Wolfgang Amadeus Mozart: Piano Sonatas Arranged for Guitar Duo

Met de muziek van het magische romantische gitaarduo Morat-Fergo waan je je in vervlogen tijden. Het duo bewerkte Mozarts pianosonates voor gitaar en speelt zijn muziek in deze prachtige opname voor het eerst op Weense gitaren.

Als je opgroeit met de klassieke gitaar, dan kom je erachter dat de grote componisten buiten je bereik lijken te liggen, omdat die niet of nauwelijks voor gitaar schreven. Hoewel de succesvolle transcripties van werken van Bach enige troost boden, was dat voor het duo Morat-Fergo niet genoeg. Morat en Fergo: "Op een zeker moment in onze carrière als klassieke gitaristen wilden we niet alleen naar Schuberts muziek luisteren, maar deze ook spelen. Wij groeiden op met zijn muziek. In onze kindertijd kwam Schuberts muziek vaak thuis langs als een oude vriend van de familie. Ons beider vaders koesterden zijn muziek."

Onbewust hoorden de twee de gitaar altijd al aarzelend doorklinken in de muzikale taal van Schubert. Dat, gecombineerd met hun liefde voor Schuberts muziek, wakkerde de wens aan om zijn muziek te bewerken en zo uiteindelijk zijn wereld te ontdekken, niet alleen als luisteraars, maar ook als uitvoerenden. Dat resulteerde in hun debuutalbum 'A Sentimental Moment'. Sindsdien hebben Morat en Fergo naam gemaakt met baanbrekende arrangementen en interpretaties van laat achttiende-, begin negentiende-eeuwse pianomuziek voor hun Weense gitaren. Muzikale intimiteit en precisie zijn twee van de bijzondere kenmerken van het duo. De twee gitaristen hebben het vermogen om het geluid van hun gitaren te laten samensmelten tot een instrument.

Hoewel technisch zeer verschillend, hebben de romantische gitaar en de fortepiano eenzelfde esthetiek, vinden Morat en Fergo. Het was dan ook vanzelfsprekend dat ze zich voor dit tweede album richtten op de muziek van een, in zijn tijd, en nog steeds, zeer geliefde componist: Wolfgang Amadeus Mozart. Duo Morat-Fergo hoopt dat deze arrangementen van Mozarts pianosonates laten zien hoe hij, onbewust misschien, ook zijn stempel heeft gedrukt op de gitaar. De kortere duur van de noten, de gevoelvolheid en de rijkdom aan kleur van de klankwereld van de gitaar, komen vrij dicht in de buurt van die van de fortepiano’s van de late 18e eeuw, zoals Mozart die kende. Terwijl de gitaar, met zijn dynamiek, zich beslist thuis had gevoeld in de salons en kleinere concertzalen van die tijd.