De correspondent

Geschreven bij De correspondent

Dit boek kun je niet neerleggen. Het is boeiend, goed en ook vaak geestig beschreven. Prettige zinsbouw en taalgebruik.
Verrassende verhalen over diverse bekende personen. De behaviour van de "Rus", de strenge wetgeving, beschrijvingen van steden en cultuur, het komt allemaal aan de orde.

Geschreven bij De correspondent

Ik heb De Correspondent direct na Lenins Balsem (ook van Pieter Waterdrinker) gelezen. In beide boeken leer je Rusland meer van binnenuit kennen en dat is erg boeiend. Pieter heeft een erg aangename schrijfstijl en het frappante bij De correspondent is dat er al beschreven wordt (Rhodosverhaal) wat er op dit moment in Oekraïne speelt. Ik raad het boek van harte aan!!

Geschreven bij De correspondent

Bij elk boek dat van Waterdrinker uitkomt weet ik dat het boeit en dus uitstekend geschreven is. Dat is misschien een positief vooroordeel maar ik ben nooit bedrogen uitgekomen. Ook dit boek heb ik letterlijk in een ruk uitgelezen. Humor, goede analyses van de karaktertrekken van de mensen waar hij over schrijft en zijn historische kennis over dit immense land zijn meer dan goed. Ooit zal ik de stad waar hij de meeste tijd doorbrengt gaan bezoeken, mede gezien zijn verhalen over heden en verleden.

Geschreven bij De correspondent

Pluspunt van dit artikel: goede kwaliteit

Geschreven bij De correspondent

Mooie onderhoudende verhalenbundel die je ook een inkijkje geeft in de Russische samenleving, over een land om van te houden en van te gruwen. Zeer aanbevelingswaardig!

Geschreven bij De correspondent

Zo als altijd weer een heerlijk onderdompeling in het Rusland van nu, een aanrader voor liefhebbers van schrijver’s sprankelende schrijfstijl.

Geschreven bij De correspondent

soms langdradig

Geschreven bij De correspondent

Interessant inzicht in het hedendaagse Rusland

Geschreven bij De correspondent

Schrijnende korte verhalen, Waterdrinker in topvorm

Geschreven bij De correspondent

Dit autobiografische boek is gewoon een heerlijk boek wat lekker weg leest en je een goede inkijk geeft in de Russische samenleving op dit moment door de ogen van een persoon welke er al sinds 1996 woont. Het eerste verhaal van Pieter over de orgelbouwer van Kazan deed me een beetje denken aan het verhaal van Kafka “het proces” al vermeld Pieter wel achteraan in het boek dat dit verhaal een subjectieve weergave is van zijn belevenissen in Kazan. Tevens wil ik de huishoudster Nadja bedankten voor het weggooien van de manuscripten waarvan hij de overgebleven manuscripten heeft toegevoegd vanaf bladzijde 239 raar genoeg kon ik mijn gedachte er niet houden bij het lezen van deze toegevoegde verhalen.