Parels in de modder

Esther Benard raakte als puber verslaafd aan harddrugs. Ze raakte de grip op haar leven volledig kwijt en werd elke morgen met ontwenningsverschijnselen wakker, waarna ze op pad ging om dure merkkleding te stelen uit winkels. Met het geld dat ze aan de gestolen kleding verdiende, ging ze vervolgens naar haar dealer. Al haar zorgen, pijn, verdriet en problemen waren voor dat moment even van de wereld. Totdat de heroïne was uitgewerkt en het patroon waarin ze gevangen zat zich weer herhaalde. Een patroon dat dag in, dag uit, jaar in, jaar uit hetzelfde was. De prijs die ze voor haar verslaving betaalde was enorm hoog, ze verloor alle waardigheid en bezorgde haar dierbaren jarenlang veel pijn en verdriet. Nadat ze na tien jaar eindelijk haar heroïne- en cocaïneverslaving had overwonnen, ging ze werken in de verslavingspsychiatrie. Haar levenslessen kwamen in drie keer. Ze was eerst zelf de verslaafde. Vervolgens zag ze de destructieve gevolgen van een verslaving van dichtbij vanuit de hoek van hulpverlener. Ook toen ze zelf al vele jaren clean was, had ze gedurende zeven jaar een relatie met een man die meer dan dertig jaar lang een drugsverslaving had. Nu waren de rollen omgedraaid en werd zij de wanhopige naaste, die hem op allerlei manieren probeerde te laten stoppen. Het enige wat hielp om innerlijke rust te vinden, was haarzelf veranderen.