American psycho

American Psycho - Bret Easton
Dit meeslepend verhaal dat reeds verfilmd is geeft een kijk in de fascinerende wereld van Patrick Bateman, een echte Wallstreet-jongen. Hij verteld in de eerste persoon over zijn obsessie met dure kledij en restaurants alsook zijn afschuw voor arme mensen en jaloezie voor diegenen die hem evenaren of overtreffen. Om zijn haat, afschuw en jaloezie te uiten veranderd hij in de afwezigheid van anderen in een moordenaar om zo zijn gevoelens te uiten. Voor de lezer is het een hele klus om te voorspellen wat Patrick zijn volgende "move" is.
Het verhaal begint rustig met Patrick die zichzelf voorstelt en kort zijn leven beschrijft, de manier waarop hij dit doet is zeer narcistisch en die persoonlijkheid merken we ook doorheen de rest van het verhaal. Zo heeft Patrick 3 volledige pagina's nodig om zijn appartement te beschrijven omdat het zo fantastisch is. De personages blijven je ondanks hun oppervlakkigheid allemaal evenveel bij en dit komt door de manier waarop Patrick ze beschrijft, kort maar krachtig. Doorheen het verhaal gaan de gebeurtenissen van erg naar gruwelijk en de manier waarop ze beschreven worden laten niet aan de verbeelding over. Ik las een review van iemand die ontevreden was omdat het boek te "smerig" zou zijn maar daar ga ik niet mee akkoord, je moet je openstellen en in het achterhoofd houden dat het gaat om American PSYCHO. Jaloezie is bij patrick Bateman een groot struikelblok zoals we kunnen afleiden uit dit citaat (p. 228) : "Er is een kort moment van paniek wanneer ik me realiseer dat Paul's appartement een uitzicht heeft op het park en duidelijk duurder is dan het mijne." Patrick heeft geen emoties en heeft het vaak moeilijk om met mensen op emotioneel vlak om te gaan en daarom ontvlucht hij die situaties ook telkens met een absurd excuus dat we meermaals terugvinden in het boek (p.336,..) : "Ik moet nog wat videotapes terugbrengen." Wat me wel onduidelijk blijft is het einde. Patrick bekent alles maar niemand schijnt hem te geloven en het lijkt wel alsof alle moorden pure fantasie waren. Zo bekent Patrick het volgende (p. 476 ) : "Ik heb Paul Allen vermoord en ik vond het leuk." Patrick zijn besef van de realiteit is niet wat het moet zijn en we kunnen op sommige momenten in het boek afleiden dat hij dat zelf ook wel beseft zo zegt hij bijvoorbeeld (p. 23) : "Ik ben hier simpelweg niet." Zoals ik al zei is Patrick heel narcistisch en hij stoort zich dan ook heel erg aan mensen die ongevraagd zijn spullen aanraken zo ligt hij bijvoorbeeld in bed met een vrouw en zegt hij wanneer zij haar verlegt (p. 286) : "Raak mijn Rolex niet aan."
Ik kan niet iedereen aanraden om dit boek te lezen omdat het een zeer specifiek genre is, je moet ook wat kennis hebben over de Amerikaanse cultuur om sommige dingen beter te begrijpen maar ik ben er zeker van dat dit boek een zeer ruim publiek waar ik deel van uitmaak kan fascineren en inspireren, vandaar ook mijn 5-sterren beoordeling. Ik ga akkoord met wat ik in een andere review las over het feit dat dit boek al die jaren nadat het geschreven is nog steeds relevant is op onze huidige maatschappij. Materialisme is nog steeds een bestaand fenomeen.
Pieter

Prima klassieker

American Psycho is een boek geschreven door Bret Easton Ellis die uitkwam in 1991 door de uitgeverij Vintage Books. Dit griezelroman verdiept zich doorheen vierhonderden pagina’s in het leven van Patrick Bateman, een typische yuppie. Patricks leven lijkt een groot succes. Hij leeft in de duurste appartementen te New York, draagt alleen de duurste luxe kledingmerken en eet in de mooiste restaurants. Maar eens de avond nadert, kent Patricks leven een andere draai: hij moord namelijk onschuldigen uit en dat alleen uit verveling.
Ik vind dit boek voornamelijk geen groot succes, omdat de lezer zich in geen mate kan identificeren met de hoofdpersonage van het boek. Wat het boek dan terug interessant maakt, is dat het wordt geschreven in de ik-vorm, waardoor je een persoonlijke kijk krijgt in zijn denken. Hierdoor begrijp je beter waardoor hij moord en vanwaar zijn kapitalistisch gedrag vandaan komt wat ook het centraal thema is van dit boek.

Alhoewel het boek veel pagina’s bevat, leest het gemakkelijk door het taalgebruik dat de auteur handhaaft bij de acties en dialogen doorheen het verhaal.
Daardoor geef ik het boek 3,5/5. Ook raad ik dit boek aan liefhebbers van gruwelverhalen en fans van de Amerikaanse auteur Bret Easton Ellis zelf.    

Geof (6A)

Geschreven bij American psycho

Een geweldig boek waar ze nog een geweldigere film van hebben gemaakt :p
Hij is rijk, knap en heeft een super baan, hij heeft alles maar hij heeft nog meer... Hij is namelijk helemaal gestoord :p
Hij vermoord mensen op gruwelijke wijzes.
Gaat iedereen teweten komen dat hij een moordenaar is of gaat hij gewoon verder zijn doodnormaal leven lijden?