dat Winter in het kattencafé vertaald is. Het is namelijk erg leuk om te lezen hoe het verder gaat met Molly en haar kroost. Een absolute aanrader!

Geschreven bij Winter in het kattencafé

Ik ben absoluut dol op verhalen met katten in de hoofdrol, dat bewijst mijn inmiddels grote collectie “katachtige” boeken ook wel. Zeker als het inhoudelijk ook nog eens passende wisselingen bevat in emoties, niet al te zoetsappig is maar uiteraard wel een beetje, en gewoon grappig is word ik blij van dit soort verhalen. Ik vind heerlijk om af en toe even gedachteloos de avonturen van een ultra schattige poeskat te lezen.
“Ik was net ingedut toen het koperen belletje boven de cafédeur rinkelde.”
Het verhaal is vanuit het hoofd(dier?)karakter Molly, de kat, geschreven en wellicht lijkt dat vreemd maar als je aan het lezen bent ga je toch automatisch toch meevoelen en denken als Molly. Althans dat is mijn beleving en kan er ook aan liggen dat ik een kattenvrouwtje ben, oftewel een extreme katten liefhebster. De andere katten en menselijke personages in het verhaal zie je door Molly’s ogen en leer je ook kennen zowel door haar gevoelens over hen als door wat zij ziet dat zij allemaal doen en meemaken. Ik vind dit zelf een leuke manier van schrijven en toont aan dat de schrijfster thuis is in het goed observeren van zowel mens als dier en dit vertalen naar geschreven woorden op papier.
Uiteraard is niet alles geheel overeenkomend met de realiteit, je leest tenslotte het verhaal van een kat, maar dat maakt niet uit bij dit verhaal omdat je weet dat je een feelgoodroman aan het lezen bent. En toch gebeuren er ook verdrietige dingen in het boek wat wel weer vergelijkbaar is of kan zijn met de dagelijkse realiteit die ik of jij als lezer zijnde meemaakt in het echte leven. De verweving van beide en andere gevoelens of gebeurtenissen maakt het in mijn ogen een goed verhaal omdat de balans inhoudelijk tussen alles sterk aanwezig is.
“Maar het leven bestaat niet voor iederéén alleen maar uit cupcakes en kittens; sommige mensen hebben échte problemen!”
Qua gebeurtenissen gebeurd er genoeg om tempo in het geheel te behouden en de interesse van de lezer vast te houden. Voor mij las het boek, net als deel één, heel gemakkelijk en in een kort tijdsbestek had ik het alweer uit. De boeken zijn allebei met luchtige bewoording beschreven, waardoor het verleidelijk wordt zo’n boek in een ruk uit te lezen. Zeker als je de tijd ervoor hebt.
Zoals je merkt ben ik super enthousiast over Molly en haar kattenkroost. Het zijn dit soort boeken die fijn zijn om op te pakken na zwaardere lectuur of gewoon als je vakantie hebt of een avond vrij en je even je gedachte met wat anders wil verzetten dan een laagdrempelige Netflix serie.
“Ik streek met mijn lijf langs haar enkels maar ze leek te veel met andere dingen bezig om me op te merken.”
Van mij mag Melissa Daley gauw weer een feelgood verhaal schrijven over Molly of juist over een heel ander personage. Dat maakt mij echt niet zoveel uit, zij blijkt een schrijfster te zijn die absoluut feelgoodromans naar mijn smaak schrijft. En wat dat genre betreft ben ik niet zo heel gemakkelijk tevreden te stellen.

Geschreven bij Winter in het kattencafé

Schitterend boek en heel herkenbaar als je zelf een kat hebt.

Geschreven bij Winter in het kattencafé

Een echte “must have” voor kattenliefhebbers!

Ik werd helemaal in het verhaal van Molly gezogen. Het grootste gedeelte wordt vanuit haar perspectief vertelt en dat vond ik leuk.
Molly en Jasper hebben samen 5 kittens. Die ieder een eigen karakter hebben die ook allemaal mooi beschreven worden. Iedere kitten is identiek in zijn eigen karakter. Wanneer Debbies zus Linda bij haar intrekt komt er ook een hondje genaamd Beau mee. Dit zorgt voor de lezer voor hilarische taferelen.
Je leest ook de verhalen van Debbie en haar dochter Sophie. Debbie en Sophie wonen boven het kattencafé dat gerund wordt door de Debbie. Sophie is een echte puber, van stampvoetend de trap op tot aan liefdesverdriet.
Debbie is een sterke vrouw die voor haar dochter zorgt, een relatie heeft met John en haar eigen kattencafé leid.
Het personage Linda vind ik ook heel leuk. Zij doet wat in haar opkomt waarvan zij denkt wat goed is zonder aan de consequenties te denken en dit zorgt vaak voor leuke momenten.
Dit verhaal is luchtig, terwijl er ook wel de nodige thema's voorbij komen zoals vriendschap, verdriet, vreugde, liefde, jaloezie. Ik vind al deze eigenschappen goed uitgewerkt. Een heerlijk tweede deel over Molly en haar kroost.

