A Better Me The Sunday Times Number 1 Bestseller

Hartenbreker uit Manchester die in '90 het initiatief
neemt tot Take That, een gezelschap dat met een mengeling van gepolijste soft-soul en
lichtvoetige danspop vijf jaar lang de grootste jongensgroep van de wereld is. Take That is een
uitgekiende formule: Barlow is het muzikale brein, Jason Orange danst het beste, Howard Donald
heeft het meest indrukwekkende lichaam, Robbie Williams is bij de meisjes favoriet en Mark
Owen weet het publiek het beste te bespelen, met als handelsmerk het ontbloten van zijn buik.
Een eerste single op een onafhankelijk label blijft onopgemerkt, maar met een toer langs een
aantal scholengemeenschappen weet de groep zich onder de aandacht te spelen. Al snel heeft
men de grootste fanclub in Engeland. Relight My Fire (een cover van de Dan Hartman-klassieker),
Pray en Babe worden grote hits. Back For Good, volgens Barlow met koffiepauze erbij in vijftien
minuten in elkaar gedraaid, verkoopt in de voorverkoop al meer dan 500.000 exemplaren en is de
eerste Amerikaanse Top 10-hit van Take That. Van Everything Changes worden in de voorverkoop
in Engeland al een kwart miljoen stuks verkocht, van Nobody Else zelfs twee keer zoveel. Het
kwintet mag zich zelfs 'verheugen' in een rondtoerende imitatie-groep: Fake That. De echte blijkt
zich ook in artistiek opzicht te ontwikkelen: is Barlow op Take That And Party en Everything
Changes nog de voornaamste songschrijver, op Nobody Else dragen Donald, Owen en Orange ook
hun steentje bij. Williams blijkt echter een waar enfant terrible. Vanwege zijn al te hedonistische
levenswijze wordt hij in de zomer van '95 uit de groep gestoten. Dit heeft aan hysterie grenzende
taferelen onder fans tot gevolg, compleet met sit-in demonstraties, zelfmoordpogingen en ware
veldslagen met de politie. De groep gaat in eerste instantie verder met hits scoren maar in het
voorjaar van '96 is de rek eruit: Take That gaat uit elkaar. Met een laatste hit in de vorm van de Bee
Gees-cover How Deep Is Your Love en een afscheidsoptreden in de Tv Show van Ivo Niehe, dat
meer hartverscheurende taferelen oplevert. Barlow wordt als voornaamste songschrijver van de
groep de beste kans toegedicht en zijn solocarriè re kent dan ook een vliegende start met Forever
Love, dat van niets op de eerste plaats in de Britse charts binnenkomt. In mei '97 komt Open Road
uit, dat een zoetgevooisd geluid laat horen en Barlow neerzet als een jaren negentig-versie van
Elton John. Ook de andere leden van Take That laten zich niet onbetuigd. Mark Owen neemt met
hulp van producer John Leckie (Kula Shaker, Radiohead), Dave Gregory (Xtc) en Clem Burke
(Blondie) het redelijk overtuigende Green Man op. Met het melancholieke Rain scoort hij een hit.
Een heel andere wending neemt Williams' levensloop: deze neemt als sneer naar zijn oude
groepsmaatjes eerst het George Michael-nummer Freedom op maar etaleert zich vervolgens
meer als MTV-presentator en mediapersoonlijkheid.

Bron: OOR Popencyclopedie