Andrea Noferini - Piatti: Music For Cello And Piano, 2 Songs (CD)

Muziek voor verrukking, demonstratie en vertoon door een vroeg-romantische pionier van de cello.

Carlo Alfredo Piatti, geboren in Bergamo in 1822, was voor de cello wat Nicolò Paganini was voor de viool: een musicus die de mogelijkheden van zijn instrument in de uitvoering uitbreidde en die talloze componisten inspireerde om hetzelfde te doen in het schrijven voor het instrument. Zijn opmerkelijke talent was onmiddellijk duidelijk, in die mate zelfs dat hij reeds in 1843 door heel Europa reisde op concertreizen, begeleid door zijn vader. Franz Liszt beschreef hem als 'een Paganini van de cello' en schonk hem een Amati-instrument als blijk van zijn bewondering.

Piatti's concertreizen bereikten hun hoogtepunt met een bezoek aan Londen, waar hij zich in 1846 vestigde. In het midden van de 18e eeuw bruiste het muziekleven in de Britse hoofdstad van energie en mogelijkheden. Toen Verdi vernam dat Piatti de cello's zou leiden in de eerste uitvoeringen van zijn nieuwe opera, I Masnadieri, schreef hij een Prelude bestaande uit een cellosolo met orkestbegeleiding, die hij opdroeg aan de grote cellist.

In zijn eigen composities verzoent Piatti virtuoze figuraties met een zeer lyrische benadering van de melodie, die hier te horen is in twee van de liederen die hij schreef voor een Engels publiek: O Swallow, Swallow (op een tekst van Alfred, Lord Tennyson) en La Sera ('Ik hou van het uur van de stervende dag'), een avondlijke, sentimentele ballade met een cellosolo die duidelijk is gemodelleerd naar de opening van Rossini's William Tell Ouverture en die handig is berekend om de harten van zijn gegoede beschermheren te beroeren, die zulke liederen ook zelf zouden willen uitvoeren.

Het grootste deel van Piatti's muziek was echter bedoeld om zijn eigen vaardigheid als cellist zo goed mogelijk tot zijn recht te laten komen. Dit deed hij triomfantelijk met het verbluffend virtuoze Capriccio Op.22 op een thema uit Pacini's Niobe. De bekendere Capricci Op.25 zijn hier niet opgenomen; in plaats daarvan heeft Andrea Noferini van de gelegenheid gebruik gemaakt om enkele van Piatti's minder bekende, op zichzelf staande stukken op te nemen, zoals het aantrekkelijke Op.1 L'abbandono, en Notturno Op.20. Andrea Noferini's eerdere opnamen omvatten een goed ontvangen set van cello duetten van Offenbach, uitgebracht op Brilliant Classics (BC94475).