Bernard Law Montgomery Held Van El Alamein

Helder geschreven boek over Montgomery (1887-1976), de ‘meest overschatte gene-raal van de Tweede Wereldoorlog’ . R. W. Thompson (1904-1977) was oorlogscorrespondent van The Sheffield Telegraph. Hij beschrijft Montgomery als een sombere, onbuigzame, eigenwijze, onvriendelijke, arrogante, ongemanierde, onaangename, excentrieke militair die volkomen overtuigd is van eigen kunnen en onfeilbaarheid. Monty beschikte over een onbeschaamde manier van optreden, zocht nooit de schuld bij zichzelf en wilde alle eer zelf. Hij heeft als generaal veel geluk gehad, kansen gemist en een aantal blunders gemaakt. Hij be-schikte over leiderskwaliteiten en had een moeilijke jeugd met een jonge wilskrachtige moe-der. Hij was van 1927 tot 1937 gelukkig getrouwd.

Tijdens zijn militaire carrière klom hij op van brigadecommandant en divisiecommandant tot legerbevelhebber. Als luitenant-generaal streed hij in 1942 met het 8ste leger in Noord-Afrika. Na de slag bij El Alamein sloot Montgomry de Afrikaanse veldtocht af als viersterrengeneraal. Via Sicilië stak zijn leger over naar Italië. Zijn tactiek kenmerkte zich door te voorzichtig in een tergend langzaam tempo oprukken. Hij wilde een overmacht in alle wapenen en enorme voorraden munitie. Inleidend zware luchtbombardementen en artilleriebeschietingen gingen vooraf aan de opmars van de infanterie met inzet van tanks.

Eind december 1943 begon Montgomery als bevelhebber van de 21ste legergroep aan de voorbereiding van de invasie in Normandië. Als veldmaarschalk leidde hij de Brits-Canadese opmars door Frankrijk en België. Een blunder was niet tijdig te zorgen voor een vrije toegang tot de haven van Antwerpen. Zijn aandacht lag bij strategie, logistiek en commandostructuur. Opperbevelhebber Eisenhower dwong Montgomery pas in oktober prioriteit te geven aan de vrijmaking van de Scheldemonding.

Montgomery keek in september uitsluitend naar de Rijn. Met een doorstoot naar Arnhem met hulp van het geallieerde luchtlandingsleger wilde hij de weg openleggen naar het Ruhrgebied. Luchtlandingstroepen zouden een tapijt leggen van Eindhoven tot Arnhem. Doel van operatie Market Garden was de ‘vestiging van een noordflank langs het IJsselmeer en de IJssel’. Deze ‘vermetele operatie’ paste in geen enkel opzicht bij het karakter van Montgomery. Hij hield dan ook geen rekening met de factoren snelheid en ruimte. Thompson stelt terecht dat niet de Rijnbrug of het door de Britse luchtlandingsdivisie te vormen bruggenhoofd tusen de Westerbouwing en Westervoort een ‘brug te ver’ was. Operatie Market Garden zelf was voor Montgomery een ‘brug te ver’. Net als de strijd om de Scheldemonding was deze operatie een verloren kans. Pas een half jaar later zou Montgomery bij Wesel voorzichtig de Rijn oversteken.

Uiteraard genoot Montgomery van de capitulatie van de Duitse troepen in Nederland, Noord-west-Duitsland, Sleeswijk-Holstein en Denemarken. De Duitse delegatie bezocht hem 3 en 4 mei 1945 in zijn tactische hoofdkwartier op de Timeloberg aan de rand van de Lüneburger Heide. De delegatieleden en ten slotte Montgomery tekenden het capitulatiedocument 4 mei om 18.30 uur. Het Instrument of Surrender trad 5 mei 1945 om 08.00 uur in werking. Implementatie van het capitulatiedocument in de vorm van overgavebevelen vond onder meer plaats in Wageningen.

De luchtlandingstroepen legden geen tapijt van Eindhoven naar Arnhem. De zogenaamde Corridor liep maar tot de Waal. Door een tekort aan vliegtuigen moest de landing van een Britse brigade op 17 september 1944 in Elst worden geschrapt. Onjuist is ook ‘Duitse capitulatie op de Lüneburger Heide’. Een capitulatie van Duitsland of de Duitsers was onmogelijk omdat de geallieerden de regering van president Dönitz niet erkenden.

een zeer slechte vertalling, en vele feiten kloppen niet. Meer woorden mogen dan ook niet aan dit boek besteed worden.

Boeiend verhaal van een jonge kerel die school volgde en opklom tot sir......en veldmaarschalk werd.