Als je verdwaalt

Geschreven bij Als je verdwaalt

Dit is een heerlijke roman om in te verpozen. Op de eerste bladzijde staat deze zin: “Die buren ken ik alleen vanuit de verte, want ik ben sinds de verhuizing iemand die door omstandigheden voorlopig nog niet uitgepakt wil worden…” En de roman heeft vervolgens meerdere lagen op uit te pakken!

Jip, een jonge vrouw vertelt in ‘Als je verdwaalt’ haar verhaal. Ze is in rouw omdat haar geliefde vader is overleden. Met haar moeder heeft ze een minder hechte band, maar als zij verhuist naar de andere kant van het land, gaat Jip met haar mee. Ze moet haar plek veroveren op school als tekenlerares en ze neemt een eigenwijze teckel, waar ze haar handen vol aan heeft. De buren hebben een landgoed, een plek vol verhalen en ook wel intriges. De flirterige dialogen met de buurjongen, worden afgewisseld met zinnen die de diepte van het bestaan raken. Als motto koos Marianne Witvliet niet voor niets een citaat van Charles Dickens. “Het is een wonderlijk iets, dat elk menselijk wezen geschapen is om voor een ander een raadsel, een onoplosbaar diep geheim te zijn.” De mens met zijn relaties is dan ook het belangrijkste thema in deze roman. Juist omdat het tastbare verdriet van een dierbare is beschreven, raakt dit boek mij tijdens het lezen. Mooie zinnen met detail voor vogels en andere elementen van natuur, geven rust en bezinning.

Geschreven bij Als je verdwaalt

Heerlijk boek, in één keer uitgelezen. De personages zijn zo mooi, je houdt meteen van Jip en Juda - en Brush en Fofie en en en - gewoon lezen dit!

Mooie mensen komen tot leven in dit boek, wat ze meemaken zo herkenbaar en zo echt. Heel knap geschreven!

Niet langdradig, vol humor en elementen uit de natuur. Je wordt zo betrokken bij de personages, dat wanneer je het boek uit hebt, je ze mist ;).

Geweldig zinsopbouw. Prachtig verhaallijn en veel zinnen met humor beschreven.
Je blijft echt in het verhaal en het is gewoon moeilijk het boek even weg te leggen.
Een echte aanrader! Ook de natuur met vogels, bomen, alles past geheel in het verhaal.

Wel mooi geschreven, maar geen enkele verrassende wending; het verhaal verliep exact zoals ik had verwacht.
Wat me echt pijn deed was het totaal afkraken van de kostelijke Hollandse pot.
Zojuist nog gegeten: andijvie met een maizenasausje, werkelijk heerlijk en supergezond.
Ronduit misselijk dat denigrerende spreken over Annetjes kookkunst en deze eenvoudige vrouw neerzetten alsof ze totaal geen verstand van eten koken heeft....
Nou, ik vraag me ten zeerste af of Witvliet dat zelf wel heeft.