Zilver Een Familiegeheim Ontrafeld.

Ik heb dit boek gekocht nav een bezoek aan het Watersnoodmuseum te Zeeland. De cover sprak me aan, maar ook de achterflap.
Het begin van het boek is mooi, prachtig zelfs. Het verteld de ramp, het verleden.
Daarna gaat het verhaal over op het heden en daarmee verslapt het boek aanzienlijk. Teveel personages zonder duidelijke verhaallijn of karakter. Teveel personages met dezelfde namen waardoor het verwarrend word en je niet meer weet wie wie is.
Erg jammer. Tegenvallertje dus.

Ik vind veel schrijfstijlen leuk en kan ook kwaliteit herkennen als ik het zelf niet interessant vindt maar dit boek is echt inhoudsloos. Totaal oninteressante dialogen, geen enkele diepgang en de schrijfstijl van een puber die in haar dagboek schrijft.
Het gaat - na een proloog die nog wel wat belooft - ook hoofdstukken lang totaal niet over wat de beschrijving belooft. Ben er maar mee gestopt.

Net als de vorige reviewer zag ik dit boek liggen in het Waternoodsnoodmuseum in Zeeland (trouwens een absolute aanrader als je geïnteresseerd bent in de ramp van toen). Ook ik werd getrokken door de leuke cover en de achterflap. Maar het boek zelf viel ontzettend tegen. De beschrijving over de rampnacht is goed en spannend. De hoofdpersoon van de rampnacht verdwijnt naar de achtergrond en is in de rest van het boek reeds een oude, 80 jarige, vrouw. De verhaallijn volgt grotendeels haar kleindochter maar ook haar zus, zoon en dochter. Conservatieve verhaallijnen die aan het einde behoorlijk worden afgeraffeld.
Het familiegeheim dat zo spannend lijkt op de achterflap is in werkelijkheid niet bijzonder als dat het zich in eerste instantie laat aanzien. Wat mij betreft geen aanrader.

Geschreven bij Zilver

Indien ik nul sterren zou kunnen geven zou ik het doen. Er wordt constant herhaald wat prima zou zijn indien ik alzheimer zou hebben. De oom heeft een gehandicapte vrouw en houdt er een vriendin op na. Dit gegeven en de reacties daar op worden tig keren herhaald tijdens conversaties tussen verschillende mensen. Het is zo erg dat ik dacht dat ik mijn bladwijzer verkeerd had gestoken en dacht dat ik een vorig hoofdstuk opnieuw aan het lezen was. Ik lees heel veel boeken (40 jaarlijks ongeveer) en dit is het idiootste boek ooit. Zo stom dat ikzelf, die slechte punten scoorde op opstellen schrijven op school, het beter zou doen. De schrijfster denkt dat haar lezers mentaal achtergesteld zijn. Waste of time!

De proloog over de nacht van de watersnoodramp is prachtig omschreven. De rest van het boek viel echter tegen. Er zit ontzettend veel herhaling in de tekst, sommige passages heb ik overgeslagen omdat de omschreven scene een paar pagina's eerder ook al uit de doeken werd gedaan. Toch heb ik het boek in 1 ruk uitgelezen. Af en toe is het lekker om zo'n makkelijk boek te lezen.

Geschreven bij Zilver

Mooi geschreven en houd je aandacht gelijk van de eerste bezoek vast