De laatste grens

De hoofdstukken worden voorafgegaan door een of meer regels uit een lied.
Dit verhaal leest als een trein mede doordat naast de verhaallijn van Mijanou ook de verhaallijn van de dader te lezen is.
De personages worden duidelijk beschreven door de auteur; dat is heel belangrijk omdat ieder van hen een essentieel onderdeel in de boeken van deze serie is.
Zo worden behalve Mijanou zelf, ook de personen met wie Mijanou werkt al snel aan de lezer voorgesteld. Op deze manier hoef je jezelf niet steeds af te vragen over wie je leest.

Ook de slachtoffers komen geen aandacht te kort; in cursief lees je over hun gedachten en gevoelens op de laatste momenten van hun leven. Soms lees je dit al snel na de moord, een andere keer veel en veel later in het verhaal, maar er wordt niemand vergeten!

De omgeving waarin het verhaal zich afspeelt wordt duidelijk beschreven door de auteur; ik wil hierbij opmerken dat de geografische gegevens helemaal kloppen. Daar is niets verzonnen.

Doordat de moorden op diverse plaatsen in de VS plaatsvinden, komt Mijanou verschillende medewerkers van politiebureaus tegen. Een van hen is James Carter, ze sprak hem tot hun ontmoeting alleen via de telefoon.

“Ze begroetten elkaar en Mijanou voelde even een kleine rilling over haar rug lopen. Er was een onmiddellijke klik tussen Carter en haar. Het was net alsof ze elkaar al jaren kenden. Een vreemde gewaarwording. Misschien een déjà vu of iemand uit een vorig leven?”

Het gevaar voor Mijanou komt dichterbij wanneer ze een pakje ontvangt met een begeleidend schrijven. Wie kent haar zo goed?

“Na een halfuurtje waren Mijanou, Joe, Erin, Adrian en Roman present. Haar team, haar droomteam, haar mensen. Elk zou door het vuur gaan voor de ander. Deze mensen vertrouwde ze. Doodgewone mensen met hun hebbelijkheden maar allemaal met het hart op de goede plaats en in hun vak de beste.”

Als lezer denk je, terwijl je de woorden op de laatste bladzijden aan het lezen bent, dat het einde in zicht is maar je komt dan toch nog iemand tegen aan wie je wellicht niet meer gedacht had.
Dat is knap gedaan.

Ik heb ‘De laatste grens’ graag gelezen en kijk uit naar het volgende deel.

in dit debuut maken we kennis met FBI Agente Mijanou Naughton en haar team.
ze onderzoeken een moord op een jonge vrouw die gevonden word in de duinen van een kustplaats in massachusetts.
hier blijft het echter niet bij. er zijn meerdere moorden. het team doet er alles aan om de identiteit van de moordenaar te achterhalen maar kan dit monster gestopt worden?

Dit debuut is het eerste deel in de Serie van FBI Agente Mijanou. je maakt kennis met Mijanou als persoon en als Agente. en ook haar team leden worden, zoals een kennismaking dat hoort te doen, voorgesteld en goed uitgediept.
de opbouw van het verhaal is prima. je leert eerst iedereen een beetje kennen, ook de moordenaar, en de spanning loopt dan ook op.
door de korte hoofdstukken vlieg je door het boek heen. je wilt het boek het liefst in een zucht uitlezen.
ook de schrijfstijl is erg prettig en makkelijk te lezen.
ieder hoofdstuk begint met een quote uit een lied. vaak hoor je dat lied al in je hoofd zodra je de woorden leest.
het verhaal heeft een paar schoonheidsfoutjes maar voor een debuut is dit verder niet storend.
ik vond het een goed boek, en ben dan ook zeer zeker benieuwd naar het vervolg van de serie.
DE LAATSTE GRENS is nog niet bereikt ;-)

Recensie van
De laatste grens
Auteur: Dominique de Bruyne
Wijze van lezen: paperback via de Facebook pagina Self-pub café onder leiding van Shirley Pelikaan en Kim Verheugen
Genre: thriller
Mooie spannende tekst:
Hij was bijna een cheechako, dat kreeg hij meermaals te horen. Niet dat hij veel mensen opzocht. Kon ook niet anders in dit desolate gebied. Iedereen kende iedereen, niemand kende niemand. Veilig, veilig voor de buitenwereld. Hier zou ze hem nooit vinden, toch voelde hij haar adem dichterbij komen.
Het verhaal:
Een moordenaar laat een spoor van lijken achter. Gewurgde jonge vrouwen.
Mijanou Naughton van de FBI wordt op de moordzaken gezet. Samen met haar team probeert ze de identiteit van de moordenaar te achterhalen.
Dit blijkt een zware klus te worden. Als de moordenaar dan ook Mijanou in zijn greep probeert te krijgen wordt het wel heel persoonlijk.
Mijn mening/Mijn leesbeleving
Toen ik dit boek opensloeg en begon te lezen kon ik niet meer stoppen.
In korte zeer spannende hoofdstukken reist de lezer mee in de voetsporen van de dader.
De cursief gedrukte teksten maken het verhaal nog gruwelijker.
Ook vind ik de gebruikte ik vorm in het verhaal een zeer waardevolle toevoeging.
De auteur brengt het verhaal zeer beeldend waardoor je geboeid blijft. Zij bezit de gave om de karakters tot mensen van vlees en bloed te laten worden.
Je krijgt een band met ze. Deelt hun gevoelens en je voelt hun emoties.
De plot is geweldig. Laat de lezer verlangen naar het vervolg.
Dat wil ik ook graag lezen. Hopelijk weer in het selfpub café.
Mijn conclusie:
Ik geef dit boek 5 sterren.
Ik heb genoten. Ik werd onderdeel van het verhaal en kon de wereld om mij heen even vergeten.
Dominique de Bruyne heeft er een fan bij.
Wat een parel van een boek is dit.

