In de greep van de waanzin

De moeilijkste beslissing die Luca d’Andrea ooit genomen heeft, is om zijn werk als onderwijzer aan de basisschool op te zeggen. Hij doceerde Italiaans, aardrijkskunde en geschiedenis. Hij deed dit om zich volledig te richten op het schrijven van boeken. Omdat hij opgroeide tussen de bergen heeft hij dit in zijn verhalen verwerkt. Hij debuteerde in 2009 met de fantasytrilogie Wunderkind en hij schreef het script voor de documentaire ‘Mountain heroes’, over een reddingsteam in de Alpen. Zijn debuutroman Het hart van het kwaad kwam in 2017 uit en een jaar later verscheen In de greep van de waanzin, zijn tweede roman.

Als de jonge Marlene, die getrouwd is met de Herr Wegener, een voormalige nazi, erachter komt dat ze zwanger van hem is, besluit ze te vluchten. Ze wil haar toekomstig kind beschermen en een betere toekomst geven. Onderweg krijgt ze een ongeluk, maar wordt door Simon, een bewoner van een afgezonderde boerderij in de Alpen, gered. Wanneer Herr Wegener merkt dat zijn vrouw verdwenen is, stuurt hij een huurmoordenaar achter haar aan. Deze komt steeds dichter bij haar verblijfplaats. Maar op de boerderij gebeuren ook vreemde dingen. Zijn Marlene en haar ongeboren kind er nog wel veilig?

In de greep van de waanzin begint met een hoofdstuk van maar vier woorden: ‘Lieve Lissy, kleine Lissy’. Deze vier woorden maken nieuwsgierig, ze triggeren, ze intrigeren. Want een boek dat met dit beperkte aantal woorden begint zou eigenlijk wel bijzonder moeten zijn. In ieder geval is het ongebruikelijk en dat heeft wat. Desondanks zijn de paar hoofdstukken daarna wat verwarrend en daardoor niet altijd even duidelijk. De lezer zal de aandacht er in het begin dus wel bij moeten houden. Maar als deze wat lastige horde achter de rug is, gaat het verhaal lopen en wordt het meteen boeiend. En dat blijft zo tot het einde van het verhaal, wanneer het eindigt met de woorden waarmee het begonnen is.

De auteur hanteert een beeldende schrijfstijl die, na een stroef begin, erg toegankelijk wordt. Daarbij maakt hij gebruik van mooie beeldspaken en dito zinnen. Verder weet hij de sfeer die er op dat moment heerst uitstekend neer te zetten. De ene keer is deze dreigend, de andere keer weer beminnelijk. De diverse plotwendingen zorgen ervoor dat de lezer regelmatig voor verrassingen komt te staan en dat het verhaal ook niet voorspelbaar is. Dat is goed voor een langzaam maar zeker groter wordend spanningsveld. Enkele bizarre voorvallen zijn er eveneens debet aan dat het boek nergens gaat vervelen.

Het aantal personages dat in het verhaal voorkomt, is beperkt en daardoor blijft het zonder meer overzichtelijk. Die personages zijn overigens prima uitgewerkt, stuk voor stuk interessant en het is niet moeilijk om je met de meeste van hen verbonden te voelen. Hierdoor wordt de beleving van het verhaal toch anders, het wordt er realistischer door. Hoewel de strekking ervan in feite onrealistisch is. Ondanks dat In de greep van de waanzin soms op een roman lijkt, is het wel degelijk een originele en ongewone thriller. Een die afwijkt van het reguliere. En dat is op zich al bijzonder.

Geschreven bij In de greep van de waanzin

Qua originaliteit verdient dit boek vijf sterren, absoluut! Verhaallijnen, personages, locatie, het is allemaal zeer boeiend. Het verhaal is eng, duister en bij momenten zelfs gruwelijk. Mensen zijn niet altijd wie ze lijken, ze worden vossen, wolven of spinnen. Schitterend getekende karakters, je ziet de hoofdpersonages zo voor je. d’Andrea heeft de perfecte manier gevonden om een duistere sfeer en spanning te creëren, onder andere door – vooral aan het begin van de hoofdstukken – korte staccato zinnen te gebruiken. Hij heeft een boek geschreven waarin je leest en blijft lezen tot het uit is. Inhoudelijk vond ik het verhaal op een paar punten niet helemaal bevredigend, wat ervoor zorgt dat In de greep van de waanzin vier sterren krijgt.

