Zestien paarden Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. Het verleden is niet begraven. Het haalt je binnenkort in...

Geschreven bij Zestien paarden

Goed geschreven thriller. In het begin een beetje zoeken wat het moet gaan worden, maar hoe verder je in het boek en het verhaal komt, hoe lastiger het wordt het boek weg te leggen. Spannend boek, soms zelfs met een beetje lugubere ontdekkingen/ontwikkelingen. Het is het verhaal van politierechercheur Alec en forensisch dierenarts Cooper die een soort haat-liefdeverhouding hebben. Niet dat dit boek ook maar iets van romance in zich heeft hoor, maar ze hebben elkaar voor het werk nodig waarbij ze elkaar ook regelmatig niet kunnen luchten of zien. Onderhuids speelt er wel iets van ontluikende liefde, maar die komt niet tot ontwikkeling. Zij gaan op zoek naar degene die verantwoordelijk is voor het onthoofden (en ontstaarten) van 16 paarden. Velen spelen daarin een rol wat leidt tot bijzondere ontwikkelingen. Daarbij komt het plotseling verdwijnen van zijn enige zoon Simon.

Geschreven bij Zestien paarden

In het begin moest ik even wennen aan de steeds wisselende perspectieven. Maar hoe verder in het boek hoe vlotter het weg las.
Tot een spannend einde wat ik niet aan had zien komen.
Hou je van een boek waar je je aandacht goed bij moet houden met onverwachte plot twisten dan is dit zeker een aanrader

Geschreven bij Zestien paarden

Spannend boek

Geschreven bij Zestien paarden

Greg Buchanan was eerder nog ongekend. Sinds zijn debuutthriller ‘Zestien paarden’ is verschenen zijn de rechten in meer dan 20 landen verspreid. Eveneens gaat er een verfilming van dit boek komen.

In het rustige kustplaatsje Illmarch doen een boer en zijn dochter een macabere ontdekking. Zestien paardenhoofden die in een cirkel zijn begraven. Eén oog is zichtbaar en naar de hemel gericht. Alec Nichols krijgt de zaak toegewezen en schakelt hierbij de hulp in van forensisch dierenarts Cooper Allen. Wat is hier gebeurd en wie is de dader? In hun zoektocht doen Alen en Cooper enkele ontdekkingen; misdaden die ongemeld zijn die in de gemeenschap gepleegd zijn. Afpersingen, mishandelingen, vermissingen, … Welke link hebben deze misdaden?

Het verhaal wordt opgebouwd in korte hoofdstukken. Persoonlijk vind ik dit aangenamer lezen aangezien je sneller het boek terug oppakt om toch nog een beetje te lezen. Nog één hoofdstukje.. Toch zorgt dit gegeven er ook voor dat het bij het begin van het verhaal wel wat moeilijk is om erin te komen. Er wordt wat veel van de hak op de tak gesprongen en de rode draad vinden is even zoeken. De vele personages wisselen veelvuldig. Dit gegeven compliceert het verhaal ook erg. Dus een heel vlotte leeservaring vond ik het niet meteen.

Anderzijds ben ik wel verrast door de originaliteit van het verhaal. De onverwachte plotontwikkelingen en een einde dat ik niet verwachtte. Niet heel erg voorspelbaar aangezien het best ongeloofwaardig is naar mijn gevoel. Toch kon ik mij het verhaal wel helemaal inbeelden als een film. De donkere en geheimzinnige sfeer voelen griezelig aan en het boek raakte ook wel een gevoelige snaar bij mij aangezien het toch ook wel over dierenleed gaat.

Een duistere thriller waarbij ik zowel boeiende elementen opmerk als enkele mankementen.

Geschreven bij Zestien paarden

In het slaperige kustplaatsje Ilmarsh in Engeland ontdekt rechercheur Alec Nichols de hoofden van zestien paarden. Ze zijn deels begraven en vormen samen een cirkel. Het meest raadselachtig is dat van alle hoofden één oog zichtbaar is, dat naar de hemel is gericht. Alec weet niet wat hij met dit ongelooflijke schouwspel aan moet en roept de hulp in van forensisch dierenarts Cooper Allen.

In de dagen die volgen, ontdekken Cooper en haar team een reeks tot dan toe ongemelde misdaden in de gemeenschap: vermissingen, afpersingen, brandstichting en mishandelingen. Niets is wat het lijkt en iedereen is verdacht. Alec en Cooper moeten nauw samenwerken in een race tegen de klok om het mysterie te ontrafelen. Maar de prijs is hoog…

Toen ik de kans kreeg van Harper Collins om dit boek te lezen, was de interesse in het boek niet zo groot. Ik dacht niet dat dit mijn ding ging zijn, maar ze wisten mij te overtuigen.
Al van bij het begin wordt de spanning in het boek opgebouwd en blijf je doorlezen, maar na de helft daalt de spanning en worden de zaken langdradig en vrij chaotisch. Ik was even mijn oriëntatie in het boek kwijt. De plot is heel spannend en verrassend maar vrij chaotisch, je moet er als lezer de concentratie serieus bijhouden. Het boek bestaat uit korte hoofdstukken en deze zijn in aangename taal geschreven met hier en daar wel wat moeilijke zinconstructies. De hoofdstukken worden vanuit verschillende perspectieven geschreven en soms is het even moeilijk om door te hebben bij welke persoon je zit.
Doorheen het boek komen heel wat levenswijsheden naar voor, waar ik als lezer toch even stil bij bleef staan.
De zestien paarden is een goed debuut, maar ik denk dat de auteur nog een aantal werkpuntjes heeft naar zijn tweede boek toe.

