Ik & mezelf verhalenbundel

Dit boek met 8 verhalen geven je een kijkje in de wereld van psychische problemen. Een kijkje door een bedacht verhaal, door een schrijver die onderzoek heeft gedaan. Een schrijver die elementen uit zijn eigen leven heeft genomen met een fictief personage. En schrijvers die een kijkje geven vanuit hun eigen leven.

De cover vind ik typisch voor dit boek, wat ik eigenlijk verwachtte bij dit boek. Uitgelopen mascara op het gezicht en in bad. Het roept bij mij een beeld op van wanhoop en verdriet.

Ik sta achter het initiatief, maar dit boek laat met weer zien dat ik niet zo fan ben van verhalenbundels. Waarom? De verhalen gaan te snel. Er gebeurd te veel of je weet de helft niet.
Maar ondanks dat dat mijn mening is, zijn alle schrijfstijlen zo dat je door leest.
En sommige laten een zo'n waar kijkje zien in deze wereld, dat rillingen over mijn rug lopen. Toch voel ik bij een aantal verhalen me nog steeds een buitenstaander, blijft het een ver van mijn bed- show. Terwijl ik dingen vanuit mijn opleiding heb kunnen zien en kunnen meemaken waarmee ik sommige dingen kan toetsen. Sommige, want geen mens is gelijk. Laat staan als sommige van die mensen ook met psychische problemen kampen.
Ik ga niet alle verhalen apart bespreken. Het ene verhaal sprak me meer aan dan het andere. Sommige punten bevielen me beter dan de andere. Het ene verhaal gaf een persoonlijke inkijk in iemands leven, de andere in een wereld.
Ze zijn niet te vergelijken, al hebben ze zeker wel overeenkomsten.

Wat collectief naar voren komt, en daar ben ik het volledig mee eens, en ik weet dat ik er ook schuldig aan ben.
Is het ongeloof, het niet willen weten, de desinteresse, het niet snappen, het niet kunnen volgen, het willen helpen, maar niet weten hoe.

Het boek Ik&Mezelf interesseerde me door meerdere punten. Punten die eigenlijk iedereen kan bedenken als hij zijn omgeving door kijkt. Want wie kijkt er werkelijk? Is die vriendin die zo snel in de put zit, en van haar bed houdt, nou een teutepiet? Of is er meer aan de hand? In plaats gelijk alle mogelijke ziektebeelden op internet met haar te gaan vergelijken kan je ook daadwerkelijk met haar in gesprek.

Want, iedereen met psychische problemen of iets anders, is nog steeds mens. Bovenal mens. Boven het kaartje, de problemen die ze hebben. Dus ken je iemand, een mens met een psychische achtergrond. Vraag eens, hoe het met hén is, en niet met hun ziekte! Al zou je de eerste keren nog als antwoord krijgen hoe het met hun ziekte/problemen gaat.

Dit boek maakte het besef, bij mij groter dat ik toleranter moet zijn, begripvoller. En vooral ook acceptatie. Accepteren dat iemand wel wil, maar niet kan. Zijn best doet, maar niet verder komt. Iemand die een prima mens is, ondanks de hoge eisen die worden gesteld, waar hij niet aan kán voldoen. Accepteren dat iemand anders is, en niet verwachten dat hij reageert zoals het binnen de lijntjes van de maatschappij past.

En ik denk dat de uitgeverij en de schrijvers, naast de opbrengsten die ze doneren, besef willen kweken. En bij mij is dat zeker gelukt.