Among The Ruins

Daags voor zijn 38ste geboortedag komt de geboren Ossenaar Niels Duffhuës met zijn zesde solo-album. Het debuut op - het eveneens van origine Osse – Spacejam Records is wederom een verzameling donkere liederen van een verhalenverteller pur sang.

Duffhuës kent de kunst een bruine kroeg voor te schilderen waar de stamgasten hun levensverhalen over je uitstorten als je naast hen aan de bar aanschuift. Dat doet hij al vijf albums en op Among The Ruins is dat niet anders.

Wat wel anders is, is de het geluid. Op de voorganger Man On Fire had Duffhuës al gekozen voor een andere aanpak door strijkers toe te voegen aan het geluid.

Hier worden de sobere arrangementen aangevuld met harmonium, andere exotische geluiden en – en juist dat is opvallend – drums. Hierdoor schuift hij op deze plaat meer richting de donkere hoek in de americana, waarmee het geluid ergens tussen Nick Cave, Tom Waits en Wovenhand komt te staan.

Bezwerend, met zijn diep brommende stem, vertelt Duffhuës zijn verhalen. Geen coupletjes en refreintjes, maar teksten die het macabere leven weerspiegelen.
Moord
Hoewel Duffhuës lichter klinkt dan ooit tevoren, blijft de thematiek die van ellende, moord, doodslag en andere lugubere zaken. Zo wordt in My Woman The Bear tot in de fijne puntjes uitgelegd hoe de moord op zijn vrouw tot stand komt. Een nummer dat qua macabere sfeer op Nick Cave’s Murder Ballads niet had misstaan.

Among The Ruins is wellicht het meest toegankelijke werk van Duffhuës tot op heden, maar dit zonder op enige wijze toe te geven op zijn eigenheid. Dat alle instrumenten (buiten de drums, die zijn door Marcel van de Vondervoort ingespeeld) door hem zelf worden gespeeld.

Compromis
Hiermee gaat de Ossenaar nergens het compromis aan en middenwegen zijn op deze plaat dan ook niet te horen. Multi-instrumentalist, donkere geest, donkere stem en een gave de zelfkant om te zetten in verhaal en muziek schetsen Duffhuës en zijn geluid.

Among The Ruins mag dan verwijzen naar vergane gebouwen uit het verre verleden, maar dit zesde werk zou weleens iets heel moois naar de toekomst kunnen bouwen op het gelegde fundament van de vijf voorgangers. Een lange muzikale carrière die zich in deze bedwelmende plaat uit betaald.