April novelle

Bij het zien van de schitterende cover en de titel van April van Fons Mariën krijg je een vermoeden dat het boek over de heerlijke lentemaand gaat, de maand waarin alles tot bloei komt en waarin veel mensen weer zin krijgen in de leuke dingen van het leven. De titel wordt al heel snel duidelijk en blijkt toch een andere betekenis te hebben, maar evengoed past de titel bij het boek.
April van Fons Mariën geeft van april tot en met december 1997 maandelijks weer wat de hoofdpersoon die maand heeft meegemaakt en hoe hij die maanden ziet, wat hij erbij voelt. Het boek eindigt met een epiloog in de huidige tijd. Het boek is op een vlotte, haast poëtische manier geschreven, maar soms ook op een filosofische manier zoals bijvoorbeeld de discussie over onverschilligheid. Het is een boek waarbij je goed de aandacht bij moet houden, want als je even niet op let, dan kan je de draad kwijt zijn. Daarnaast moet je het boek in het tijdsbeeld plaatsen, dat wat in 1997 nog heel normaal was, dat dat heden ten dage niet acceptabel meer is zoals bijvoorbeeld roken in huis. Door bepaalde nieuwsberichten, zoals bijvoorbeeld de dood van prinses Diana, zullen diegenen die dat bewust hebben meegemaakt, even teruggeworpen worden in de tijd.
Meteen vanaf de eerste bladzijde word je meegezogen in het verhaal van de hoofdpersoon, je leert hem en zijn gewoontes langzaam aan kennen, je zit meteen in het verhaal. Het verhaal begint gelijk herkenbaar voor heel veel mensen, met het uitkiezen van een cadeau voor een jarige persoon. Hoe lastig dat dat kan zijn, zeker als je de persoon niet goed kent. Bij een bezoek aan een winkel wordt de hoofdpersoon verliefd op een medewerkster en bedenkt hij van alles om maar contact te maken met haar. In een flashback gaat hij terug naar Spanje waar hij verliefd wordt op een Spaanse schone, maar of dat goed afloopt is nog maar de vraag. Terug in Gent krijgt hij bericht dat hij zijn eerste bundel mag uitgeven bij een uitgeverij, waarna hij in contact komt met een interviewster die hem niet alleen beroepsmatig, maar ook om persoonlijke redenen meer van hem wil weten. Langzaam aan ontrafelt ze op een haast slinkse wijze zijn geheimen en wil ze de waarheid weten over parfumflesjes die ze heeft gevonden in zijn huis en hoe het zit met de gedichten die hij voor zijn bundel heeft geschreven. Klopt het wat ene Fons Mariën erover zegt? Zo zijn er meer vragen waarop ze een antwoord wil hebben. Heeft hij al die tijd gelogen of toch de waarheid vertelt, maar ook een paar dingen geheim gehouden?
De auteur heeft zichzelf op een mooie manier in het verhaal verwerkt waarbij hij met feiten komt over Fedrico Garcia Lorca. Feit en fictie zijn hiermee mooi met elkaar verweven.
Kortom; April van Fons Mariën is een indrukwekkend verhaal die op een haast poëtische manier is geschreven waardoor het verhaal vlot weg leest. Het is een verhaal waar je meteen in zit en pas los laat als het boek uit is.