A Concise History Of Ancient Greece To The Close Of The Classical Era

Peter Greenbaum, zoals zijn volledige naam luidt, wordt
geboren in het grauwe Londense East End. Zijn eerste kennismaking met de muziek komt tot stand
via de bekende rock & roll-artiesten en pas bij het horen van de Amerikaanse gitarist
B.B. King raakt hij geïnteresseerd in de blues. Daarna zal hij zich ontwikkelen tot één van de meest
subtiele gitaristen, die met zijn simpele, melodische spel bijzonder invloedrijk is. De eerste groep
waarin Green speelt is Peter B's, maar hij valt pas op in John Mayall's Bluesbreakers, waarmee hij
de witte bluesklassieker 'A Hard Road' maakt. Na deze elpee richt hij Fleetwood Mac op, waarin
Green de belangrijkste gitarist, zanger en componist is. Met zijn lyrische gitaarspel en praatvocalen
als basis maakt hij met Fleetwood Mac klassiekers als 'Need Your Love So Bad', 'Black Magic
Woman', 'Albatross', 'Man Of The World', 'Rattlesnake Shake', 'Oh Well' en 'The Green
Manalishi'. Green heeft altijd een religieuze tic gehad en in '70 stapt hij uit Fleetwood Mac en
deelt mee dat hij al zijn royalties aan charitatieve instellingen zal schenken. In '71 vervangt hij voor
korte tijd Jeremy Spencer, die Fm ook om religieuze redenen heeft verlaten, maar daarna laat
Green het ondanks aanhoudende geruchten over een come-back jarenlang afweten. Eind jaren
zestig maakt hij de singles 'Beasts Of Burdon/Uganda Woman' en 'Heavy Heart/No Way Out' en
in '70 komt The End Of The Game uit: een inferieure elpee met slecht geproduceerde jams rond
een minimaal gegeven. Na '71 is Green's leven eigenlijk een tragedie: hij lijdt aan vreselijke
depressies en raakt helemaal geobsedeerd door vage religieuze groeperingen. Spelen doet hij
amper meer; om de kost te verdienen werkt hij enige tijd als grafdelver en verpleger. Tevens
brengt hij enkele maanden door in communes in West-Duitsland en Israël. Geestelijk is Green een
wrak en hij moet diverse malen een psychiatrische therapie ondergaan. In '78 komen er ineens
positieve berichten: hij trouwt met de Amerikaanse violiste Jane Samuel en maakt met haar de
single 'Apostle/Tribal Dance', die volkomen flopt. In '79 komt dan In The Skies uit, een matige
plaat, waarop een groot gedeelte van de gitaarpartijen wordt gespeeld door Snowy White, omdat
Green zelf niet in staat is het op de band te zetten. Vlak na het uitkomen van In The Skies laat zijn
echtgenote met kind zich echter van hem scheiden, wat weer nieuwe depressies tot gevolg heeft.
Voor Little Dreamer en Whatcha Gonna Do? geldt hetzelfde als voor In The Skies, de vocalen van
de opgebrande artiest zijn nog wel aardig maar zijn gitaarspel en composities kunnen niet in de
schaduw staan van zijn vroegere werk. Hij is ook nog enige seconden (vrijwel weggemixt) te horen
op 'Tusk' van Fleetwood Mac en 'The Visitor' van Mick Fleetwood. Velen geven geen cent meer
voor Green's muzikale carrière.

Bron: OOR Popencyclopedie