Een spannende thriller over FBI agente Mijanou, die achter een seriemoordenaar aan zit. Als lezer krijgen we niet alleen een inkijkje in het leven van Mijanou maar ook in dat van de moordenaar en de slachtoffers. Het boek leest heel prettig. En na de laatse bladzijde..wil ik alleen maar meer!! De killer lijkt aan zet en natuurlijk laat Mijanou dat niet gebeuren. Het verhaal had wat mij betreft best nog wat langer mogen zijn. Ik zat er net zo lekker in! Ik ben heel benieuwd naar de volgende zet van Mijanou en dus ik wacht met smart op deel twee!

De laatste grens (****)
Dominique De Bruyne

Synopsis
Mijanou Naughton, FBI agente in Boston krijgt een nieuwe moordzaak toegewezen. Samen met haar partner bezoekt ze de locatie waar een lijk gevonden is maar erg veel informatie vinden ze niet. Ze weten niet zeker in welke richting ze moeten zoeken naar de dader. Totdat er een melding komt van een tweede lijk. Vanaf dat moment begint er een klopjacht op een seriemoordenaar. Zullen ze hem kunnen stoppen?

Quote
"Een cheechako zal ik nooit worden, daarvoor ben ik te kort hier. Maar ik ben hier lang genoeg om te weten hoe te overleven in deze wildernis.
Sneeuwstormen, onweer, wilde dieren, niets kan me deren, behalve die ene, mijn Nemesis, mijn godin van de rechtvaardige wraak. Ik voel haar dichterbij komen, ik ruik haar, ik hoor haar stem en ik zie haar in het woud."

Recensie
De Vlaamse auteur Dominique De Bruyne heeft een goed plot op papier gezet dat je naar adem doet happen. Angstvallig probeer je de stappen van de moordenaar te achterhalen maar je kunt niet dichterbij komen.
De moorden en de denkwijze van de dader worden goed omschreven. En het is een leuke toevoeging dat ook de beleving van de slachtoffers wordt beschreven.
De personages zijn duidelijk herkenbaar en ondanks dat de slachtoffers maar een korte rol spelen, krijg je ook van hen een duidelijk beeld.
Het boek leest heerlijk weg maar laat je wel achter met een enorme cliffhanger!
Gelukkig komt er spoedig een deel 2 van deze geweldig spannende thriller.

Geschreven bij De laatste grens

Vorig jaar, in 2020, verscheen 'De laatste grens', het debuut van de Vlaamse auteur Dominique de Bruyne. Dit jaar, 2021, verscheen Absint, het vervolg en momenteel wordt er aan het laatste deel geschreven van deze trilogie : Slaapmutsje. Een reeks verhalen, met een vast personage: FBI agente Mijanou Naughton.

Ik las het eerste deel 'De laatste grens'. Een mooie start in deze trilogie.

In ‘De laatste grens’ volgen FBI agente Mijanou Naughton en haar collega’s het spoor van een moordenaar. Hij heeft het vooral voorzien op dames, verleid ze en brengt ze om het leven. Hij laat bij ieder slachtoffer iets achter, waardoor er zich een patroon lijkt te ontwikkelen en hij al snel als seriemoordenaar wordt neergeschreven. Hoewel ze telkenmale op het goede spoor lijken te zitten, is hij Mijanou en haar team toch steeds een streepje voor. Door het verhaal heen, krijgen we ook een kijkje in het privéleven van Mijanou, maar dat wil ze het liefst achter zich laten. Ze stort zich daarom met verve op haar werk.

Het boek wordt afwisselend vanuit Mijanou en de slachtoffers of de moordenaar geschreven, dat maakt het goed te volgen. Je kijkt mee in het hoofd van de dader, er vormt zich een beeld van wat zijn beweegredenen zijn om zoiets beestachtigs te doen. Je voelt de angst van de slachtoffers, die zich afvragen waarom juist zij uitverkoren zijn. De moordenaar komt dichtbij, ook bij Mijanou zelf. Waarom?

