Body Of Water

Water dient vaak als decor voor thrillers. In verschillende hoedanigheden. Denk aan ‘Dead Calm’, ‘Jaws’, ‘What Lies Beneath’ of meer recent ‘Lady in the Water’ en ‘Dark Water’. Heerlijk om de mensen met iets wat ineens opduikt uit het water de stuipen op het lijf te jagen. Of dat nu een reuzenhaai, een supergrote krokodil, een piranha of een watergeest is. En in die laatste categorie moeten we het zoeken bij de psychologische thriller ‘Body of Water’ van de Finse regisseur Joona Tena.

In ‘Body of Water’ reist Julia (geloofwaardig gespeeld door de frisse verschijning Krista Kosonen), een succesvolle advocate uit Helsinki, met haar zoon Niko (Viljami Nojonen) en hond Usko naar een afgelegen dorp om de bevolking daar juridisch bij te staan in hun gevecht tegen de bouw van een stuwdam. Julia heeft zich na de scheiding van haar man Pete fanatiek op haar werk gestort. Ze nemen hun intrek in een oud schoolgebouw vlakbij het meer. Maar niet nadat ze voordien van haar bedlegerige moeder een waarschuwing over dit meer heeft mee gekregen. Want rond het meer zingt de legende rond van een arme molenaar, die daar vlakbij woonde met zijn gezin. Om zijn hoofd boven water te kunnen houden (zeer letterlijk in dit geval!) offerde hij zijn eerstgeboren zoon aan de waternimf. Daarna viel hem grote rijkdom ten deel.

Het oude schoolgebouw brengt veel nare herinneringen naar boven bij Julia, maar waar vinden die nu precies hun oorsprong? De leidingen in het gebouw lijken een eigen leven te leiden, ze ziet schimmen in huis en er verschijnen bloedvlekken op de muur. Steeds meer krijgt ze het idee dat de haar omringende gemeenschap het gemunt heeft op haar en haar zoon. En wat is de rol van haar vader in dit alles? Wat is echt en wat verbeeldt ze zich? In hoeverre zijn de 13e eeuwse verhalen over het Heiligmeer en haar waternimfen op waarheid berust? Wat is nodig om de bovennatuurlijke geesten te verslaan? Langzamerhand ontwart het verhaal zich en uiteindelijk komt een familietragedie uit het verleden boven drijven (ook bijna letterlijk in dit geval!).

Helaas weet ‘Body of Water’ niet volledig te overtuigen. Er zijn enkele schrikmomenten en gedurende de hele film hangt iets onheilspellends in de lucht, maar de afwikkeling is ietwat teleurstellend. De ziekenhuisscènes rammelen en sommige personages (Elias, de ex-leraar die Julia installeert in de oude school) komen niet genoeg uit de verf. “Chilling and Touching” zoals het hoesje ons belooft? Nou, van allebei te weinig. Jammer, maar gelukkig voor regisseur Tena blijven er nog 999 andere meren over om een verbeterde poging op de kijker los te laten…