Geschreven bij Winter in het kattencafé

Een tweede boek over het kattencafé van Debbie en natuurlijk over poes Molly. Iedereen die het eerste deel gelezen had, stond volgens mij enorm te springen toen bleek dat dit tweede boek ook in het Nederlands zou gaan verschijnen. En dat is niet onterecht, want wat is “winter in het kattencafé” weer een heerlijk feelgood verhaal!
•
Heerlijk om ook dit verhaal weer te lezen vanuit het perspectief van de zorgzame en liefdevolle poes Molly. Samen met kater Jasper heeft ze vijf kittens. Iedere kitten heeft zo zijn/haar eigen karaktereigenschappen, wat ik allemaal erg realistisch beschreven vond. Al weet je natuurlijk nooit precies wat een dier denkt. Melissa Daley beschrijft alles op zo’n manier dat je denkt, dit zou best weleens echt kunnen zijn. Ook komen er stukken voorbij die vanuit Debbie geschreven zijn. Het is zeker ook erg fijn om haar kant van het verhaal te lezen.
•
Het personage van de zus (Linda) van Debbie vond ik ook wel een toevoeging aan het verhaal. Ze is erg impulsief en denkt totaal niet na over de gevolgen van haar acties. Ook beau, het hondje van Linda komt om de hoek kijken en eerlijk is eerlijk, ik heb echt wel zitten lachen om sommige situaties en gebeurtenissen rondom dit stel.
•
De schrijfstijl van Melissa Daley is erg prettig, vlot en luchtig maar ook zeker op bepaalde stukken grappig. Daarnaast heeft ze ook verschillende emoties door het verhaal heen verweven. Je vlieg echt door dit tweede verhaal heen en helaas is het veel te snel uit. De hoofdstukken zijn van perfect formaat wat ervoor zorgt dat het nog sneller weg leest. Je waant je gedurende het verhaal echt in het café en daarom heen. Ik zou stiekem ook wel een poes willen zoals Molly. Je sluit haar echt in je hart. Dit boek is natuurlijk extra leuk voor de kattenliefhebbers!
•
“Winter in het kattencafé” is het perfecte feelgood verhaal om deze winter mee op de bank te kruipen onder een warme deken met een heerlijk kop warme chocolademelk (met slagroom natuurlijk).

Geschreven bij Winter in het kattencafé

Heb hem gekocht voor mijn moeder & ze was en is er zo blij mee!

Geschreven bij Winter in het kattencafé

Het verhaal 'Winter in het kattencafé' is net als het eerste deel 'Molly en het kattencafé' vlot geschreven. Wederom is het beschreven vanuit het perspectief van poes Molly. Dit geeft een bijzondere dimensie want je beleeft alles in tweede instantie, waardoor je situaties overzichtelijker meemaakt. Tegelijkertijd geeft dit ook wel een emotionele afstand maar de schrijfstijl is zo liefdevol en humoristisch dat je je toch erg betrokken voelt bij de personages. De personages op zich zijn er gewoon, het verhaal leent zich er niet voor om deze uit te diepen. Het is een simpele luchthartige roman maar toch komen thema's als liefde, loslaten, acceptatie en keuzes maken uitgebreid aan bod. Zeker familierelaties worden losjes maar toch boeiend uitgeschreven. Een boek wat je in een paar uurtjes lezen uit hebt maar wel je een fijn en liefdevol gevoel meegeeft.

Geschreven bij Winter in het kattencafé

Melissa Daley is een pseudoniem en na het schrijven van haar debuut Molly in het kattencafé en Winter in het kattencafé stopt ze met schrijven en gaat weer fulltime als juriste werken.

Het gaat over de poes Molly en haar vijf kids die bij Debbie en haar dochter wonen in het kattencafé. Als de zus van Debbie breekt met haar partner komt ze tijdelijk bij hun wonen, maar ze komt niet alleen, ook haar hondje Beau komt mee en daarmee wordt het wel erg vol in huis en zitten ze bij elkaar op de lip. Debbie en haar zus zijn tegenpolen zou het goed gaan?
Als er nog een nieuwe huisgenoot bijkomt, weet Molly met haar gevoelens niet zo goed om te gaan, jaloezie komt om de hoek kijken, maar is dit wel terecht? Als één van Molly’s kinderen verdwijnt net voor de kerst, zijn ze niet echt in een feeststemming.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Molly de kat. De kat krijgt hierdoor menselijke eigenschappen, dit is erg leuk en origineel gedaan. Het boek heeft meerdere boodschappen bijvoorbeeld dat je niet zo snel moet oordelen. Het is met een vlotte pen geschreven en af en toe brengt het zelfs een glimlach op je gezicht omdat de situaties zo herkenbaar zijn. Maar er gebeuren niet alleen maar leuke dingen natuurlijk, het gaat over het leven van een gezin en dat gaat met ups en downs. Het leest zo fijn dat voordat je het beseft je de laatste pagina om hebt geslagen.

Winter in het kattencafé is goed te lezen als losstaand deel wat ook de bedoeling van de auteur was. Er wordt verwezen naar hoe Molly bij Debbie kwam en dat maakt alleen maar nieuwsgierig om ook het eerste deel te gaan lezen.

Een heerlijk boek, uit het leven gegrepen verteld door een kat. Jammer genoeg komt er geen vervolg volgens de uitgever, maar ik hoop dat Melissa stiekem haar pen weer oppakt en nog een boek gaat schrijven.

Ik heb dit boek van Bruna ontvangen als cadeau en heb er een eerlijke recensie overgeschreven

Geschreven bij Winter in het kattencafé

Altijd gezellig boek lezen van katten