Af en toe zijn er stukken tekst schuin gedrukt, de gedachten van de slachtoffers. Je weet niet wat de moordenaar op dat moment met ze doet, dat wordt niet beschreven, maar je voelt het wel. Gruwelijk.

Een spannend verhaal, alle puzzelstukjes vallen uiteindelijk op hun plaats, goed naar het einde toe geschreven. Ook begint ieder hoofdstuk met een paar regels van een songtekst, een leuke aanvulling. Verrassend plot, een compleet geheel, maar toch biedt het ruimte voor een vervolg. Iets om naar uit te kijken !

Ik las De laatste grens van Dominique De Bruyne via het Selfpub Café boeken auteurs lezers Shirley Pellikaan

De laatste grens is het eerste deel van de trilogie rond Mijanou Naughton en haar team .
De laatste grens is Dominque haar debuut .

Wanneer een jonge vrouw vermoord gevonden word in de duinen van een kustplaats in Massachusetts krijgt Mijanou de zaak toegewezen .
Ze komen tot het besef met een meedogenloze `killer ‘ te maken te hebben .
Kunnen ze hem stoppen of gaat hij verder in zijn honger naar meer ?

Mjn leesbeleving

Het boek las voor mij erg prettig , met een prettig lettertype en niet te kleine letters .

Vanaf de eerste zin word je het boek in gezogen en vertoeft afwisselend in de huid van de dader , slachtoffer en Mijanou
Dit komt door de goede opbouw van het verhaal .
En de wisselende hoofdtukken vanuit een ander perspectief gezien .
De spanning bouwt zich gaande weg op zodat je door moet lezen .
Je leeft mee met de meerdere personen tijdens het lezen en ervaart hun emoties .
De omgeving waar het verhaal speelt word ook omschreven zodat je de personen erin kan plaatsen

Het open einde vond ik ook goed , nu verlang ik naar het vervolg !!
Ik wil weten hoe of het verder gaat met iedereen .

Van mij krijgt het 5 sterren

ik mocht via het Selfpub cafe dit boek lezen in ruil voor een recensie. Voor dit boek stond ik op de reservelijst en wat ben ik blij dat een aantal van de "uitverkorenen" om dit boek te lezen even niet konden want nu mocht ik het lezen. En het boek heeft me vanaf de eerste bladzijde het verhaal in getrokken en pas los gelaten toen het laat op de avond uit was.

Het verhaal bestaat uit korte hoofdstukken die afwisselend de moordenaar, de slachtoffers en Mijanou en haar team volgen. Het is totaal niet verwarrend tijdens het lezen en je vraagt je geen moment af welke personage je volgt. De karakters die belangrijk zijn voor de (hopelijk snel volgende) delen worden voldoende uitgediept om ze te leren kennen en tegelijkertijd worden er ook al vragen opgeworpen die in volgende delen behandeld kunnen worden.

Het verhaal zit logisch in elkaar en volgt niet de geijkte banen van onbegrepen rechercheur die tegen gewerkt wordt door een leidinggevende en stug zijn eigen weg volgt en dan gelijk krijgt. Het bevat een aantal onverwachte twists en vooral het eind is geweldig.

Ik kan alleen maar aanraden om dit boek te lezen wat mij betreft 4 sterren en op het volgende deel wordt hier met smart gewacht

Geschreven bij De laatste grens

Voor het selfpubcafe van Shirley Pellikaan en Kim Verheugen mocht ik het boek De laatste grens van Dominique De Bruyne lezen en recenseren.
Het verhaal is superspannend, ik heb het boek dan ook in een paar dagen tijd uitgelezen.
Het verhaal gaat over Mijanou een FBI agente, ze doet met haar collega's onderzoek naar een seriemoordenaar.
Het taalgebruik en de schrijfstijl zijn goed en heel leesbaar. Tijdens het lezen wordt je meegenomen door het onderzoek. Er worden steeds meer details bekend. Om en om worden hoofdstukken over het onderzoek en dan weer uit het oogpunt van de moordenaar geschreven. De moordenaar verteld in de ik-vorm. Dit zorgt voor een aparte sfeer in het boek. Elk hoofdstuk wordt gescheiden door stukjes uit songteksten. Dit had van mij wat minder gekund. Het verhaal is al niet heel lang. Het boek telt 212 bladzijdes waarvan een heel deel wegvalt door de quotes. Het geeft wel een bepaalde sfeer weer, maar ik vond het toch een beetje te veel. Heel jammer dat het verhaal zo kort is. Ik zie wel heel erg uit naar het vervolg. Het eerste deel eindigt met een behoorlijke cliffhanger en zorgt ervoor dat je zeker verder wilt lezen.
Dit boek is een kort maar krachtig debuut. Dominique De Bruyne je hebt er een fan bij !

Wauw! Prachtig boek! Kon het niet aan de kant leggen.... ik ben echt benieuwd naar je volgend boek. Hou me zeker op de hoogte! kan al niet meer wachten! Je bent gewoon een topper! X