Het missiehuis roman

Het kort maar krachtige debuut West van Carys Davies werd zeer goed onthaald en kreeg alleen maar lovende recensies. Bovendien ontving de auteur verschillende prijzen en nominaties voor haar werk. Met Het missiehuis heeft zij wederom een korte roman geschreven. Volgens haar is het beter om een verhaal kort maar met veel kracht te vertellen. Gezien we in deze corona-tijden nog
steeds niet kunnen reizen sprak het verhaal van Het missiehuis mij aan, het zou me meenemen naar India, een land dat bijna bovenaan op mijn reis-wenslijstje staat.

Hilary Byrd beslist om in zijn eentje naar India te trekken. Hij wil zo aan het grauwe, grijze Engeland ontsnappen. Daar was hij aan het wegkwijnen, nadat hij zijn werk in de bibliotheek was verloren. Eenmaal in India beslist hij na enkele weken om de drukke, snikhete steden te verruilen voor een koeler bergdorpje. Op de trein er naartoe begint hij een gesprek met de padre van het dorpje. Deze stelt hem voor om in het missiehuis te verblijven, dat toch tijdelijk leeg staat.

Eenmaal aangekomen leert hij Jamshed kennen, een riksja-chauffeur. Hij huurt hem dagelijks in en laat zich overal rondbrengen. Op deze manier leert hij de omgeving en al haar gebruiken kennen. Iedere avond eet hij samen met de padre en diens pleegdochter Priscilla. Stilletjes aan begint hij romantische gevoelens te krijgen voor Priscilla en komt hij ook eindelijk tot rust. Maar de religieuze
onenigheden beginnen meer en meer aan te flakkeren.

Vanaf de eerste pagina waande ik mij in India: de geuren, kleuren, smaken en het geluid van de straten. Op een beeldende manier brengt Carys Davies het land tot leven. Bladzijde na bladzijde beleef je alles alsof je zelf door de straten van het Indische dorp ronddwaalt. De auteur zet de setting van haar verhaal in de kijker en heeft hierbij voldoende aandacht voor details. Maar vergis je niet, op geen enkel ogenblik wordt hierin overdreven, integendeel. Net als in haar vorig
werk West maakt ze gebruik van de techniek om met weinig woorden een krachtig verhaal te brengen.

Naast een goed uitgewerkte omgeving werd ook de nodige aandacht besteed aan de personages. Zo lijkt Hilary aanvankelijk een stijve hark te zijn, maar naarmate het verhaal vordert en je hem ook beter leert kennen blijkt hij een complex personage te zijn, met een ruime bagage. Jamshed zorgt er dan weer voor dat het contrast tussen arm en rijk naar voor gebracht wordt. Via haar personages verwijst de auteur bovendien naar enkele gekende historisch figuren. Een geoefend lezer zal opmerken dat het hoofdpersonage Hilary Byrd verwijst naar de ontdekkingsreizigers Richard Byrd en Edmund Hillary.

Het eigenlijke verhaal is mooi in zijn eenvoud en bevat veel lagen met verschillende boodschappen. Eén hiervan gaat over het koloniaal verleden waarbij vele missionarissen en zendelingen Aziatische heidenen probeerden te bekeren. De gevolgen hiervan zijn nu nog steeds voelbaar en net dit heeft de auteur op een bijzondere manier duidelijk gemaakt. Er zijn maar weinig boeken
over dit thema die mij echt kunnen bekoren omdat die meestal zelf zondigen aan koloniaal en verkeerd taalgebruik, maar hier is Carys Davies met glans geslaagd. Het missiehuis lijkt een tijdloos verhaal, de auteur maakt geen gebruik van tijdsaanduidingen waardoor het verhaal in het heden of het verleden plaatsgevonden kan hebben. Geleidelijk aan kom je dit wel te weten door de
hints die de auteur in haar boek verwerkt heeft. Hier was ik wel verrast, ik situeerde het boek eerst in een ganse andere tijd (om geen spoilers te vertellen zal ik het even open laten wanneer het verhaal zich afspeelde). Dit zorgde toch wel voor een unieke leeservaring, heden en verleden lijken meer op elkaar dan we denken.

Het boek is een pareltje! Adembenemend mooi met als enige nadeel dat het boekje zo dun is en ik graag verder wou lezen 4.5 sterren.

Op subtiele wijze wordt beschreven, hoe een missionaris met de beste bedoelingen - vanuit zijn overtuiging althans - de fout in gaat. Dit wordt opgehangen aan het bezoek van een gefrustreerde en onvolwassen Engelsman, die eigenlijk niets te zoeken heeft in de voormalige Engelse kolonie. Culturen laten zich niet veranderen, maar helaas is de mensheid niet in staat dat te accepteren.

Mooi verhaal over relaties tussen verschillende mensen en hun verwachtingen. Het verhaal speelt zich af in Ooty, een hillstation in Zuid-India. Goed geschreven.