And Another Thing ... Douglas Adams' Hitchhiker's Guide To The Galaxy: Part Six Of Three

Gast schrijvers zijn altijd een beetje de underdog wanneer het aankomt tot het schrijven van een boek in een al bestaande reeks.
Deze schrijvers worden verwacht zich aan de standaarden te houden die door de originele schrijver zijn verzonnen, en vaak worden ze door de fans genegeerd.

Men kan altijd hopen op verbetering, echter, en de HitchHiker's serie heeft zeker genoeg elementen die gast schrijvers in staat stelt om hun eigen ideeen te verwerken in het originele concept.

Eoin Colfer, echter, kan mij niet boeien. Ik heb meerdere malen sinds ik het boek in handen kreeg geprobeerd om het verhaal te lezen, meerdere malen geworsteld met de schrijfwijze van deze, voor mij onbekende, schrijver, maar elke keer weer kom ik een blokkade tegen in het verhaal die mij ertoe aanzet om het boek weg te leggen en iets anders te gaan doen.

En dit is jammer. Heel jammer.

Ik heb alle vijf de boeken van de originele trilogie in een stuk door gelezen, maar "And Another Thing" blijft te vaak steken om hier nog plezier aan te beleven.

Panic! Want dit boek laat duidelijk zien hoe de trilogie bij boek vijf definitief stopt.

Geschreven bij And Another Thing ... (Air/Exp)

Het zesde deel in de Hitchickers Guide Trilogie. Uiteraard niet door Douglass zelf geschreven.

Het boek gaat ongeveer verder waar het vijfde deel stopte, wat redelijk lastig is omdat aan het einde van het vijfde boek alle personages dood zijn. Maar uiteraard komt Zaphod net op tijd langs om de held uit te hangen en zorgt er op deze manier voor dat het verhaal nog even verder kan gaan.
We volgend e gebruikelijke groep als zij de Aarde verlaten en Zaphod een deal sluit waar hij de hulp van Thor voor nodig heeft. De groep komt op een nieuwe planeet terecht waar een kleine groep Aardlingen een kolonie gestart is, maar zoals met ongeveer elke planeet waar Arthur Dent op landt duurt het niet lang voordat de Vogons deze planeet willen opblazen.

Leuk verhaal, beter dan de laatste twee uit de serie, maar hij kan bij lange na niet tippen aan de eerdere boeken. De schrijfstijl van Colfer is aardig, redelijk makkelijk maar dat komt omdat dit zijn eerste boek voor volwassenen is, hiervoor heeft hij alleen voor kinderen geschreven. Hij blijft redelijk trouw aan de personages en het verhaal past verder prima in de originele gedachte van The Hitchhikers Guide, maar het mist een hoop humor en spanning.
Als je de rest van de serie gelezen hebt kun je deze natuurlijk niet laten liggen, maar verwacht niet dat hij zo goed is als het origineel.

Ik wil hier toch wel even een positieve reactie geven op het boek, want 2 sterren is belachelijk weinig.

Waar de reviewer voor mij het boek lastig te lezen vond en het boek meerdere keren heeft weggelegd, heb ik hier totaal geen last van gehad. Het boek las lekker vlot weg en had een prettige schrijfstijl. Ik heb me er geen moment aan geërgerd en nooit de neiging gehad om het boek linea recta in een hoek te gooien en niet meer op te pakken. Verschil met de vorige reviewer is misschien dat ik al gewend ben aan Colfer's stijl door het lezen van de Artemis Fowl-serie.

Daarnaast vind ik het in dit geval juist prettig dat een andere schrijver het verhaal heeft opgepakt. Begrijp me niet verkeerd, ik ben een groot fan van Adams, maar zijn laatste 2 delen vielen me toch erg tegen en er gebeurde nou niet bepaald erg veel boeiends in. Eoin Colfer gaat met een frisse wind door de serie heen en weet, voor mij in ieder geval, de absurde humor van Adams door te zetten (een prestatie op zich) en daarnaast ook nog een beetje zijn eigen stijl te behouden. Ik was voor ik in dit boek begon erg bang dat het in het niet zou vallen bij Adams' komische absurditeit, maar dit is achteraf gezien ongegrond geweest.

Een laatste prettige toevoeging vond ik de Guide Notes die cursief tussen de tekst stonden waar uitleg vereist was. Ik had voor het eerst in de serie (!) het idee dat The Hitchhiker's Guide ook daadwerkelijk (in ieder geval deels) een Hitchhiker's Guide was.

Als fan van Douglas Adams kan ik alleen maar zeggen dat Eoin Colfer het onmogelijke doet: tien pagina’s ver en je vergeet dat dit zesde deel niet meer van de hand is van de originele schrijver.

Colfer behoudt de karakters van de personages perfect, brengt nieuwe intrigerende en complexe personages naar voor terwijl de twee belangrijkste aspecten van de HHGTTG-serie behouden worden: de immense wijdsheid van het universum en de haast deprimerende nietigheid van haar bewoners.

Ik hoop vurig op een zevende deel aan de hand van Eoin Colfer.

Douglas Adams weet in zijn boeken een precaire balans te vinden tussen absurditeit en realiteit. In eerdere delen van THGTTG weet hij vliegen te omschrijven als ‘vallen en daarbij de grond te missen’. Ik denk dat ik niet de enige ben die zich hier heel goed een voorstelling bij kan maken. Ook bistromath (wiskundige wetten gelden overal in het heelal, behalve in een bistro) bevindt zich op de grens van absurditeit en realisme. Rationeel weten we allemaal dat wiskunde ook in een bistro geldt, maar tegelijkertijd kunnen we ons een restaurantrekening voorstellen of zelfs herinneren die tart met de logica van wat we met rekenen hebben geleerd. Tegelijkertijd weet Douglas Adams in zijn taalgebruik net vaak genoeg een zelfbedacht woord te gebruiken om de verbeelding te stimuleren.
Eoin Colfer weet deze balans niet te vinden. Gevoelsmatig bevat elke zin meer bedachte woorden dan woorden die daadwerkelijk in het Engels voorkomen, of zelfs maar eerder in het boek gebruikt worden. Gefantaseerde bewegingen van gefantaseerde lichaamsdelen van gefantaseerde wezens op gefantaseerde planeten rond gefantaseerde zonnen: veel fantasie, maar weinig creativiteit. Tegelijkertijd probeert Eoin door ellenlange citaten uit de Guide een uitleg te geven, maar ook deze lemma’s weten de verbeelding niet te stimuleren; eerder volledig uit te schakelen. Ik ben meerdere keren aan dit boek begonnen om het na een paar uur weer opzij te leggen; na het uitlezen van Adams boeken had ik goede hoop op een vergelijkbare ervaring, maar dit boek is er niet één. Ik ben blij dat andere lezers meer plezier aan dit verhaal beleven, ik zal op zoek naar een ander boek moeten.

Je leest hem aan een stuk uit.