Marlene is getrouwd met Herr Wegener, een man die haar als zijn eigendom beschouwt, een juweel waarmee hij kan pronken. Herr Wegener heeft het einde van de Tweede Wereldoorlog door list, bedrog en moord weten te overleven. Sindsdien is hij de baas, niet alleen over zijn eigen leven maar door middel van dwang ook over dat van anderen. Als Marlene ontdekt dat ze zwanger is, wil ze vluchten uit haar gouden kooi. Dat lijkt te lukken maar op haar vlucht kiest ze een verkeerde afslag. Deze afslag leidt haar niet naar de veilige grensovergang maar juist dieper de bergen van Tirol in. Daar krijgt ze een ongeluk en wordt ze gevonden en gered door Bau’r Simon Keller. Deze zwijgzame man woont helemaal alleen in de bergen in zijn oude maso, het traditionele huis in Tirol. Simon is op zichzelf, hij heeft geen contact met de buitenwereld. In een grijs verleden zijn de beide ouders overleden en zijn kleine zusje. Sindsdien leeft Simon alleen met zijn gedachten en zijn varkens. Herr Wegener intussen zet een klopjacht in op Marlene. Kosten noch moeite worden gespaard om haar te vinden en haar te vermoorden vanwege haar verraderlijke vlucht. Als Herr Wegener erachter komt dat Marlene zwanger is, draait hij door en huurt hij via het geheimzinnige Genootschap de Vertrouwenspersoon in. De Vertrouwenspersoon heeft nog nooit een opdracht niet volbracht. Terwijl de Vertrouwenspersoon langzaam maar zeker het spoor van de gevluchte Marlene volgt, herleeft Marlene in de maso haar eigen jeugd. Simon en zij ontwikkelen een routine waarin ze beiden goed gedijen. Door een ongelukje van Simon kan Marlene niet weg en verzorgt ze Simon en zijn varkens. Marlene is nieuwsgierig geworden naar Simons verleden en gaat op onderzoek uit in de maso. Dat had ze beter niet kunnen doen. Welk persoon is voor Marlene het gevaarlijkst: de Vertrouwenspersoon die steeds dichterbij komt of toch Simon, de reddende engel? In een spannende climax, hoog in de bergen van Tirol, vindt de ontknoping van dit drama plaats.

Mijn mening: Met ‘In de greep van de waanzin’ heeft Luca D’Andrea een spannende thriller geschreven. Hij laat in dit verhaal zien hoe dichtbij de waanzin in ieders leven is. Zo lang alles op rolletjes loopt, is er niets aan de hand maar als het noodlot toeslaat… Dan is het niet zeker hoe je gaat reageren. Luca D’Andrea laat zien waar goed en kwaad elkaar in één persoon kunnen raken. Een heerlijk boek, vier sterren van mij.

Geschreven bij In de greep van de waanzin

Marlene is getrouwd met een ex-nazi Wegener. Op een dag ontvlucht ze het huis, maar niet nadat ze enkele belangrijke eigendommen van haar man meegenomen heeft. Tijdens haar vlucht, heeft ze een auto ongeluk. Ze wordt gered door een vreemde man in het zwart, Simon genaamd.
Simon heeft een soort van hut hoog in de bergen, waar nimmer iemand komt en al zeker niet in de winter, niet begaanbaar, bar en boos. De man gedraagt zich vreemd, hij heeft varkens en eentje daarvan is een speciaal exemplaar.
Ondertussen heeft haar man Wegener een huurmoordenaar op haar afgestuurd.

Heel erg spannend boek waarin veel gesuggereerd wordt maar daarom niet uitgesproken. Het is een duister boek dat heel vlot leest. De waanzin gaat ver en diep, het lijkt wel alsof niemand in dit boek zonder zonden is en geregeld heel bizar reageert. De ene keer lijkt het alsof mensen geliefde zijn, iets voor elkaar voelen, om in een volgende scene dan weer helemaal anders te reageren. Het is bizar.
Dit is geen actiethriller, maar ook geen gewoon mysterie dat opgelost moet worden. Het is spannend zonder dat het in een categorie past. Veel wordt gesuggereerd, maar veel wordt ook expliciet verteld. Het is een aangename mix die nergens verveelt.
Topboek, ik hoop dat er snel een nieuw boek van deze auteur verschijnt.

Luca D'Andrea neemt de lezer mee naar de ruige, winterse bergen van Zuid-Tirol.
Je ademt als het ware de geest in van Marlene, je kruipt onder haar huid en maakt met haar de helse tocht naar een beter leven.
Het verhaal ontspint zich razendsnel. Soms heb je als lezer het gevoel dat je even naar adem moet happen.
De beschrijvingen zijn zo realistisch dat je werkelijk de koude tot in je botten voelt en mee hoopt op de lente en de dooi en dat daarmee ook de spanning verdwijnt.
Luca D’Andrea heeft een vlotte pen, die spanning opbouwt, weer loslaat en opnieuw de touwtjes aantrekt.
Een thriller van formaat met een verrassend einde dat nog ruimte laat voor verdere invulling.