Windhaven George R.R. Martin, Lisa Tuttle

Windhaven is een van de eerste boeken van G.R.R Martin (in samenwerking met Lisa Tuttle).
Zeker een aanrader voor wie al bekend is met zijn werk of voor een liefhebber van fantasy in het algemeen.
Er is een hele rits aan: diverse personages, machtsverhoudingen, persoonlijke motieven.
Zoals we het gewend zijn van G.R.R Martin. Verwacht dit alles gewoon niet op de schaal van de GOT serie, dat kan gewoon niet in het formaat van een enkel boek.
Het verhaal speelt zich af in de eilandenwereld van Windhaven (niet Westeros) en wordt verteld vanuit het hoofdpersonage Maris in verschillende periodes van haar leven.

Geschreven bij Windhaven

Hoewel ik me wel iets kan voorstellen bij de negatieve opinie van vorige spreker, ben ik het er totaal niet mee eens. Dit is geen boek over moord en doodslag, zoals Ice & Fire (waar ik trouwens ook een zeer groot fan van ben), maar een boek over een droom die je kunt hebben en die bevochten moet worden op grote tegenstand. In die zin is het ook een spannend boek. Gaat het haar lukken en zo ja, hoe? Bovendien is het een droom van te kunnen vliegen. En wie wil dat nu niet? Het gaat over het volle leven en dat is niet altijd vrolijk. Soms wel, soms niet. De boodschap van Windhaven is uiteindelijk een optimistische. Bovendien schrijven Martin en Tuttle allebei uitstekend. Maar van Martin wisten we dat al.
Ice & Fire is uitstekend, Windhaven is goed. Dat is het verschil.

Aanvankelijk begint het boek op een rare manier door altijd te spreken met a girl in de plaats van een naam, dit doet me denken aan Arya in A song of Ice and Fire (Game of Thrones) aangezien hij daar hetzelfde gebruikt namelijk A girl needs to tell me a name, dit komt er meerdere keren in, dit zorgt ervoor dat de proloog relatief traag leest.
De verhaallijn in het boek is goed al heb ik het gevoel dat dit boek veel langer moest zijn en meer delen van het van Maris te vertellen, aangezien het niet compleet lijkt, ik had het gevoel dat er dingen waren die interessant waren maar niet werden verteld, hoe stierven vrienden, geliefden,... wat gebeurde er met hen, deze vragen bleven allemaal onbeantwoord en dit leidde bij mij tot frustratie.
Tot slot is er een epiloog die niet echt relevant is en die je opnieuw met veel vragen laat zitten.
Het concept van het boek is goed maar het boek moest completer zijn en mocht niet zoveel vragen achter laten.