Babba

Mark is het hoofdpersonage in ‘Babba’. Wanneer Marks’ vrouw Pascâle, met de boot van haar overleden vader op weg gaat naar Schotland om haar vader een eerbetoon te brengen, raakt zij vermist. Mark is volkomen stuurloos en gaat wanhopig op zoek naar haar diepste gedachten en haar interne strijd en waar kan hij dan beter beginnen dan bij haar dagboeken? Die zoektocht wordt tevens een zoektocht naar zijn eigen levensmotieven. Strijdend met zijn eigen verwarde emoties, graaft hij dieper dan ooit in zijn herinneringen aan zijn tweede vaderland Schotland en alles wat daarmee samenhangt. Bovendien dringt de vraag zich aan hem op of hij Pascâle werkelijk kende en … of zij wel zijn ware liefde was.

“Je moest en zou terug naar de ziel van je overleden vader, in de geest van zijn boot, die ook een beetje jouw boot was, zeker nu! Die boot was alles van je vroegere leven: zelfs hoe jij ooit je vader als meisje van drie jaar liefkozend noemde stond als een teken des tijds in de boot gegraveerd. Babba!”

Met ‘Babba’ heeft Rook een bijzondere roman afgeleverd. Dat Rook een begenadigd schrijver is, dat wisten veel lezers al, maar met ‘Babba’ gaat hij werkelijk de diepte in en sleept zijn lezers in die verdieping mee. Hij laat zijn hoofdpersonage Mark twijfelen, zoeken, vragen, dwalen en dat doet hij op een zó meeslepende wijze als wij nog niet eerder beleefden van deze auteur.

Veel van de twijfels en (levens)vragen van het hoofdpersonage zijn ook geheel of deels te herkennen en dat zal een grote lezersschare aanspreken. Veel lezers vinden het nu eenmaal plezierig zich in min of meerdere mate te identificeren met een personage. Bovendien wil je, naarmate je verder leest, weten of Mark zijn eigen vragen zal weten te beantwoorden.

“Wanneer ik op haar bed wakker word, realiseer ik me nog beter wat er is gebeurd. Ik heb mijn eervolle missie bezoedeld en dat stemt me droef. Met een kater als door de alcohol beneveld kijk ik na enkele uren naar de witgrijze muur.”

Op enig moment verstevigt Rook bovendien zijn greep op de spanningsboog en heeft de auteur nog wat verrassingen voor zijn lezers in petto.
Kortom, ik durf te beweren dat ‘Babba’ het beste werk is tot nu toe van Jeroen D. Rook.

Over de auteur
Jeroen Rook (52 jaar) is een wervelwind aan woorden en emoties. Onverschrokken neemt hij je mee in levensvraagstukken, gedachten en ontluisterende ontknopingen. Zijn belangrijkste drijfveer is authenticiteit en dat voel je wanneer je zijn boeken leest.
Jeroen is van oorsprong cameraman, maar sinds drie jaar beseft Jeroen dat hij de tornado van de hang naar de immer schreeuwende behoefte aan schrijven echter nooit meer zal kunnen ontlopen. Zijn motto luidt: “Schrijven is een kwelling, niet schrijven een hel!”

Uitvoering
Futuro Uitgevers
ISBN: 9789492939739
Paperback, 150 pagina’s

Een bijzonder roman. Een detectiveverhaal bijna, of toch niet? Prachtig gestileerde zinnen. Wervelende, doorvoelde, maar vooral goed beschreven emoties. De auteur schuwt ook geen enkel taboe, zonder daarbij de grens van het expliciete te ver te overschrijden. Een roman die me nu al een dag bezig houdt sinds ik het uitlas. Het ideale boek voor een buddy read want na dit boek wil je bijbabbelen ;-) .

Ondanks dat de titel van het boek niet direct vat lijkt te hebben op de inhoud van het boek, moet men na enig worstelen met de tekst, toegeven, dat men het geheel wat de auteur bedoelt. begint te dagen. Er zit een lijn in het verhaal. De weergave van de feiten riekt naar een filosofische gedachte, maar gezien het onderwerp is hier niets mis mee. Het boek is zeer zeker aan te bevelen en daardoor de moeite waard om te lezen.

Een niet alledaagse roman, dat is de eerste indruk na het lezen. In het boek Babba leren we Mark kennen. Een man die rondloopt met een soort van trauma. Zijn vrouw wordt vermist nadat ze met de boot van haar overleden vader in een zware storm terecht komt. Daarna is er niks meer van haar vernomen, of nog maar iets van de boot terug gevonden. Mark zijn wereld is onder zijn voeten weggevaagd. Om zijn innerlijke rust terug te vinden gaat hij op zoek naar antwoorden en reist af naar Schotland en begint hij te lezen in de dagboeken van zijn vermiste vrouw…

Door de dagboekfragmenten krijgen we een idee hoe en wie zijn vrouw was. Maar dat niet alleen we leren ook Mark beter kennen. Je voelt zijn vertwijfeling, angst, maar ook zijn liefde voor zijn vrouw en daarnaast het schuldgevoel i.v.m. andere vrouwen. Het boek lijkt in eerste instantie een zoektocht naar zijn vermiste vrouw te worden, maar voor Mark is het uiteindelijk ook een zoektocht naar zichzelf geworden.

Het boek heeft dan ook onderliggende thema’s zoals rouwverwerking, angst, schuldgevoel, ware liefde en zo zijn er nog wel enkele thema’s te noemen. Deze thema’s zijn op een verfijnde manier verwerkt in het verhaal. De gebeurtenissen worden langzaam aan opgebouwd naar einde waarin de puzzelstukjes in elkaar vallen. De auteur heeft dan ook een heerlijke manier van schrijven. Dat maakt dat het boek zeer vlot gelezen is. Na het lezen ben je nog wel even bezig met het verhaal. Zoals eerder vermeld een niet alledaagse roman, maar zeker wel een roman die gelezen mag worden.