Alberto Mesirca - Bussotti: Complete Music For Guitar (CD)

Sylvano Bussotti (1931-2021) behoort tot de meest originele en ondergewaardeerde componisten uit de tweede helft van de vorige eeuw. Hij werd beroemd - berucht - in de jaren zestig met 'grafische' partituren die veel realisatie van de uitvoerder vergden. Zijn vroege werk is echter beladen met een ritmische regelmaat, een heldere fraseopbouw en een lyriek die doet denken aan Luigi Dallapiccola.

Pierre Boulez zag Bussotti als een anachronisme toen zij elkaar ontmoetten en (in de herinnering van de componist) 'verwierp volledig alles wat ik tot dan toe had geschreven, composities die volgens hem grotendeels waren beïnvloed door die lyrische mediterrane dodecafonische stijl die hij bijzonder verafschuwde Achteraf gezien neemt Bussotti's muziek een plaats in naast die van zijn oudere Italiaanse tijdgenoot Bruno Maderna als een schuin en uitgesproken Italiaanse, discursieve en kleurrijke kijk op het bonte en soms vervreemde landschap van het naoorlogse serialisme.

Behalve The Rara Requiem, opgenomen door Sinopoli voor DG, hebben de meeste van Bussotti's grootschalige projecten zoals een 'Passie volgens Sade' tot nu toe geen plaats gevonden in de platencatalogi, waar hij meestal vertegenwoordigd wordt door verschillende stukken met of voor de fluit. Bussotti schreef echter gedurende zijn hele carrière ook prominent voor de gitaar. Dit nieuwe album van Alberto Mesirca is het meest complete overzicht tot nu toe, te beginnen met Ermafrodito (1999), een 'mythologische fantasie' voor gitaar die een magisch ballet oproept met een lichaam dat geleidelijk op de achtergrond opduikt en de scène overneemt.

Bussotti's andere substantiële werk voor gitaar is Ultima rara (Pop Song), dat vanaf het begin het beloofde concept van 'laatste dingen' ondermijnt met een plagerig tekstueel commentaar (hier gesproken door Luca Scarlini) en een speels gebruik van het soort refrein dat popsongs het organische leven van hun materiaal doet overstijgen. Tot de kortere stukken behoren het luchtige en melodieuze Popolaresca en een reflectieve kijk op het neoclassicisme, Nuvola Barocca. Het album sluit af met een kort eerbetoon van Toru Takemitsu aan Bussotti op zijn 60e verjaardag.