Als ik terugkijk

OVER DE INHOUD:

Wat een verrassend debuut!

In de proloog wordt een verhaal geschetst van een vrouw die door zelfdoding is overleden. Becky ziet dit op TV en loopt weg. Waarom?

In deze roman kijkt Becky van Loef terug op haar leven. Hoe was haar jeugd en welk leven leidt ze als jonge vrouw?

Becky groeit als oudste dochter op in het gezin van vader Koenraad, moeder Johanneke en jongere zus Marisa.

Koenraad houdt zich voornamelijk bezig met mediteren en kijkt nauwelijks om naar zijn twee dochters.

Johanneke leeft helemaal op als ze de laatste roddels hoort van vrienden of buren.

Marisa, aan het begin van dit verhaal 11 jaar, schept er genoegen in om haar twee jaar oudere zus Becky te pesten en dwars te zitten, waarbij ze geen enkele manier onbenut laat. En dit gaat heel ver. Ze lapt alle regels aan haar laars, zowel thuis als op school.

Becky voelt zich eenzaam, niet gehoord of gezien. Gelukkig zijn daar Zuul en Door, tweelingbroers die samenwonen, en vaker op Marisa en Becky oppassen. Als Becky het ouderlijk huis verlaat wordt ze de buurvrouw van Zuul en Door.

Marisa schrijft Becky geregeld een brief die steevast eindigt met de vraag wanneer Becky haar weer komt opzoeken én de woorden “ Doei, Marisa” Waarom doet ze dit?
Becky wordt depressief en zoekt hulp bij een psychologe.

Becky is hunkerend op zoek naar zichzelf, liefde, contact, emotionele en seksuele-verbintenis en doet dit op een manier die niet bij haar past, maar ze kan niet anders, daarvoor is er teveel gebeurd.

Als Koenraad overlijdt voelt Becky weinig tot niks. Ze beseft dat ze haar vader niet echt kent. Wat was haar vader voor een man? Hoe stond hij in het leven? Wat hield hem bezig? Hoe was zijn huwelijk met Johanneke?

De erfenis van haar vader bestaat uit een vliegticket naar Torremolinos inclusief hotelreservering, drie consumptiebonnen die geldig zijn op een religieus festival en een boek met de titel ‘Sterven om te leven’ plus de notitie ‘Volg de Weg van Licht, dan vind je mij”.

Na lang twijfelen besluit Becky naar Torremolinos af te reizen, in de hoop daar antwoorden te vinden.

Met welk beeld van haar vader komt Becky terug? Heeft ze inzicht gekregen in het huwelijk van haar ouders en hoe kijkt ze naar Marisa? Heeft ze eindelijk de verbintenis gevonden waar ze naar op zoek was? En waarover heeft ze een schuldgevoel? De antwoorden staan allemaal in deze roman.

“Pijn is relatief aan de situatie en het perspectief”.

MIJN MENING:

De auteur heeft een vlotte en begrijpende schrijfstijl. Hij verwoordt de gedachte- en beleefwereld van Becky als kind én als volwassene goed. Situaties en omgeving worden beeldend beschreven, waardoor in- en meeleven vanzelf gaan. De auteur laat zien welke schrijnende invloed jeugdervaringen kunnen hebben op het volwassen leven. Hoe vaak je als kind gekwetst kunt worden en hoe dit kind wanhopig probeert overeind te blijven en haar eigen gedachten en visie ontwikkelt.

De plot is deels verrassend. Taalkundig is dit verhaal hier en daar voor verbetering vatbaar, echter dit beïnvloedt het leesplezier niet. Wie de vrouw is die door zelfdoding om het leven kwam wordt tijdens het lezen voor de goede lezer duidelijk.

Het is een realistisch, maar ook triest verhaal, dat blijft boeien tot de laatste bladzijde.

“Het was niet de liefde die mij pijn deed, maar de afwezigheid van liefde”.

Knap debuut!

3 ½ ***