Waar Blijft De Ziel? Los Exemplaar Essay Maand Vd Filosofie 2012 / Druk 1 Essay maand van de Filosofie 2012

Wat een opluchting om dit boekje te lezen na alle trendy artikelen en boeken die de mens min of meer tot een programmeerbare robot reduceren.
Immers als wij slechts ons brein zouden zijn, waarin alles zo langzamerhand verklaarbaar wordt verondersteld, wat is er dan over van de unieke identiteit van elk bestaan afzonderlijk.
Dat weet de schrijver in dit heerlijk authentieke tegengeluid ons fijntjes filosofisch onder de neus te wrijven.
Ook voor de leek ( zoals ik zelf ) is het gemakkelijk te lezen vanwege de losse schrijfstijl. Soms wel een beetje warrelig, alsof de schrijver het allemaal rechtstreeks vanuit z'n opborreldende gedachten opschrijft, maar met de vele humoristische relativeringen wordt het zware onderwerp op een prettige manier verluchtigd en kan het menigmaal een glimlach genereren.
En als je antwoord verwacht op de vraag van de titel?
Dat krijg je dus niet. Uiteraard niet. Gelukkig niet.
Het grootste raadsel, waarover door zo vele filosofen gedurende al zoveel eeuwen al zoveel is geschreven, zal nooit opgelost worden.
Daarvoor hoef je dit boekje dus niet te kopen/lezen; maar wel om je daar weer even heel erg van bewust te worden en te weten dat de mens zich vooral niet moet aanmatigen inmiddels alles te kunnen verklaren en in opperste hoogmoed de raadsels van het leven denkt te kunnen ontraadselen.
Aanrader voor iedereen die het op prijs stelt eens heerlijk ontnuchterd te worden!

Op een heldere en bijzonder humoristische manier veegt Keizer de vloer aan met de puur lichaamsgerichte kijk op de ziel, zoals deze wordt voorgestaan door hersenonderzoekers als bijvoorbeeld Dick Swaab.
Middels een korte terugblik op het fenomeen 'ziel', zoals deze door de eeuwen heen onder woorden is gebracht door de eerste dichters/filosofen, van Homerus, Plato, Socrates tot aan Wittgenstein toe, maakt Keizer duidelijk dat de vraag: ‘Wie of wat is de ziel’ van alle tijden is. De trend de ziel te reduceren tot wat ‘neurologisch gepruttel binnen ons brein’ zoals hij dat noemt, stelt hij ter discussie. De goed onderbouwde wijze waarop hij dit doet, zet hersensonderzoekers die beweren dat we ons brein zijn volledig in hun hemd.
Keizer meet zich echter niet de arrogantie aan van iemand die meent te weten wat de ziel dan eigenlijk wél is, en dit siert hem. Hij overgiet zich niet met het sop van de alwetende en dat is wel zo verfrissend. Sterker, hij laat je als lezer onwillekeurig meedenken, waarmee zijn boek een stimulans is om het schietlood van de vraagstelling over wie of wat we nu werkelijk zijn, weer eens diep in onszelf te laten afdalen.

Willem Simmers

Een tijdreis door de filosofie met als onderwerp De Ziel. In het hele verhaal worden de denkwijzen van verschillende filosofen gevolgd en naast elkaar geplaatst. Niet altijd even makkelijk om te volgen, maar als je je hersens er wat bij houdt wel goed te doen. Het geheel zet ook wel weer aan tot nadenken over lichaam en geest en verbanden hiertussen.

Geschreven bij Waar blijft de ziel?

heel interessant, ik ben altijd door Bert Keizer geinspireerd en de ziel is een onuitputtelijke bron,hij heeft er veel over te vertellen....het is de studie waard....!

Geschreven bij Waar blijft de ziel?

Goed geschreven pleidooi tegen de "neuro-filosofie".

Zoals beschreven.

Bert Keizer probeert de romantiek en de mystiek van ons bestaan te bewaren. Hij lijkt niet te kunnen leven met werkelijk diepte van ons brein, waarin alle ruimte bestaat voor deze belangrijke waarden. De ziel is een benaming voor bepaalde emoties of gevoelstoestanden van (delen van) het brein, niets meer of minder. Mensen als Keizer vinden dit niet voldoende en zijn een (vergeefse) zoektocht begonnen naar achter de horizon van het brein liggende vergezichten. Wat vooral opvalt in dit boek is dat Keizer zichzelf ook in de war brengt en de zoektocht in de mist raakt. Bert - ik kan het niet laten zijn voornaam te gebruiken - vertelde in De Groene enige tijd geleden dat hij meende dat hij deel uitmaakte van een groep intelligente mensen - mensen die er net zo over dachten als hij. Laten we daaruit moed maar moed putten! ;-)