Geschreven bij Zestien paarden

In Zestien Paarden worden in een weiland zestien paardenhoofden gevonden, ingegraven in het weiland met een oog richting de hemel. De paardenhoofden liggen in een cirkel. Alex is de rechercheur die deze zaak krijgt. Hij wordt daarin ondersteund door Cooper, zij is een dierenarts en forensisch onderzoeker. Samen proberen ze erachter te komen wie de paarden zo heeft tentoongesteld.

Het boek zit vol met wisselende perspectieven. Natuurlijk lees je vanuit Alex en Cooper, maar ook vanuit alle bijpersonages komt minstens een hoofdstuk. Het is vaak heel verwarrend vanuit wie je nou aan het lezen bent (en wat het toevoegt aan het verhaal). Vooral richting het einde vond ik het verwarrender worden, omdat het soms echt niet duidelijk was of je uit Alex of Cooper las. Beide namen werden namelijk genoemd.

Een grote trigger warning zou op het boek moeten staan, of anders in het boek voordat je begint met lezen. Je leest namelijk niet alleen over de paardenhoofden. Ook andere dieren worden mishandeld. Het is voor mij nog steeds niet duidelijk wat dat moest toevoegen aan het verhaal… Als dit boek verfilmd gaat worden, ga ik in ieder geval niet kijken.

De schrijfstijl was soms alsof je een krantenartikel las en soms alsof je een boek las. Het was alsof een verslaggever een boek had geschreven over dit voorval en tussendoor dus ook hoofdstukken er in zet over de andere inwoners van het dorpje. Voor mij was dat niet prettig om te lezen.

Zestien Paarden is zo’n boek waar je in begint en eigenlijk wel wilt uitlezen ook al vind je de manier waarop het gebracht wordt niet prettig. Want ik wilde wel weten wie die paarden nou zo had neergelegd en waarom. Ik heb niet op al mijn vragen antwoord gekregen, maar wel waarom het zestien paarden waren.

Ik had me verheugd op dit boek maar het viel mij tegen. De thriller is echt eens iets anders dan anders maar ik vond het vervelend geschreven. Van de hak op de tak, hele korte hoofdstukjes en steeds maar wisselen van de ene persoon naar de andere. Ik ben tot halverwege gekomen toen had ik er geen zin meer in.

Geschreven bij Zestien paarden

Na het lezen bleef een gevoel van teleurstelling over.

Geschreven bij Zestien paarden

Een debuut dat na verschijnen een rechtenstorm veroorzaakte, daar was ik toch wel benieuwd naar! Ondertussen is men begonnen het boek te verfilmen voor televisie en onder het motto “eerst het boek lezen en daarna de serie bekijken” ben ik begonnen met het lezen van Zestien paarden.

Het begint allemaal in het kleine en rustige kustplaatsje Illmarch. Een boer en zijn dochter vinden op hun boerderij zestien begraven hoofden van paarden. Ze zijn half begraven, in een cirkelvorm en slechts één oog is zichtbaar en gericht naar de hemel. Rechercheur Alec Nichols wordt op de zaak gezet, maar al snel heeft hij hulp nodig van forensisch dierenarts Cooper. Samen komen ze in een wirwar van misdaden: afpersingen, mishandelingen, brandstichtingen, … .

Jawaddedatte (zoals ze bij ons zouden zeggen), dit is nogal een debuut. Vanaf pagina één wordt je in het verhaal gezogen. De auteur houdt hierna zijn lezers in een ijzingwekkend spannende greep zodat je het boek in een ruk uitleest. Het verhaal zelf bevat ontzettend veel lagen en er is de ene wending na de andere. Hierdoor ga je als een sneltrein lezen, uiteindelijk ben je teleurgesteld dat je het boek al uit hebt. De hoofdpersonages zijn intrigerend en worden op meeslepende en geraffineerde wijze neergezet. Stap voor stap leer je hen kennen, samen met hun geheimen, want die hebben ze allemaal.
Maar het ontzettend goede verhaal verdwijnt in een nevel op de achtergrond door de manier waarop het gebracht wordt. Greg Buchanan heeft een originele en ingenieuze pen. Het lijkt alsof hij je bij de hand neemt om samen, langzaam, in een lange donkere hal, met veel verschillende deuren, te wandelen. Bij iedere deur, iedere wending, zal hij jou begeleiden doorheen het duistere tot je het einde, de plot, bereikt hebt. De adem wordt je verscheidene keren ontnomen door de manier waarop het verhaal gebracht wordt. Het is moeilijk om het genre te benoemen van Zestien paarden: donker, duister, griezelig, gothic, intrigerend, psychotisch, verontrustend, psychologisch, … . Soms deed het mij denken aan de films van David Lynch, donker en mysterieus maar dan minder surrealistisch.
Het enige dat ik wat miste was een betere uitwerking van de uiteindelijke plot. Deze is zeker onverwacht en had ik helemaal niet zien aankomen. Maar ik verwachtte ergens meer te weten te komen over de beweegredenen van de uiteindelijke dader. Ik ben er zelf niet zo uit of het einde te complex was waardoor ik er niet helemaal uit raakte, of dat het gewoon wat te warrig gebracht is in vergelijking met de rest van het verhaal.
Voor mij is het sowieso een boek dat ik wil herlezen. Het verhaal en de stijl van Greg Buchanan fascineert mij en ik ben zeker dat wanneer men het boek herleest men er nog zoveel meer kan uithalen. Het boek bevat namelijk zoveel lagen dat je er na één keer lezen onmogelijk alles kunt hebben uitgehaald.
Let wel, door de duistere kant en een van de onderwerpen, dierenmishandeling, is het boek zeker niet geschikt voor gevoelige lezers.

Kortom ik ben helemaal onderste boven van deze thriller. De volgende werken van Greg Buchanan kunnen alleen maar beter worden. Dik verdiende 4.5 sterren