Multiraciale achtmansformatie, begonnen in de <br>metrogangen in Parijs, die probeert aan te tonen dat de dadendrang van het Franse volk sinds de <br>bestorming van de Bastille niet aan kracht heeft ingeboet. Deze live-band bij uitstek specialiseert <br>zich in het produceren van zweet en een bruisende cocktail van rock &amp; roll, blues, <br>flamenco, ska, salsa, country, rap en funk met teksten al naar gelang de sfeer, in het Engels, Frans, <br>Spaans of zelfs Arabisch. De groep zelf noemt haar muziek patchanka, een rock &amp; roll- <br>afgeleide van het Spaanswoord patchanga, dat staat voor een goedkoop soort populaire muziek <br>en als betiteling zeker niet vleiende bedoeld is. Zanger Manu Chao, die eerder deel uitmaakt van <br>geruchtmakende bands als Hot Pants, Les Cassepieds en Los Carayos, heet schoon genoeg van de <br>hokjesgeest en richt in '87 samen met een aantal Spaanse familieleden, Noordafrikanen en <br>Fransen dit schijnbaar samengeraapte zooitje ongeregeld op. Patchanka geeft meteen een aardig <br>beeld van waartoe de band live in staat is, al zijn niet alle songs even uitgekristalliseerd en lijken ze <br>meer op korte lowbudget demo-flarden van minstens tien verschillende bands. Het duidelijkste <br>referentiepunt lijkt de energie van de Engelse groep The Clash in haar punk-hoogtijdagen. Puta'S <br>Fever betekent vrij onverwacht de grote doorbraak van de band en dank zij een ongekend <br>weelderige radio-campagne komt de ultrakorte single King Kong Five zelfs in de Nederlandse Top <br>10 terecht. Daaraan gekoppelde clubtoer is een grote triomftocht: hoerenkoorts in Nederland. De <br>songs op Puta'S Fever zijn duidelijk beter uitgewerkt al blijft het geheel toch een vergaarbak van <br>stijlen. Met optredens op Rotterdams Poppark ('89), Pinkpop ('90) en Parkpop ('91) bewijst de <br>band met speels gemak een groot (festival)publiek aan te kunnen. De 'bende van de zwarte <br>hand', die op King Of Bongo meer chanson en metal in zijn muziek integreert, bewijst dat de <br>formule nog lang niet uitgemolken is en dat hun patchanka nog steeds de ultieme fië stazomerpop <br>is. Casa Babylon is een ook in de lage landen verschenen Spaanstalige Best of-CD terwijl Live In The <br>Hell Of Patchinko de groep in optima forma laat horen tijdens een optreden in de club Chitta in het <br>Japanse Kawasaki op 2 november '91. <br> <br>Bron: OOR Popencyclopedie