Arc de Triomphe Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. roman

Geschreven bij Arc de Triomphe

Bij het zien van de cover heb je niet meteen een idee waar het boek over kan gaan, hooguit dat het verhaal zich in het verleden afspeelt.

Op een indringende, soms poëtische en soms beklemmende manier vertelt de auteur over de Parijse jaren van Ravic. Door middel van flashbacks in de tijd kom je te weten wat er in het verleden van Ravic is gebeurd, waarom hij naar Parijs vluchtte en uiteindelijk hoe hij echt heet. Je leeft mee met Ravic, je voelt zijn angst, zijn onzekerheid, maar ook zijn standvastigheid. Je ziet hem groeien in het verhaal en als je het boek uit hebt, heb je het gevoel dat je afscheid hebt genomen van een vriend.

Als je eenmaal aan Arc de Triomphe begint, gaat het in je zitten. Je kan het boek niet meer los laten, je wilt alleen nog maar verder lezen. Je wilt weten hoe het verder gaat, hoe de relatie met de zangeres gaat aflopen, wat hij gaat doen met zijn Gestapo-verhoorder en of hij uiteindelijk voorgoed in Parijs blijft en zijn werk als vrouwenarts zal voortzetten. Het is een verhaal waar alle emoties aan bod komen; ergernis, humor, angst, verdriet. Steeds als je denkt dat het verhaal een bepaalde kant op gaat, blijkt het weer anders te lopen. Het boek eindigt met een heel verrassend plot.

Arc de Triomphe heeft diverse onderwerpen zoals het omgaan met verleden, het omgaan met de dood na een operatie, kwakzalvers, hoe het is om in ballingschap te leven, de onzekerheid die een liefde met zich kan dragen en de onmacht, het gevoel dat je niet alles in de hand hebt.

Je krijgt een goed beeld van hoe Parijs in de jaren '40 van de vorige eeuw eruit zag, hoe men toen leefde, wat men deed.

Arc de Triomphe eindigt met een mooi nawoord van Edgar Hilsenrath. Hij vertelt wat meer over Erich Maria Remarque en over hemzelf.

Kortom; Arc de Triomph van Erich Maria Remarque is een echte klassieker die je gelezen moet hebben. Het vertelt het verhaal van Ravic die in ballingschap leeft in Parijs en het Parijs van net voor de Tweede Wereldoorlog, voordat het echt begon.

Geschreven bij Arc de Triomphe

Dit oorspronkelijk in 1945 uitgegeven boek handelt over de periode in de aanloop van de Tweede Wereldoorlog. Ravic - niet zijn echte naam - een Duitse vrouwenarts van in de veertig, is Duitsland ontvlucht, nadat hij in een concentratiekamp heeft gezeten en in 1933 daar op gruwelijke wijze door de Gestapo is 'verhoord' cq gemarteld. Hierbij werd zijn vrouw Sybil ingezet als pion en gemarteld om hem een bekentenis te ontlokken. Sybil echter pleegt een paar dagen later zelfmoord. Ravic weet te vluchten en zoekt zijn toevlucht in Parijs, alwaar hij in illegaliteit verblijft in een duister en groezelig hotel.
Saillant detail is dat de hoteluitbaatster een souterrain met portretten heeft van de heersers van die tijd en afhankelijk van wie de gast op dat moment is, een bepaald schilderij op diens kamer hangt.
Om een zakcentje te verdienen verricht hij voor een schamel bedrag operaties uit naam van professor Durant, een corrupt arts die niet meer beschikt over voldoende fijne motoriek om een scalpel te hanteren, maar wel het honorarium opstrijkt.
De rest van de tijd heeft hij aanspraak aan een hoerenmadam, controleert hij periodiek de meisjes, speelt hij een spelletje schaak met zijn Russische vriend en alter ego Boris Morosow, drinkt aanzienlijke hoeveelheden calvados en dwaalt 's nachts regelmatig doelloos over straat, omdat hij de slaap niet kan vatten.
Wanneer hij haar aanspreekt blijkt ze Joan Madou te heten en het plan te hebben opgevat om ten einde raad de Seine in te springen. Hij weet haar er echter van te weerhouden en biedt haar aan om met hem mee te gaan en samen een paar borrels te drinken.
Joan vertelt actrice en zangeres te zijn en gevlucht uit het Italië van Mussolini. Ondanks dat hij denkt dat zijn vermogen om lief te hebben is gestorven met de dood van zijn vrouw en hij Joan in eerste instantie zo snel mogelijk kwijt wil, belanden in een stormachtige affaire, die gevoed wordt door veel calvados en cognac. Doordat deze twee protagonisten het overgrote deel van de roman een rol spelen heeft de auteur ruim de tijd kunnen nemen om hun karakters uit te tekenen en uit te werken, hun persoonlijke drijfveren voor deze relatie en de plot langzaam te ontrollen. Het complexe van deze relatie in het interbellum wordt verrassend eenvoudig neergezet, maar desalniettemin zeer waarheidsgetrouw.
Beiden zijn door het noodlot banneling geworden en voelen zich ontheemd, bang om een ander te vertrouwen, maar uiteindelijk vinden ze toch hun veiligheid onder elkaars vleugels.
Hun wegen scheiden zich op het moment dat Ravic wordt opgepakt, nadat hij zich in een benarde situatie begeeft doordat hij op straat eerste hulp verleent en hij een volhardende agent geen papieren kan laten zien. Hij wordt de grens met Zwitserland overgezet, maar weet na een paar maanden weer terug te komen.
Zijn martelaar van de Gestapo, Haake, blijft Ravic in gedachten achtervolgen en wanneer hij hem plots ziet opduiken in Parijs, merkt Ravic dat hij niet wordt herkent. Hierop bereidt Ravic een plan voor, dat uiteindelijk lijdt tot een spannende, onvermijdelijke, maar onthutsende apotheose.
Paradoxen spelen een grote rol in de thema's die in dit boek zijn verwerkt, zoals liefde en wraak, aantrekken en afstoten, vluchten of blijven, vriendschap en verraad.
Aandachtig lezen is het sleutelwoord voor dit boek om alle facetten langzaam in je op te nemen. Erich Maria Remarque is een meester in het beschrijven van gevoelens van een mens in een nijpende situatie. Zonder al te veel op het sentiment te werken, weet hij heel fijntjes de juiste snaar te raken en de triestheid van hun beider verhaal weer te geven. De demonen en de onderhuidse angst van de verbitterde Ravic voor weer een moment van vluchten, larderen de tekst. Het Parijs van de 30-er jaren wordt trefzeker neergezet en je loopt als het ware mee in de pas met Ravic en Joan. Doorspekt met prachtige zinnen van fijnzinnige proza is dit een magnifiek verhaal dat ik nog lang in mijn hoofd mee zal dragen.

Ik heb het boek nog niet uit, maar tot nu toe vind ik het nog aangrijpender dan 'van het westelijk front geen nieuws'. Heel mooi uitgewerkte personages en gevoelens.

Geschreven bij Arc de Triomphe

SCHITTERENDE KLASSIEKER