Conditions Of My Parole

Puscifer is het experimentele soloproject van Maynard James Keenan, frontman en schrijver van Tool en A Perfect Circle, twee op zichzelf staande bands, Tool de complexe en sfeervolle wiskunde metal, en A Perfect Circle de meer toegankelijke en melodieuze hardrock.

Beide bands uniek en spannend en vooral intelligent.

Dan is er Puscifer, het eerste album, "V For V*gina", was wat flauwtjes, Maynard experimenteert met elektro en brabbelt meer dan dat hij zingt, een paar aardige nummers maar over het algemeen toch tegenvallend van de man die voor Tool an APC zoveel moois heeft geschreven.

Zo anders en goed is "Conditions Of My Parole", het is een samenhangend geheel en bovendien overweldigend en tekstueel spannend ondanks het experimentele karakter.

Het album opent met "Tiny Monsters", een prachtig klein liedje met twee coupletten en een muzikaal stuk dat het einde inleidt, een sfeervol en pakkend nummer, Green Valley en Monsoons hebben een beetje hetzelfde karakter, beide nummers vertellen een mooi verhaal en de stem van Maynard, (hier geen gebrabbel, maar prachtige zang) is weer zeer herkenbaar, de vierde track, Telling Ghosts, is een stuk venijniger, en opent met het dreigende refrein, "The more you take, the more you need", het nummer is wat steviger en doet wat denken aan "Pet" van A perfect Circle, de rest van de tracks gaan in dezelfde stijl door, rustig en melodieus, Horizons, Oceans, en het bijzondere Tumbleweed, Venijnig en met meer woede, The Rapture en het groovy Toma.
Als je open staat voor een wat experimenteler geluid, het album is doordrenkt van country, elektro, folk, rock en ga zo maar door, dan hoor je een schitterend samenhangend album met een prachtig en soms venijnig zingende Maynard, en waar het tekstueel niet flauw, zoals op V For V*gina, maar serieuzer van toon is.
De humor is er soms zoals op Man Overboard maar de toon is overwegend donker en dreigend zoals op The Rapture, "About to drop you like Cain dropped Abel".

Conditions Of My Parole is Maynard in vorm en een schitterende plaat die zeker doet verlangen naar de nieuwe plaat van Tool maar toch ook zeker naar een nieuwe plaat van Puscifer want deze band is vanaf nu meer dan zomaar een hobbyproject.

Na enkele keren luisteren, is mijn indruk dat de muziek, Maynard's zang en de intens duistere muziek weer als vanouds van goede kwaliteit is. Echter soms wordt de sfeerische melodien doorbroken door een iets te overheersende strakke drumpartij die soms wat lijkt alsof deze is ingespeeld door een drumcomputer. Maar misschien moet het, zoals wel meer cd's van Maynard vaker luisteren om alle diverse lagen in de muziek goed op waarde schatten.

Ik moet eerlijk zijn dat ik erg aan dit album moest wennen. Je moet nooit albums met elkaar gaan vergelijken, maar ik hou heel erg van de vaak duistere nummers op het debuutalbum van Puscifer. Ik dacht dan ook in eerste instantie dat dit een cd is die bij mijn collectie hoort, omdat ik nu eenmaal alles van de frontman van Tool in mijn kast heb staan. Uiteindelijk heeft dit album me toch erg positief verrast. Na 10-tallen keren draaien vind ik het inmiddels een erg gave plaat. Niet te vergelijken met zijn voorganger, maar gewoon een erg goede plaat op zich.

Er valt geen touw aan vast te knopen bij Maynard Keenan. Zo had het vorige album van Puscifer nog veel meer hiphop invloeden, zo is deze bijna symfonisch te noemen. Duister, maar met een prachtige zang. Het sleept je mee heel het album lang. Zeker aan te raden, en erg ondergewaardeerd!